پیروز مناظره آخر که بود؟

روز جمعه ایرانی ها پای تلوزیون انتظار مناظره اقتصادی کاندیداهای ریاست جمهوری را می کشیدند و همه انتظار داشتند کاندیداها برنامه های انتخابات خود را مطرح کنند تا مورد بحث و بررسی قرار دهد و آرای خاکستری که در انتخابات تعیین کننده می باشند تصمیم بگیرند به کدام کاندیدا رای دهند و تکلیف را روشن کنند.

منظور بنده از آرای خاکستری رای دهندگانی می باشند که دیدگاه سیاسی خاصی ندارند و در هر انتخابات رای آنها به یک سمت و سو می رود.
خاکستری ها بعضی وقت ها برای جلوگیری از رسیدن ناطق نوری اصولگرا به خاتمی اصلاح طلب رای می دهند و در انتخاباتی دیگر برای جلوگیری از رسیدن رفسنجانی میانه رو مورد حمایت اصلاح طلب ها به احمدی نژاد اصولگرا رای می دهند و در انتخاباتی دیگر برای جلوگیری از رسیدن اصولگراها به کرسی ریاست جمهوری به روحانی رای می دهند و همیشه آرا را تغییر می دهند.
نه اصولگراها به کاندیدای اصلاح طلب رای می دهند و نه اصلاح طلب ها به کاندیدای اصولگراها با توجه به تساوی تقریبی قدرت دو طرف فقط خاکستری ها هستند که می توانند آرا را تغییر دهند.
با توجه به اینکه این انتخابات با انتخابات شوراها نیز همراه است و بیش از 200 هزار کاندیدا برای رسیدن به کرسی شوراها مبارزه می کنند یعنی در این انتخابات تعداد آرای خاکستری بسیار زیاد خواهند بود.
بسیاری از این رای دهندگان مخصوصا در خارج از شهر های بزرگ برای رای دادن به افرادی از طایفه و یا فامیل و دوستان خود جهت ورود به شوراها پای صندوق های رای می روند و وقتی در کنار صندوق شوراها صندوق رای برای ریاست جمهوری را مشاهده می کنند بدون توجه به دیدگاه سیاسی افراد رای می دهند و بنده مشاهده کرده ام که در برخی شرایط حتی به دلیل اینکه مثلا کاندیدایی سید بود و دیگری سید نبود به کاندیدای سید رای می دادند، مثلا بنده شاهد بودم زمانی که آقای خاتمی کاندیدای ریاست جمهوری بود بسیاری به صرف اینکه وی سید بود در مقابل آقای ناطق نوری به آقای خاتمی رای دادند واصلا به دیدگاه های سیاسی آقای خاتمی توجه نداشتند.
اما بهر حال نمی توان این مساله را بر همه آرای خاکستری تعمیم داد و باید توجه داشت که مهم ترین مساله ای که مورد توجه رای دهندگان خاکستری می باشد بحث اقتصاد و حل مشکلات اقتصادی آنها است که آیت الله خامنه ای هم هفته گذشته بر آن تاکید داشتند.
کاندیداهای انتخابات فرصت بسیار خوبی را داشتند تا بتوانند با ارائه برنامه های اقتصادی خود در مناظره اخیر بسیاری از آرای خاکستری را به سمت خود جلب کنند اما ترجیح دادند به جای بحث در مورد برنامه های اقتصادی خود به حمله به رقبا بپردازند.
در واقع کاندیداها ترجیح دادند سیاست تخریب یکدیگر را پیش بگیرند و تلاش کنند مردم را متقاعد کنند که کاندیداهای دیگر خیلی بد هستند و آنها را انتخاب کنند تا مبادا کاندیدای بد به ریاست جمهوری برسد، شگردی که ما در بسیاری دوره های انتخابات در ایران شاهد آن بوده ایم.
به دلیل اینکه کاندیداها سه مناظره بیشتر ندارند تصور می کنند که فرصت کافی جهت بحث و چکش کاری برنامه هایشان وجود نخواهد داشت و در این شرایط بهترین راه این است که رقبا را در قبال مردم تخریب کنند.
متاسفانه بحث تخریب رقبا در این مناظره ها به جایی رسیده که شاید اگر کاندیداهایی از طرف دشمنان نظام هم در این مناظره ها شرکت می کردند در حمله وتخریب شخصیت های نظام در قبال کاندیداهای موجود کم می آورد.
به هر حال این کاندیداها یکی رئیس جمهوری در قدرت است دیگری معاون اول رئیس جمهوری و یکی دیگر معاون رئیس دادگستری و متولی حرم امام رضا (ع) بوده و دیگری شهردار تهران و فرمانده سابق نیروی انتظامی ویکی دیگر وزیر سابق ارشاد و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و دیگری وزیر سابق و رئیس سازمان تربیت بدنی.
یعنی هیچ کدام از این کاندیداها خارج از نظام نیستند، و اینان متوجه نیستند، البته شاید هم متوجه هستند، که وقتی به یکدیگر اینگونه حمله و توهین می کنند در واقع به بخشی از نظام که آنها آن را نمایندگی می کنند حمله می کنند.
نتیجه این مناظره هر آنچه که بود در نهایت منجر شده که آرای خاکستری جامعه از چهل تا پنجاه درصد پیشی بگیرد و مردم انگشت به دهان بمانند که کدام کاندیدا را انتخاب کنند، تنها اتفاقی که پیش آمده این است که دیدگاه مردم نسبت به شخصیت های مملکت را تضعیف نموده.
همه آمار و ارقام نشان می دهد که هیچ کدام از کاندیداها نتوانستند کاری کنند که اطمینان یابند می توانند بیش از پنجاه درصد آرای جامعه را به دست آورند و کار را در دور اول به پایان برسانند و مشخص است طی این هفته تلاش خواهند کرد حملات بر علیه یکدیگر را افزایش دهند تا بلکه بتوانند تعداد بیشتری از آرای خاکستری را به سمت خود بکشانند، امری که نشان می دهد هیچ کدام پیروز مناظره نبودند ولی دشمنان را خیلی خوشحال کردند.