ماجرایی که ما را به یاد شرایط ابتدایی ماجرای سوریه می اندازد.
در آن زمان هم اعتراض های مردمی در شهر درعا در سوریه شروع شد ولی به سرعت در شهرهای مختلف سوریه گروه های کوچک دست به کار شدند و سعی کردند مردم را به آشوب دعوت کنند.
همراهی برخی مردم سوریه با این افراد منجر شد که در نهایت بخش بزرگی از این کشور در دست گروه های تروریستی که از خارج وارد سوریه شده بودند بیافتد و خود مردم از خانه و کاشانه شان فرار کنند و دار و ندارشان غارت گردد.
بدیهی است که منحرف کردن مطالبات به حق مردمی برای احقاق حقوق اقتصادی خود به امور دیگر فقط در راستای منافع افراد سودجویی است که به دنبال برهم زدن ثبات و امنیت در تنها کشوری که در منطقه از ثبات و امنیت برخوردار است می باشد.
سرعت واکنش رئیس جمهوری ایالات متحده نسبت به این ماجرا و در مقابل خویشتن داری همان هایی که وعده داده بودند شرایط نا امنی را به داخل ایران و شهر تهران بکشانند همه نشان می دهد که ماجرا فراتر از آن است که برخی تصور می کنند و دشمنان برای ایران نقشه های شوم بسیاری را تدارک دیده اند.
وقتی که ماجرا را با شرایط سوریه مقایسه می کنیم می توانیم براحتی متوجه شویم که طراحان این ماجراها دقیقا همان هایی هستند که ماجراهای سوریه را طراحی کرده اند.
بر کسی پوشیده نبود و نیست که مردم متحمل فشارهای اقتصادی بسیار زیادی بودند و هستند اما باید توجه داشت که دولت آمریکا و همین آقای ترامپ که ایرانیان را تروریست خوانده واجازه ورود به آنها به آمریکا را منع کرده، خود وکشورش مسبب اصلی بسیاری از این مشکلات برای مردم ایران هستند و قطعا اینان به هیچ وجه به دنبال این نیستند که خیری به مردم ایران برسد و با توجه به نفرتی که ترامپ ، نتنیاهو و محمد بن سلمان و… ثابت کرده اند نسبت به ایرانی ها دارند، بدهی است آنها آرزو دارند سربه تن ایرانی ها نباشد و در حال حاضر سرمست خوشحالی هستند، خوشحالی ای که دوام نخواهد داشت.
همانند اکثریت مطلق مردم ایران بنده نیز باور دارم شرایط اقتصادی ایران بسیار دشوار است ولی همچنان باور دارم که هدف مردم نباید منحرف گردد.
اگر برخی باور دارند که نظام جمهوری اسلامی باید سرنگون شود بد نیست اول توضیح دهند که به دنبال چی و چه نظامی برای ایران می باشند؟
قطعا بر اساس آنچه که مشاهده می کنیم آنهایی که فعلا حامی برهم زدن امنیت در ایران می باشند به دنبال آن هستند که ایران به یک لیبی دیگر تبدیل گردد.
با هر توجیهی که باشد برای بنده قابل قبول نیست که یک معترض ایرانی حاضر باشد پرجم ملی مملکت ایران را به آتش بکشد و قطعا فقط یک مزدور می تواند دست به چنین کاری بزند.
حال باید توجه داشت که جمهوری اسلامی ایران هر از گاهی با اینگونه توطئه ها مواجه می گردد وهر چند سال چنین اتفاقاتی پیش می آید وحتی این تجمع ها به هیچ وجه با شرایط قبلی قابل مقایسه نمی باشند.
علیرغم اینکه مردم بسیاری از فشارهای اقتصادی موجود رنج می برند وحتی می توان گفت به ستوح آمده اند، اما خودداری مردم از همراهی با تجمع کنندگان خود نشان دهنده آن است که مردم ایران بسیار باهوش تر از مردمان کشورهای دیگر می باشند و حاضر نیستند در دام دشمن گیر کنند.
تا به حال اکثر اعتراضات توسط جناح های سیاسی داخلی بر علیه یکدیگر راه اندازی می شد وبه همین دلیل هم می توان گفت بزرگترین تجمع سال 1388 در تهران حدود سه ملیون نفر را به خود دید اما ملاحظه کردیم که ظرف دو روز، یعنی همانا 9 دی، بیش از ده ملیون نفر در همان مکان در حمایت از نظام جمهوری اسلامی وولی فقیه تجمع کردند و ختم ماجرا را اعلام کردند.
در حال حاضر مردم از همه جناح های سیاسی داخلی وگروه های سیاسی خارج نشین سرخورده هستند و باورندارند که هیچ کدام توان آن را دارند تا مشکلات آنها را حل وفصل کنند و به همین دلیل هم هست که حاضر نیستند با تجمع کنندگان همراهی کنند و در اکثر تجمع ها شاهد آن هستیم که تعداد اندکی تجمع می کردند اما ده ها برابر آنها فقط در حال تماشا بودند.
وقتی که اینجا بحث از تعداد اندک می کنیم به این دلیل است که تعداد تجمع کنندگان به خیابان آمده را می توان با رقم های دو رقمی یا حد اکثر سه رقمی شمارش کرد اما مشاهده کردیم که در همین شنبه 9 دی چند ملیون نفر به طرفداری از نظام ورهبی در بیش از 1200شهر ایران به خیابان آمدند وبدیهی است اگر نظام تصمیم بگیرد طرفداران خود را به خیابان بیاورد آنوقت تجمع کنندگان تاب مقاومت را نخواهند داشت.
به همین دلایل می توان گفت تجمع کنندگان باید ابتدا تکلیف خودشان را روشن کنند که هدفشان از به خیابان آمدن چیست؟ آیا فقط به دنبال اغتشاش هستند؟
که قطعا باید مطمئن باشند یک تصمیم سیاسی نیاز است تا سرکوب آنها شروع شود.
یا به دنبال رسیدن به خواسته های به حق و حل مشکلات معیشتی خود هستند که بدیهی است در این شرایط نباید اجازه دهند برخی سودجویان از خواسته های به حق آنها استفاده کنند و تجمع ها را به انحراف بکشند.
در پایان باید به برخی تجمع کنندگان که باور دارند می خواهند نظام را سرنگون کنند باید گوشزد کرد که طبق اصول علم سیاست انقلاب کردن یک سری اصول و مبانی دارد که ابتدایی ترین آنها داشتن یک هدف واحد ومنسجم و راه کار واحد و برنامه واحد است، که هیچ کدام در حرکت های موجود مشاهده نمی شود.
همچنین تاریخ نشان داده سرنگونی یک نظام وقتی اتفاق می افتد که راس نظام به مردم و به اقتدار خود در بقا اطمینان نداشته باشد امری که شاه سابق با آن مواجه شد و در تونس بن علی یا در مصر مبارک و یا در لیبی قذافی و یا در عراق صدام حسین با آن مواجه شدند، واگر راس نظام فردی مانند بشار الاسد قرار داشته باشد که به پایگاه خود اطمینان داشته باشد و ایستادگی کند به هیچ وجه نظام سقوط نخواهد کرد.
آیت الله خامنه ای به عنوان رهبر نظام خود اسوه افرادی مانند بشار الاسد بوده و هست وطی چند دهه گذشته ثابت کرده که نه فقط فردی است که به پایگاه خود و حمایت مردم از نظام اعتماد کامل دارد بلکه فردی نیست که با این بادها به لرزه در آید مضاف بر اینکه وی خود پشتی برای دیگران است که به او تکیه می کنند، پس آنهایی که متصور هستند می توانند نظام را سرنگون کنند بد نیست تجدید نظر جدی ای داشته باشند وخودشان را گول نزنند و گول دشمنان را نخورند.
ممکن است عقاید نویسندگان مقالات با سیاست های اسپوتنیک مطابقت نداشته باشد.
