بحث بنده اینجا این نیست که این کشورها نیز ورود شهروندان ایرانی به کشورهای خود را آزاد کنند چون می دانم توقع بسیار زیادی به حساب می آید گو اینکه باور دارم که این حق مسلم شهروندان ایرانی است که اگر شهروندان کشوری می توانند بدون ویزا برای گردشگری وارد کشورشان شوند شهروندان ایرانی هم باید حق داشته باشند بدون ویزا برای گردشگری وارد کشور متقابل گردند، این مساله ابتدایی ترین حق و حقوق شهروندی در رابطه فیما بین دو کشور است.
در برخی شرایط کشورهایی که توانایی بازکردن سفارت در کشورهای دیگر نمی باشند ویزا در فرودگاه صادر می کنند که البته این ماجرا فکر نمی کنم در مورد ایران صدق کند چون ایران توانمندی آن را دارد که در همه کشورهای جهان سفارتخانه و کنسولگری داشته باشد.
تصور اینکه می توان گردشگری را با صدور ویزاهای فرودگاهی توسعه داد بسیار ساده لوحانه به نظر می آید و قطعا آنهایی که در این مورد تصمیم گرفته اند متوجه نیستند که توسعه گردشگری ربطی به صدور ویزا در فرودگاه ندارد بلکه مربوط به فراهم کردن زیر ساخت های گردشگری ای است که کشورها برای جذب توریست فراهم می کنند که متاسفانه ما در این جریان بسیار ضعیف عمل کرده ایم وحتی شهروندان خودمان را نتوانسته ایم ارضا کنیم حال چه برسد به شهروندان دیگر کشورها.
کشورهای دیگر بسیار فعالتر عمل کرده اند و بیش از اینکه ایران بتواند گردشگر خارجی جذب کند آنها توانسته اند ایرانی ها را جذب کنند.
کافی است امکاناتی که مراکز گردشگری و تفریحی ما در داخل کشور ارائه می دهند را با امکانات گردشگری و تفریحی که کشورهای همجوار ارائه می دهند مقایسه کنیم و هزینه دریافت این خدمات میان داخل و خارج کشور را به میان بگذاریم تا متوجه شویم که کار کارشناسی نیاز ندارد که بفهمیم چرا بسیاری از ایرانی ها جذب تورهای خارجی در کشورهای همجوار می شوند.
با یک حساب ساده دو دوتا چهارتا می توانیم متوجه شویم وقتی که هزینه یک تور گردشگری برای یک شهروند ایرانی در داخل کشور مثلا برای سفر به کیش بیش از هزینه سفر وی به استانبول یا دبی یا باکو ویا… است منطقی نیست که شهروند ایرانی تمایل نداشته باشد تور خارج کشور را برای خود انتخاب کند. اصلا امکانات و تسهیلات را بگذارید کنار.
بدیهی است که کشورهای همجوار هم متوجه هستند که شهروندان ایرانی توریست های خرج کنی هستند و در حین سفر معمولا به جای تفریح و گشت و گذار مانند شهروندان بسیاری از کشورهای دیگر هزینه های بسیار زیادی را خرج خرید سوغاتی می کنند و به همین دلیل هم در آمد های خود را روی خرج های ایرانی ها در این کشورها تنظیم می کنند.
تصور اینکه می توان گردشگری را با صدور ویزاهای فرودگاهی توسعه داد بسیار ساده لوحانه به نظر می آید و قطعا آنهایی که در این مورد تصمیم گرفته اند متوجه نیستند که توسعه گردشگری ربطی به صدور ویزا در فرودگاه ندارد بلکه مربوط به فراهم کردن زیر ساخت های گردشگری ای است که کشورها برای جذب توریست فراهم می کنند که متاسفانه ما در این جریان بسیار ضعیف عمل کرده ایم وحتی شهروندان خودمان را نتوانسته ایم ارضا کنیم حال چه برسد به شهروندان دیگر کشورها.
کشورهای دیگر بسیار فعالتر عمل کرده اند و بیش از اینکه ایران بتواند گردشگر خارجی جذب کند آنها توانسته اند ایرانی ها را جذب کنند.
کافی است امکاناتی که مراکز گردشگری و تفریحی ما در داخل کشور ارائه می دهند را با امکانات گردشگری و تفریحی که کشورهای همجوار ارائه می دهند مقایسه کنیم و هزینه دریافت این خدمات میان داخل و خارج کشور را به میان بگذاریم تا متوجه شویم که کار کارشناسی نیاز ندارد که بفهمیم چرا بسیاری از ایرانی ها جذب تورهای خارجی در کشورهای همجوار می شوند.
با یک حساب ساده دو دوتا چهارتا می توانیم متوجه شویم وقتی که هزینه یک تور گردشگری برای یک شهروند ایرانی در داخل کشور مثلا برای سفر به کیش بیش از هزینه سفر وی به استانبول یا دبی یا باکو ویا… است منطقی نیست که شهروند ایرانی تمایل نداشته باشد تور خارج کشور را برای خود انتخاب کند. اصلا امکانات و تسهیلات را بگذارید کنار.
بدیهی است که کشورهای همجوار هم متوجه هستند که شهروندان ایرانی توریست های خرج کنی هستند و در حین سفر معمولا به جای تفریح و گشت و گذار مانند شهروندان بسیاری از کشورهای دیگر هزینه های بسیار زیادی را خرج خرید سوغاتی می کنند و به همین دلیل هم در آمد های خود را روی خرج های ایرانی ها در این کشورها تنظیم می کنند.
بنده نمی خواهم خیلی وارد این مقوله شوم اما مساله ای که امروزه به نوعی توهین برای شهروندان ایرانی تبدیل شده رفتار توهین آمیزی است که برخی سفارت های خارجی مخصوصا اوروپایی در قبال ایرانی ها نشان می دهند.
بسیاری از این سفارت خانه ها مبالغ و هزینه های کلانی را از شهروندان ایرانی برای بررسی دادن ویزا به آنها تقاضا می کنند و در پایان با بالا کشیدن این پول ها ویزایی برای شهروندان ایرانی صادر نمی کنند و جای تاسف دارد که چرا دستگاه دیپلماسی ما هیچ واکنشی در این مورد نشان نمی دهد.
مضاف بر این کنسولگری های برخی از این سفارت خانه ها با باند های مافیایی خارج از سفارت در ارتباط هستند و به شهروندان ایرانی میگویند که نوبت ویزا را باید از طریق اینترنت دریافت کنند ولی همیشه سایت آنها بسته است و یا اینکه نوبت ویزای آنها فقط برای چندین ماه بعد است اما درب همین سفارت خانه ها کارت های ویزیت دفاتر خدماتی ای توزیع می گردد که می توانند ظرف کمتر از 24 ساعت نوبت سفارت برای آنها بگیرند، اگر زد و بندی میان این دفاتر و کنسولگری ها وجود ندارد پس چگونه است که این دفاتر می توانند نوبت بگیرند اما شهروندان ایرانی نمی توانند؟
آیا دستگاه دیپلماسی ما نباید از دستگاه قضایی و نیروی انتظامی بخواهد با این افراد ودفاتر برخورد سفت و سخت کنند؟
وقتی هزینه نوبت گرفتن برای برخی سفارت خانه ها به حدود پنج ملیون تومان می رسد آیا می توان باور داشت که این مراکز با افرادی درون این سفارت ها در ارتباط نیستند و حق حسابی به افرادی در داخل نمی دهند که نوبت ها را جابجا کنند و یا سایت سفارت را فقط برای آنها باز کنند؟
آیا این وظیفه دستگاه دیپلماسی ما نیست که از طریق قوه قضائیه و نیروی انتظامی با این دفاتر و افرادی که درون این سفارت خانه ها با اینها همکاری می کنند برخورد کند و عزت پاسپورت و شهروند ایرانی را بستاند؟
احتمالا سفرای کشورهای اوروپایی در جریان نیستند که چه اتفاقاتی در کنسولگری هایشان پیش می آید و فساد تا چه حدی توانسته حتی در میان دیپلمات های آنها تاثیر گذارد، چون قطعا اگر این دیپلمات ها با افراد فاسد در ارتباط نباشند قطعا به مافوق خود گزارش خواهند داد.
شاید بد نباشد حال که خانم موگرینی برای حضور در مراسم تحلیف جناب دکتر روحانی به تهران تشریف می آید این بحث در راس مباحث با ایشان باشد و ایشان و کشورهای مرتبط با اتحادیه اوروپا مورد مواخذه قرار گیرند که چرا سفارت خانه هایشان اینقدر به حقوق بشر و حقوق شهروندان ایرانی تعدی و بی حرمتی می کنند و چگونه فساد داخل کنسولگری این سفارت خانه ها که آینه اتحادیه اوروپا در ایران هستند تفشی پیدا کرده.
شاید بد نباشد از ایشان بخواهند که با فسادی که درون سفارت خانه های کشورهای اوروپایی در تهران تفشی یافته برخورد کنند و حرمت حقوق انسان را درون کنسولگری های اوروپایی حفظ کنند.
بسیاری از این سفارت خانه ها مبالغ و هزینه های کلانی را از شهروندان ایرانی برای بررسی دادن ویزا به آنها تقاضا می کنند و در پایان با بالا کشیدن این پول ها ویزایی برای شهروندان ایرانی صادر نمی کنند و جای تاسف دارد که چرا دستگاه دیپلماسی ما هیچ واکنشی در این مورد نشان نمی دهد.
مضاف بر این کنسولگری های برخی از این سفارت خانه ها با باند های مافیایی خارج از سفارت در ارتباط هستند و به شهروندان ایرانی میگویند که نوبت ویزا را باید از طریق اینترنت دریافت کنند ولی همیشه سایت آنها بسته است و یا اینکه نوبت ویزای آنها فقط برای چندین ماه بعد است اما درب همین سفارت خانه ها کارت های ویزیت دفاتر خدماتی ای توزیع می گردد که می توانند ظرف کمتر از 24 ساعت نوبت سفارت برای آنها بگیرند، اگر زد و بندی میان این دفاتر و کنسولگری ها وجود ندارد پس چگونه است که این دفاتر می توانند نوبت بگیرند اما شهروندان ایرانی نمی توانند؟
آیا دستگاه دیپلماسی ما نباید از دستگاه قضایی و نیروی انتظامی بخواهد با این افراد ودفاتر برخورد سفت و سخت کنند؟
وقتی هزینه نوبت گرفتن برای برخی سفارت خانه ها به حدود پنج ملیون تومان می رسد آیا می توان باور داشت که این مراکز با افرادی درون این سفارت ها در ارتباط نیستند و حق حسابی به افرادی در داخل نمی دهند که نوبت ها را جابجا کنند و یا سایت سفارت را فقط برای آنها باز کنند؟
آیا این وظیفه دستگاه دیپلماسی ما نیست که از طریق قوه قضائیه و نیروی انتظامی با این دفاتر و افرادی که درون این سفارت خانه ها با اینها همکاری می کنند برخورد کند و عزت پاسپورت و شهروند ایرانی را بستاند؟
احتمالا سفرای کشورهای اوروپایی در جریان نیستند که چه اتفاقاتی در کنسولگری هایشان پیش می آید و فساد تا چه حدی توانسته حتی در میان دیپلمات های آنها تاثیر گذارد، چون قطعا اگر این دیپلمات ها با افراد فاسد در ارتباط نباشند قطعا به مافوق خود گزارش خواهند داد.
شاید بد نباشد حال که خانم موگرینی برای حضور در مراسم تحلیف جناب دکتر روحانی به تهران تشریف می آید این بحث در راس مباحث با ایشان باشد و ایشان و کشورهای مرتبط با اتحادیه اوروپا مورد مواخذه قرار گیرند که چرا سفارت خانه هایشان اینقدر به حقوق بشر و حقوق شهروندان ایرانی تعدی و بی حرمتی می کنند و چگونه فساد داخل کنسولگری این سفارت خانه ها که آینه اتحادیه اوروپا در ایران هستند تفشی پیدا کرده.
شاید بد نباشد از ایشان بخواهند که با فسادی که درون سفارت خانه های کشورهای اوروپایی در تهران تفشی یافته برخورد کنند و حرمت حقوق انسان را درون کنسولگری های اوروپایی حفظ کنند.
