همانگونه که برای زیر فشار قرار داد قطر سایت خبرگزاری این کشور حک شد و سخنانی از زبان امیر قطر مطرح شد تا بهانه به دست آید، سعودی ها از طریق ایادی خود مطالبی را در مطبوعات کویت مطرح کردند که بر اساس آن اعضای "هسته عبدلی" به ایران گریخته اند و برخی نمایندگان مجلس کویت را تحریک کردند تا دولت این کشور را تحت فشار قرار دهد و روابط کویت با ایران را قطع کنند و یا اینکه به پایین ترین سطح برسانند.
علیرغم اینکه وزارت کشور کویت رسما اعلام کرد که این متهمین رسما هنوز از کشور خارج نشده اند و درون کویت فراری هستند اما همسویان با عربستان سعودی اصرار داشتند که ماجرا را به تنش و قطع روابط میان ایران و کویت برسانند.
البته می توان گفت دولت کویت تصمیمی بسیار زیرکانه اتخاذ کرد و به نوعی هم تلاش کرد فشار های داخلی را ساکت کند و هم اینکه فرصتی برای خروج از این منجلاب پیدا کند.
در واقع دولت کویت می داند که این ماجرا ادامه کنسرتی است که عربستان سعودی برای ادامه ماجراجویی های خود در منطقه رهبری آن را به عهده دارد و اسرائیل و ایالات متحده پشت ماجرا نشسته اند و نت ها را تدوین می کنند تا مایستروی سعودی اجرا کند.
کویتی ها به خوبی می دانند که ایران هیچ وقت به دنبال بر هم زدن امنیت این کشور نبوده ونخواهد بود و در همه موارد همیشه اولین کشوری که به داد آنها رسید ایران بوده و بس.
به همین دلیل هم هست که می بینیم در تصمیم کویت زمان 45 روز برای خروج دیپلمات ها از کویت تعیین شده نه 48 ساعت متداول برای اخراج دیپلمات ها، یعنی عملا کویتی ها اعلام کرده اند که می خواهند در مقابل ایران عملی انجام دهند اما یک ماه و نیم فرصت خریده اند تا راهکاری برای حل این معضل پیدا کنند.
از سوی دیگر این تصمیم شامل سفیر نمی شود به این معنا که هنوز روابط ایران و کویت در سطح سفیر برقرار است.
بسیاری از این دیپلمات ها هم به دلیل تعطیلات تابستان و هوای گرم کویت قرار بود طی این 45 روز آتی به ایران سفر کنند و برخی نیز در فاصله پایان ماموریت بودند، یعنی عملا حتی اگر کویت هم چنین چیزی را تقاضا نمی کرد اینان خودشان قرار بود طی این 45 روز به ایران مراجعه کنند، حال تا آن زمان سکه را که به هوا بیاندیزیم هزار رو پیدا می کند.
البته می توان گفت دولت کویت تصمیمی بسیار زیرکانه اتخاذ کرد و به نوعی هم تلاش کرد فشار های داخلی را ساکت کند و هم اینکه فرصتی برای خروج از این منجلاب پیدا کند.
در واقع دولت کویت می داند که این ماجرا ادامه کنسرتی است که عربستان سعودی برای ادامه ماجراجویی های خود در منطقه رهبری آن را به عهده دارد و اسرائیل و ایالات متحده پشت ماجرا نشسته اند و نت ها را تدوین می کنند تا مایستروی سعودی اجرا کند.
کویتی ها به خوبی می دانند که ایران هیچ وقت به دنبال بر هم زدن امنیت این کشور نبوده ونخواهد بود و در همه موارد همیشه اولین کشوری که به داد آنها رسید ایران بوده و بس.
به همین دلیل هم هست که می بینیم در تصمیم کویت زمان 45 روز برای خروج دیپلمات ها از کویت تعیین شده نه 48 ساعت متداول برای اخراج دیپلمات ها، یعنی عملا کویتی ها اعلام کرده اند که می خواهند در مقابل ایران عملی انجام دهند اما یک ماه و نیم فرصت خریده اند تا راهکاری برای حل این معضل پیدا کنند.
از سوی دیگر این تصمیم شامل سفیر نمی شود به این معنا که هنوز روابط ایران و کویت در سطح سفیر برقرار است.
بسیاری از این دیپلمات ها هم به دلیل تعطیلات تابستان و هوای گرم کویت قرار بود طی این 45 روز آتی به ایران سفر کنند و برخی نیز در فاصله پایان ماموریت بودند، یعنی عملا حتی اگر کویت هم چنین چیزی را تقاضا نمی کرد اینان خودشان قرار بود طی این 45 روز به ایران مراجعه کنند، حال تا آن زمان سکه را که به هوا بیاندیزیم هزار رو پیدا می کند.
حال ماجرایی که بسیار نگران کننده است اوضاع کویت طی این 45 روز است چون به هر حال کویت مجبور شده به دستور العمل برادران ماجراجوی خود تن دهد و به جای اینکه نقش میانجی را میان ایران و عربستان سعودی از یک طرف و قطر و عربستان سعودی از سوی دیگر بازی کند خود یک طرف ماجرا شده و با ادامه این روند برادران ماجراجو تلاش دارند کویت را از موضع بی طرف خارج کنند، موضعی که به هیچ وجه به نفع کویت نخواهد بود.
باید توجه داشت کویت نه در ماجرای قطع روابط با ایران با دیگر کشورهای عرب حوزه خلیج فارس همکاری کرد و نه در ماجرای قطر ونه حتی در جنگ یمن و همیشه تلاش داشت جایگاه خود را به عنوان یک میانجی ترسیم کند.
شاید بتوان گفت به همین دلیل هم هست که امیر با تجربه کویت همیشه تلاش داشته کویت را در همه ماجرا ها بی طرف نگاه دارد چون تجربه به او ثابت کرده که همراهی با ماجراجویی های عربستان سعودی همیشه به ضرر کویت بوده و تلخ ترین تجربه همراهی کویت با عربستان سعودی را می توان زمان رویارویی کویت با عراق دانست. در واقع آن زمان هم کویت از میانجی گری به طرفی در این ماجرا تبدیل شد و اولین قربانی دعوای عراق و عربستان گشت.
تصمیم امروز کویت نشان داده که حکومت این کشور تصمیم ندارد مانند گذشته به قربانی ماجراجویی های عربستان سعودی تبدیل شود و فقط تلاش دارد برای خود فرصت بخرد تا از دعوای ایران و عربستان جان سالم به در ببرد.
باید توجه داشت کویت نه در ماجرای قطع روابط با ایران با دیگر کشورهای عرب حوزه خلیج فارس همکاری کرد و نه در ماجرای قطر ونه حتی در جنگ یمن و همیشه تلاش داشت جایگاه خود را به عنوان یک میانجی ترسیم کند.
شاید بتوان گفت به همین دلیل هم هست که امیر با تجربه کویت همیشه تلاش داشته کویت را در همه ماجرا ها بی طرف نگاه دارد چون تجربه به او ثابت کرده که همراهی با ماجراجویی های عربستان سعودی همیشه به ضرر کویت بوده و تلخ ترین تجربه همراهی کویت با عربستان سعودی را می توان زمان رویارویی کویت با عراق دانست. در واقع آن زمان هم کویت از میانجی گری به طرفی در این ماجرا تبدیل شد و اولین قربانی دعوای عراق و عربستان گشت.
تصمیم امروز کویت نشان داده که حکومت این کشور تصمیم ندارد مانند گذشته به قربانی ماجراجویی های عربستان سعودی تبدیل شود و فقط تلاش دارد برای خود فرصت بخرد تا از دعوای ایران و عربستان جان سالم به در ببرد.