خبرگزاری اسپوتنیک- سردار امیرعلی حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران در یک گفتگوی تلویزیونی به چگونگی تدارک و ساخت تسلیحات جنگی در زمان جنگ با عراق تعریف می کرد: ایران کار خود را در زمینه ساخت تسلیحات نظامی با ساخت راکت آغاز نمود، به این ترتیب که پس از ساخت راکت در فاصله ای به شعاع بیست تا سی متر دیده بان قرار می دانند، اما هرگز محل اصابت راکت را نمی توانستند پیدا کنند، این نتایج هرگز کسی را ناامید نکرد، تا جاییکه اکنون به فناوریهای ساخت موشکهای نقطه زن دست یافته است.
— John (@Pazitronika) 17 ноября 2017 г.
زمانیکه تهدیدهای اسرائیل و ایالات متحده آمریکا مبنی بر حمله نظامی به ایران قدرت گرفت، رهبر ایران در یکی از سخنرانیهای خود گفت: «تمام آن کسانی که ایران را تهدید به حملات نظامی می کنند به ویژه اسرائیل بداند که اگر غلطی از آنها سر بزند ایران تلوآویو و حیفا را با خاک یکسان می کند».
آمریکاییها در ادوار مختلف نسبت به ایران رویکردهای مختلفی را اتخاذ کرده اند. بوش پدر دنبال روشی برای براندازی نظام بود، بعبارتی رویکرد ایشان "Regime change" بود، اما ارزیابیهای دولت ایشان در همان ابتدا نشان داد این رویکرد و همچنین انقلابهای مخملی و رویکرد نظامی راه چاره نیست، بنابراین در اواخر دوره ریاست جمهوری ایشان مقدمات تغییر رویکرد را فراهم آوردند. در دوره ریاست جمهوری باراک اوباما رویکرد تعامل و یا نزدیک شدن با ایران در دستور کار قرار گرفت که دو مولفه اعمال «تهدید باورپذیر» و دیگری «تشدید تحریمها» را شامل می شد.
این نگرانی برای ایالات متحده وجود دارد که دکترین مقاومت ایران روزی برای حصول اهداف سیاسی خود با آمریکا و یا اسرائیل وارد نبرد شده یا نوعی درگیری محدود که موجب درگیری حزبالله و حماس با اسرائیل شود را شاهد باشد و در نتیجه عدم اطلاعات کافی از توان موشکی و نظامی ایران امکان مقابله اثرگذار را نداشته باشد.
به عنوان نمونه، سال 2013 در «شیکاگوتریبون» جلسه ای تشکیل شد که در آن «توماس پیکرینگ» که به عنوان سفیر کبیر در کشورهای بسیار حساسی خدمت نموده، دیگری «جیم والش» کارشناس ومحقق ارشد در زمینه منع گسترش سلاحهای اتمی و امنیت بین الملل و «مارشال زینی» سرفرماندهی آمریکا در منطقه خلیج فارس سخنرانی می کنند. نکته قابل توجه نتیجه این مذاکرات در اینجا بود که حمله نظامی به ایران هیچگاه جزء گزینه های قطعی ایالات متحده نخواهد بود، شاید اقدام به تهدید شود اما اجرا نخواهد شد، چراکه قبل از حمله نظامی به ایران باید بدانند که ایران دقیقا چه سلاحهای دارد، در جواب حمله ایالات متحده با چه شدت و گسترشی پاسخ خواهد داد و به کدام اهداف حمله خواهد نمود.
برخی توانمندیهای دریایی ایران
قدرت آمریکا خارج از مرزهای خود کاملا دریا پایه است و ناوهای دریایی آمریکا به دلیل تجهیزات کاملی که در اختیار دارند یک پایگاه هوایی کامل و مستقل به حساب می آیند. با توجه به موقعیت ژئوپلتیکی ایران و دسترسی این کشور به دو دریا و همچنین آبهای آزاد می توان گفت که یا از سوی دریا تهدیداتی ممکن است برای ایران وجود داشته باشد و یا پاسخ دهی ایران به تهدیدات می تواند از طریق دریا صورت پذیرد.
۱۳۶۵شمسی بعد از عملیات کربلای ۵ در جنگ ایران وعراق نیروی دریایی ایالات متحده بصورت مستقیم وارد آبهای جنوب شد و ایران دریافت که باید توان دفاعی خود برای مقابله با این نیروی متخاصم افزایش دهد، این وظیفه به نیروی دریایی سپاه واگذار شد.
قایقهای سپاه وارد عمل شده و در آغاز تنها برای فعالیتهای عادی مثل حمل و نقل بکارگرفته می شدند، اما بتدریح برخی سلاحها و ادوات جنگی مانند راکت انداز کاتیوشا روی آنها سوار شد و به این ترتیب ماهیت نظامی بخود گرفتند. این پیشرفت تا جایی بود که اواخر سال 1367 ایران موفق شد بسیاری از حملات آمریکا به کشتیهای ایرانی را پاسخ می داد.
به این ترتیب ایران دریافت که به وسیله قایقها می تواند در برابر بسیاری از تهدیدات دریایی واکنش مناسب نشان داده، بنابراین سرمایه گذاری گسترده روی تولید و تجهیز قایقهای نظامی با انواع سامانه های پیشرفته راداری و اژدر انجام گرفت. با افزایش توان و دانش فنی نظامی در ایران نسل جدید و پیشرفته ای از قایقها مانند قایقهای تندروی سراج 1 به عنوان سریعترین شناورهای نظامی جهان، قایق های پرنده رادار گریز راکت انداز، قایق زیردریایی ها و ناوچه های موشک انداز طراحی و به تولید انبوه رسیده است.
یکی از مهمترین دستاوردهای ایران در بخش دریایی قایقهای رزمی و اژدرافکن سپاه بود که به نام "قایق دو زیست" مشهور است. این شناور رزمی با طول 17 متر، عرض 3.3 متر و ارتفاع 3.5 متر، وزنی در حدود 22 تن دارد و میتواند هم در زیر آب و بر روی سطح آب حرکت کند. سرعت این شناور اژدرافکن در سطح آب، 40 گره دریایی (بیش از 70 کیلومتر) است و اژدر مورد استفاده در این شناور نیز به نام اژدر 324، طولی در حدود 4 متر و قطری برابر با 324 میلی متر دارد و برای مقابه با ناوهای هواپیمابر، شناورهای سطحی با وزن 200تن، سکوهای نفتی و اسکله های تخلیه و بارگیری به کار گرفته میشود. اکنون ایران تنها کشوری است که بصورت عملیاتی و در مقیاس بالا از این قایقها استفاده می نماید.
— John (@Pazitronika) 17 ноября 2017 г.
قایقهای تندروی سراج هم از نظر مهندسی مواد و طراحی و کاربرد آن به عنوان یک قایق پرسرعت، عملا باعث شد تا ایران در منطقه آبهای خلیج فارس دست بالا داشته باشد و شناورهای آمریکایی نهایت حدود 40 درصد از سرعت شناور سراج را داشته باشند، بعبارتی این شناور می تواند عملیات خود را انجام داده و با نهایت سرعت از منطقه دور شود و دست کسی هم به آن نرسد.
ایران در نظامی گری دارای خصوصیات بسیار مهمی منجمله چابکی و تحرک پذیری که از خصوصیات بارز و الزامی در ادوات و نیرو است، می باشد.
— John (@Pazitronika) 17 ноября 2017 г.
نگاهی به توانمندیهای موشکی ایران
در سالهای آغازین جنگ ایران و عراق موشکهای رژیم بعثی نقاط مختلفی را در ایران مورد هدف قرار داده و ایران عملا نمی توانست دفاعی در برابر این حملات انجام دهد. تا اینکه سال 1363 شمسی سیزده نفر از نیروهای توپخانه سپاه برای آموزش عازم سوریه شدند. این تیم به مدت سه ماه آموزش فشرده می بینند و هر فرد حداقل سه گرایش را فرا می گیرد. ایران از کشور لیبی تعدادی موشک خریداری می کند و علیرغم شرایط جنگی و نیاز مبرم به این موشکها دو تا از آنها جهت انجام تحقیقات و مهندسی معکوس تکه تکه می شود و در واقع پایه گذاری مهندسی معکوس در موشک سازی ایران از این موشکهای اسکاد لیبی آغاز می گردد.
در پی دشمنی اسرائیل با ایران صنعت موشک سازی این کشور ساخت موشکهای دوربردی که توان هدف گیری اسرائیل را داشته باشد را به عنوان هدف اصلی خود قرار داد. بنابراین، اواخر دهه هفتاد موشک شهاب 3 با برد 1200 کیلومتر که توانایی هدف گیری قلب اسراییل را داشت توسط متخصصین ایرانی ساخته می شود که هراس زیادی را در میان دشمنان ایران ایجاد می کند، این روند تا جایی ادامه می یابد که اکنون ایران هفتمین قدرت برتر موشکی جهان است.
— John (@Pazitronika) 17 ноября 2017 г.
در حوزه موشکی سه مولفه اصلی برد، دقت و قدرت تخریب وجود دارد که در حال حاضر ایران به موشکهایی تا برد 2000 کیلومتر دست یافته و فعلا با در نظر گرفتن منافع امنیتی بیشتر از آن در دکترین نظامی ایران تعریف نشده است. با دست یابی به مولفه برد موشکها، افزایش دقت در دستور کار قرار گرفت و در نتیجه موشکهایی از قبیل فاتح 110 از دقیق ترین موشکهای زمین به زمین ایران با سوخت جامد و یا موشکهای زمین به دریای خلیج فارس و هرمز ساخته می شود.
اگر دورتادور مرزهای ایران یک خط فرضی دایره ای بکشیم، دورترین پایگاه نظامی آمریکا از 700 کیلومتری ایران دورتر قرار ندارد و موشک قیام توسط سپاه با هدف نشانه گیری پایگاه های نظامی آمریکا ساخته شد و 800 کیلومتر برد آن است. موشک قیام وهمچنین موشک عماد که از اولین موشکهای تولید شده بعد از برجام است، در دماغه خود مجهز به سامانه هدایت و کنترل پیشرفته است و در بحث دقت نشانگر جهش بزرگی می باشد، منجمله موشکهایی هستند که به مواضع داعش شلیک شد.
علاوه بر این، تیرماه سال 1390 در جریان رزمایش موشکی پیامبر اعظم 6، نیروی هوافضای سپاه از سیلوهای پرتاب موشک های بالستیک ایرانی رونمایی کرد و تا پیش از این تنها سه کشور آمریکا، روسیه و چین به عنوان تنها دارندگان رسمی تاسیسات پرتاب موشک زیرزمینی شناخته می شدند.
به هر حال آنچه مسلم است عدم آگاهی غربی ها نسبت به توان موشکی ایران است و هنوز نتوانسته به یک تخمین صحیح از توانایی های ایران دست پیدا کند و در حال حاضر با داشتن بیش از ۱۰۰۰ فروند موشک که برد آنها تا ۱۲۰۰ مایل است دارای بزرگترین زرادخانه موشکی در بین کشورهای منطقه می باشد. همچنین نیروی موشکی ایران اغلب بر پایه واحدهای متحرک است و به همین دلیل نیز موقعیت خاصی برای پرتاب نیاز ندارد.
رو در رویی ایران با ناوهای جنگی آمریکا
نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا یکی از قدرتمندترین نیروهایی است که تاکنون وجود داشته و حوزه فعالیت آنها 70 درصد از سطح زمین را پوشش می دهد و آمریکا نیروی دریایی خود را هرکجا و هر زمان که لازم باشد بکار خواهد گرفت.
با فرض اینکه نیروی دریایی ایالات متحده در منطقه خلیج فارس وارد نبرد با ایران گردد چه واکنشی از سوی ایران انجام خواهد گرفت؟
فوریه سال 2011 ایران از موشکی به نام « خلیج فارس» رونمایی نمود که یکی از ماموریتهای مهم این موشکها هدف گیری ناوهای جنگی در منطقه خلیج فارس است. «خلیج فارس» یک موشک بالستیک کشتی زن با سوخت جامد تک مرحلهای ومافوق صوت با برد ۳۰۰ کیلومتر است که بر اساس موشک فاتح ۱۱۰ ساخته شده است. این موشک با یک کلاهک انفجاری ۶۵۰ کیلوگرمی تجهیز شده که از ترکیبی از سیستمهای هدایت بهره میبرد که از رهگیری آن جلوگیری میکند همچنین در مرحله نهایی روی هدف قفل کرده و در این صورت هیچ راه گریزی برای هدف وجود نخواهد داشت.
ناوهای هواپیمابر آمریکا از کلاس نیمیتز شامل یکسری سامانه های پدافندی است که تمامی آنها متکی به یک رادار سه بعدی بر روی پل فرماندهی ناو هواپیمابر می باشند. کوچکترین اصابتی با این پل فرماندهی عملا چشم و گوش تمام سامانه های پدافندی را کور می کند، علاوه بر این، مهمترین ماموریت این ناوها هواپیماهایی هستند که روی آن مستقر شده اند. در نتیجه با انهدام رادار سه بعدی و مکمل این رادار که یک رادار دو بعدی واقع بر روی همان پل فرماندهی است، هیچکدام از این جنگنده امکان پرواز و فرود از روی این ناو را نخواهند داشت.
— John (@Pazitronika) 17 ноября 2017 г.
سال 2002 رزمایش شبیه ساز به نام «میلینیوم چلنج» با هزینه ای بالغ بر 250 میلیون دلار توسط ارتش ایالات متحده برگزار شد. ماجرای این رزمایش شبیه ساز از این قرار بود که تیم ایالات متحده با تمامی تجهیزات در مقابل تیم مقابل که ایران باشد به فرماندهی ژنرال «ون ریپر» وارد عملیات شدند. در نتیجه این رزمایش یک ناوگان از قایقهای کوچک تیم ایران مکان تیم ایالات متحده را شناسایی کرده و در یک حملهٔ پیشگیرانه، حجم عظیمی از موشکهای کروز را شلیک میشود که حسگرهای الکترونیکی تیم آمریکا توانایی پاسخگویی به آنها را نداشتند و ۱۶ کشتی جنگی غرق می شود که اگر این نبرد حقیقی بود باعث مرگ بیش از بیست هزار پرسنل نیروی دریایی آمریکا میشد.
این رزمایش شبیه ساز تا چندین سال افشا و رسانه ای نشده بود تا اینکه ژنرال «ون ریپر» به دلیل برخی اعتراضاتی که داشت در یک گفتگوی تلویزیونی با شبکه های اروپایی از این ماجرا پرده برداشت و نتایج این رزمایش را برای ارتش ایالات متحده فاجعه بار دانست.
با توجه به قدرت نظامی و موقعیت جغرافیایی ایران در خلیج فارس این کشور در تنگه هرمز از دست بالاتر برخوردار است و نیروی دریایی آمریکا در این منطقه به هر صورت آسیب پذیر می باشد، همچنین به گفته خود مقامات آمریکایی قدرت موشکی و پهبادی ایران به عنوان بخشی از قدرت نامتقارن این ایران کار می کند. کارشناساس وزارت دفاع آمریکا بر این باورند در صورتی که ایران توانسته باشد به این سطح از پیچیدگی، هدایت، دقت عملیاتی و پیشرفت موشکی برسد، همچنین با توجه به قدرت پهبادی ایران و پیشرفت عالی در عرصه نیروی دریایی، ایران میتواند موازنه نظامی منطقه خلیج فارس را به کلی تغییر دهند.