پیشتر در اعلامیه کتبی شورای امنیت ملی ترکیه قراءت شده در نشست آن شورا نیز در باره پایان این عملیات گفته شده بود
یلدریم به شبکه تلویزیونی ان تی وی چنین گفت: ما 2015 کیلومتر مربع را از لوث تروریست ها پاکسازی کرده و ارتش آزاد سوریه در آنجا مستقر شد و آورگان به آنجا باز گشته و زندگی در آن سامان دارد روبراه می شود. عملیات «سپر فرات» پایان یافت. اگر ما باز هم با خطر روبرو شویم ممکن است عملیات جدید را با عنوان دیگری برگزار کنیم
ارتش ترکیه 26 اوت 2016 عملیات «سپر فرات» علیه گروه تروریستی «دولت اسلامی» ممنوع شده در روسیه را آغاز کرد. ترکیه با شرکت اپوزیسون سوریه شهر مرزی جرابلس و شهر الباب را تصرف کرد. پیشتر اردوغان رئیس جمهور ترکیه گفته بود که هدف این عملیات آزادسازی مساحتی به وسعت 5 هزار کیلومتر مربع و ایجاد منطقه امن برای پناهجویان در این سرزمین است.
ویاچسلاو ماتوزوف رئیس انجمن دوستی و مشارکت بازرگانی روسیه با کشور های عرب در مصاحبه را رادیو اسپوتنیک یادآوری کرد که ترکیه با وارد کردن یگان های خود به شمال ترکیه در اوت سال گذشته هدف‌های معیینی دنبال می کرد. او گفت:
«طرح های ترکیه به طوری که رهبری ترکیه آن‌ها را اعلام کرد عبارت از ورود یگان های آن کشور به سوریه برای حمایت از ارتش آزاد سوریه در مبارزه با تروریست ها بود. در این فرمولبندی و تعبیر آن از طرف ترکیه همیشه حضور کرد ها احساس می شد. زیرا ترکیه از داعش هراس نداشت ولی برای ترکیه خطر از تشکیلات نظامی کردها ناشی می شد که در آن زمان نفوذ خود را در امتداد مرز ترکیه و سوریه گسترش می دادند. ممکن بود کار به تشکیل دولت مستقل کرد ها کشیده می شد. عملیات گسترده ترکیه برای جلوگیری از این عمل انجام شد».
به عقیده ماتوزوف، آنکارا پس از اینکه ارتش ترکیه توانسته است حرکت تشکیلات کرد ها را متوقف کند وظیفه خود را انجام شده دانست و رهبری آن کشور اعلامیه های سیاسی مهمی کرد. این صاحبنظر روس گفت:
«ترکیه رفتار سیاسی خود را اصلاح کرد و از موضع سخت خود در مورد کرد ها عدول کرد زیرا امروزه دولت سوریه و آمریکاییان در برابر عموم اعلام کردند که آن‌ها دیگر از ایده تشکیل دولت مستقل کردها حمایت نمی کنند. مثل اینکه این برنامه حد اقل مورد پسند ترک ها قرار گرفت. آنچه مربوط به راهکار های حل مساله کرد ها در خاک سوریه بر پایه فدراتیف و کنفدراتیف مربوط است و این راهکار ها مورد پسند ترکیه نیستند باید گفت که این نکات موضوع های مورد بحث در ژنو و آستانه و دیگر محل های مذاکراتی است».
