بعد از کرکوک چه؟

موفقیت برق آسای ارتش عراق در بازپس گیری شهر کرکوک قطعا بدون همکاری خود کردها میسر نمی بود و مشخص است که بخش بزرگی از کردهای عراق مخالف تجزئه این کشور می باشند و حامی یک پارپگی این کشور هستند.

علیرغم واهمه بسیاری از اینکه ممکن است ارتش عراق با پیشمرگه های کرد درگیری خونین پیدا کند و ماجرا از یک اختلاف سیاسی به یک جنگ تمام عیار کشیده شود درایت سیاسی حکومت عراق منجر به آن شد که مهمترین برگه آقای بارزانی که بر طبق جدایی یا جنگ می کوبید از دست وی خارج شود و خون از دماغ کسی ریخته نشود.
قطعا در این ماجرا نقش پر رنگ سردار قاسم سلیمانی نیز قابل ملاحظه است و دیگر بر کسی پوشیده نیست که ایران تا لحظه آخر تلاش داشت آقای بارزانی را متقاعد کند که دست از لجاجت بردارد و به جای تلاش برای جدایی به سمت گفتگو و وحدت و همدلی پیش برود.
در واقع طبق همه گزارش های خبری آقای سلیمانی تا پاسی از نیم شب در حال ملاقات با مقامات کرد بود و آقای بارزانی متصور بود که این ملاحظات به دلیل قدرت نظامی و سیاسی ای است که پشت سر وی قرار دارد در حالی که مشخص بود که این ملاحظات به دلیل دلسوزی و علاقه ایران به کردها که از اصلی ترین اقوام دارای تبار ایرانی هستند بوده و ایران به هیچ وجه تمایلی نداشت که ماجرا به یک جنگ خونین کشیده شود.

اما قطعا نیاز بود که آقای بارزانی متوجه شود که بازی کردن با احساسات مردم کردستان نمی تواند بازی با واقعیت ها باشد و اکثریت مردم کردستان عراق خواهان آن هستند که زندگی مسالمت آمیزی در کنار دیگر شهروندان عراقی داشته باشند.
بسیاری امیدوار بودند همان بلا ها و ماجراهایی که زمان صدام حسین بر سر مردم کرد پیش آمده بود تکرار شود تا سوار بر امواج سیل خون کردها به منافع سیاسی خود برسند ولی این ماجرا اتفاق نیافتاد.
حال با بازپس گیری کرکوک همه معادلات به هم خورده و دیگر آن منابع نفتی که آقای بارزانی امیدوار بود برای تامین هزینه ها از آن استفاده کند دیگر وجود نخواهد داشت.
قطعا دولت مرکزی عراق تا بازپس گیری همه همه مناطق مورد منازعه دست بردار نخواهد بود وهنوز ماجرا ختم نشده وخیلی احتمال دارد درگیری های بعدی منجر به خونریزی گردد و آقای بارزانی باید تصمیم بگیرد که این رویارویی را می خواهد ادامه دهد وخود بسیاری از افراد بی گناه را بیهوده بریزد یا اینکه دست از ساز جدایی زدن بردارد و به سمت گفتگو و آشتی پیش برود.
آخرین چیزی که عراق امروزه به آن نیاز دارد یک جنگ خانمانسوز دیگر است و حمایت بین المللی از حکومت مرکزی عراق نشان می دهد که آقای بارزانی در حساب کتاب های خود مشکل دارد و نمی بایست مردمان کرد را وارد چنین ماجرایی می کرد.
وی بخوبی می دانست که احساسات مردم را چگونه تحریک کند و مردم را به سمت رفراندوم و رویارویی پیش ببرد اما قطعا بخوبی حساب نکرده بود که چگونه می توان از این مخمسه سالم خروج کرد.
حال وقت آن رسیده که عقلای کردستان جمع شوند وفکر کنند که چگونه می توانند تلاش کنند مشکل را از طرق مسالمت آمیز حل کنند.