آیا قهرِ تاجیکستان و ایران به آشتی ختم خواهد شد؟

بسته شدن ناگهانی نمایندگی تجاری و فرهنگی سفارت ایران در نخجوان تاجیکستان بسیاری را بر آن داشت که در خصوص ارتباطات دوجانبه دو کشور بیاندیشند.

به گزارش اسپوتنیک، ایران اولین کشوری بود که استقلال تاجیکستان را در سال 1991 به رسمیت شناخت. طی بیست سال و اندی که از ارتباطات بین دو کشور می گذرد همه چیز به خوبی پیش رفت. ایران در ساخت و سازهای تاجیکستان مشارکت داشت. اما در آغاز سال 2015 ارتباطات دو کشور به تدریج وخیم شد. سنگ بنای آن ملاقات رئیس حزب احیای اسلامی تاجیکستان ، محی الدین کبیری با آیت الله خامنه ای بود. این حزب در تاجیکستان به عنوان حزب تروریستی و ممنوعه قلمداد می شود. به دنبال آن وزارت امور خارجه تاجیکستان اعتراضیه را به سفیر ایران در این کشور فرستاد. تاجیکستان ورود مواد غذایی و کالا از ایران را به خاطر کیفیت پایین ممنوع کرد. امکان دریافت آسان ویزا برای ایرانیان قطع شد و همچنین فعالیت بنیاد خیریه کمیته امام خمینی نیز خاتمه یافت.
در پاسخ ایران نیز بانک ملی تاجیکستان را به پول شویی با بابک زنجانی متهم کرد. در سال 2017 ایران عملا سرمایه گذاری در اقتصاد تاجیکستان را قطع کرد. تبادل کالا بین دو کشور از 292 میلیون دلار در سال 2013 به 114 میلیون در سال 2016 رسید.
بسته شدن نمایندگی های منطقه ای ایران در تاجیکستان به کاهش سطح ارتباطات دیپلماتیک بین دو کشور منجر می گردد. قابل ذکر است که به جای سفارت ایران مجموعه دولتی پارلمانی شکل می گیرد که تاجیکستان برای آن 200 میلیون دلار از عربستان سعودی دریافت خواهد کرد.
بعید است که عربستان سعودی بتواند جای ایران را در تاجیکستان بگیرد برای آنکه تقویت موقعیت آن در آسیای مرکزی به نفع روسیه و چین نیست یعنی اصلی ترین شرکای اقتصادی و سیاسی تاجیکستان و شریک ایران. به همین منظور دیر یا زود تاجیکستان دوباره ارتباطاتش را با تهران از سرخواهد گرفت، برای آنکه نمی خواهد از دایره پروژه های ادغامی روسیه و چین خارج شود.