به گزارش « اسپوتنیک» با استناد به مقاله منتشره در مجله « IOS»، هوش مصنوعی با مقایسه توانایی شطرنج بازان طی 100 سال اخیر، مگونوس کارلسِن را قوی ترین شطرنج باز در تاریخ و ولادیمیر کرامنیک را رقیب نزدیک به او نامید. نتیجه بازی عمودی بین قهرمانان در مجله مذکور منتشر شده است.
ژان مارک آلیوت (Jean-Marc Alliot) از دانشگاه « تولزا» فرانسه در این خصوص گفت: « تا دهه 1970 میلادی سیستم « اِلو» ظاهر شد. فدراسیون شطرنج از روش های دقیق برای ارزیابی توانایی شطرنج بازان برخوردار نبود. این سیستم یک عیب دارد و آن اینکه ارزیابی احتمال برنده شدن شطرنج باز را با پیروزی های او در بازیهای گذشته و نه کیفیت بازی ممکن می سازد».
موضوع کیفیت بازی هر سال حادتر می شود. امروزه به دلیل رقبای « کامپیوتری شده» شطرنج بازان، در اکثر بازی ها ریاضیات و استراتژی و نه تلاش برای انجام یک بازی زیبا و حرکت هایی که بتوان رقیب را شکست داد برتری دارد. بسیاری از هواداران این بازی ، وسوسه می شوند قدرت بازی و سبک بازی مگنوس کارلسِن و ولادیمیر کاریاکین و هوش قهرمانان بزرگی مانند الکساندر آلِخین و یا خوزه رائول کاپابلانکا را با یکدیگر مقایسه کنند.
سیستم « اِلو» این آرزو را برآورده کرد و مسابقه « سوپر قهرمانی قرن» را برگزار کرد و بازی قوی ترین شطرنج بازان 125-100 سال گذشته با آغاز از اولین بازیهای قهرمانی جهان — ویلهم استینس تا مگنوس کارلسِن را با هم مقایسه کرد. در این فهرست استادان شطرنج روسیه و شوروی — آلکسی آلِخین، میخائیل باتوینیک، واسیلی اسمیسلوف، میخائیل تال، تیگران پطروسیان، بوریس اسپاسکی ، آناتولی کارپوف، هاری کاسپاروف ، الکساندر خلیفمان و ولادیمیر کرامنیک — جای خاصی دارند.
برنامه به پردازش بیش از 26 هزار بازی این شطرنج بازان پرداخت و نه فقط به پیروزی این یا آن شطرنج باز توجه شد بلکه کیفیت بازی نیز در نظر گرفته شد.
مطابق با این محاسبات، سطح شطرنج در سده اخیر واقعا هم رشد خوبی داشته است- مگنوس کارلسِن در مسابقات مشابه تا سه امتیاز از کرامنیک و 32 امتیاز از استینس هموطن خود جلو می زد و برنده می شد. اولین قهرمان « غیررسمی» جهان در سال 1886 میلادی می شد و بوبی فیشر در جای سوم این فهرست قرار می گرفت که یکی از بنیان گذاران سبک معاصر بازی شطرنج است و پس از آنها، کاسپاروف، آناند، خلیفمان، اسمیسلوف، پطروسیان و کارپوف قرار می گرفتند.
بعضی از بازیگران بازی خوبی نشان دادند، مثلا باتوینیک و کاپابلانکا بهترین استادان شطرنج حرکت های جالبی انجام دادند و کاپابلانکا در 63 درصد موارد حرکاتی را تکرار کرد که یک سوپر کامپیوتر به جای او می توانست انجام بدهد. به این دلیل او تقریبا 7 سال قهرمان جهان باقی ماند. نکته جالب آن است که مگنوس کارلسِن، دقیق تر بازی می کند — سه چهارم حرکات او از نظر هوش مصنوعی ایده آل هستند.
آیا حالا که کامپیوتر از قبل می تواند نتایج را پیش بینی کند دیگر برگزاری مسابقات شطرنج ضرورتی ندارد؟ بر طبق سیستم « اِلو»، انسان بر خلاف ماشین اشتباه می کند و بسیاری از نتایج مسابقات قهرمانی گذشته که « هوش مصنوعی» سعی کرد آن را پیش بینی کند نادرست بودند. از طرف دیگر، از سیستم « هوش مصنوعی» می توان برای ارزیابی های عمیق توانایی شطرنج بازان استفاده کرد.
« چنین نتیجه ای قابل انتظار بود. مگنوس کارلسِن در سال 1990 میلادی متولد شد که به معنای آن است که در طول عمرش با کامپیوتر آشنا بوده است که می توانست بهتر از هر مربی و یا بازیگر دیگر بازی شطرنج را به وی بیاموزد. نتیجه این شد که سطح بازی بالاتر بود و در عین حال کسل کننده، زیرا فقط یک اشتباه به شکست ختم می شد. بازی زیبای میشی تالیا « پژواک» گذشته باقی می ماند. از سوی دیگر نتایج بوبی فیشر حائز احترام است- او دسترسی به کامپیوتر نداشت و تقریبا از نظر توانایی بازی از شطرنج بازان کنونی عقب نمی ماند».
