در دهه ۱۰۲۰ میلادی راهبان بودایی چین دانش پزشکی و دکترین جنگی خود را که بسیاری از آنها از هند ریشه گرفته و در تبت و نقاط مختلف چین تکامل یافته بود و روش‌های رزمی خود را به راهبان جنگجوی ژاپنی و اولین گروه های نینجا آموختند.
تفاوت گروه نینجاها با سامورایی ها در روش های مورد استفاده رزمی بود. در بین سامورایی‌ها وفاداری و شرافت در جای اول قرار داشت. آنها سعی می کردند همیشه مقررات جنگی جا افتاده در این مکتب را رعایت کنند.
اما نینجاها انجام ماموریت به هر شکل ممکن را بر هر چیز دیگر مقدم می‌داشتند- حمله ناگهانی، مسموم کردن، فریب و جاسوسی از نظر سامورایی‌ها ناجوانمردانه بود اما از روش‌های اصلی رزمی نینجاها محسوب می‌شد.
شاید به این دلیل است که در افسانه‌های ژاپنی، نینجاها را از نسل هیولایی می دانند که نیمی انسان و نیمی کلاغ بود و می توانستند بخوبی خود را نامرئی سازند. ماهیت مرموز نینجاها، در سده اخیر توجه جهانیان را جلب کرد و آن را به بخشی از فولکلور و افسانه‌های ژاپن تبدیل نمود. این افسانه ها باعث شد تا توانایی فراطبیعی مثل نامرئی شدن و راه رفتن روی آب، به نینجاها نسبت داده شود. نینجاها با رنگ تیره لباس خود و پوشیدن نقاب همواره نمادی از ترس و دلهره هستند.
در حال حاضر هنر رزمی نینجوتسو در جهان زیر نظر سوکه ماساکی هاتسومی دنبال می‌شود. این رشته از هنرهای رزمی در بسیاری از کشورها از جمله ایران به عنوان یک رشته ورزشی شناخته شده است و طرفداران بسیاری دارد.
در خصوص منشأ نینجا و نینجا رنجر باید گفت که هر یک از این واژه ها دارای مفهوم متفاوتی است. بهر حال از آنجا که نینجا یک واژه ژاپنی است پس می توان آن را در مورد فردی بکار برد که بخوبی از عهده ورزش های رزمی برمی آید. فرق نینجا رنجر با نینجاهای کلاسیک در امتحان توانایی نینجاها در مسابقات تیراندازی با کمان و تفنگ بادی و حتی شرکت در مسابقات «کیک بوکسینگ» است.
نینجا رنجر در ایران بیشتر در جهت کشف استعداد، پرورش حس قهرمانی و همگانی شدن ورزش تکامل یافته است. در ایران فیروز خنجری در سال 1383 مطابق با قوانین جهانی، نینجا رنجر را پایه گذاری نمود.
باشگاه نینجوتسو از سال 1368 شمسی در ایران وجود دارد و هم اکنون چهار هزار زن در آنجا آموزش می بینند. رویهمرفته از زمان رواج این ورزش رزمی در ایران، حدود 24 هزار نفر دوره های آموزشی را سپری کرده اند. تمرینات آنها در بیابان های ایران انجام می شود.
به گفته مربی این باشگاه، نینجوتسو نه فقط آموزش فنون رزمی، بلکه پرورش احترام و فروتنی است.
بد نیست با نظر یوسف لیندر رئیس اتحادیه بین المللی هنر رزمی روسیه در خصوص این نوع ورزش رزمی نیز آشنا شویم:«ورزش نینجوتسو به برکت رسانه ها، فیلم ها و تبلیغات خیلی محبوب شده است، هرچند در ژاپن تعداد قلیلی به این ورزش می پردازند. آنچه به آموزش و پرورش نینجاها در آسیا مربوط می شود، در آنجا واحدهای دولتی زنان نینجا و یا هنگ های غیر رسمی تشکیل می شوند. تعداد زیادی از افراد در سراسر جهان بدون آنکه عضو مکاتب واقعی، نیمه بسته و یا بسته نینجوتسو باشند،خود را جزئی از این روند می دانند تا بتوانند بدین ترتیب آرزوی خود را برآورده سازند. افرادی هستند که بطور جدی به ورزش نینجوتسو به عنوان هنر رزمی و یا علم رزمی می پردازند که اصل فعالیت آنها را-حفظ و حمایت از میراث فرهنگی ژاپن تشکیل می دهد. از اینرو باید در تقسیم بندی مکاتب نینجوتسور دقت زیادی بخرج داد. زیرا در پشت درهای بسته می توانند از این هنر رزمی به اشکال متفاوت استفاده کنند».
