در تل آویو ، مقاله تحقیقی منتشر شد که مطابق با آن در اراضی که اسرائیل مال خود می داند، ساحل غربی و نوار غزه، یهودیان کمتر از اعراب ساکن هستند. چاک فریلیخ، معاون سابق رئیس شورای ملی امنیت اسرائیل معتقد است که با توجه به این داده ها، اجرای ایده محافل حقوقی از جمله بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل، در باره ایجاد کشور یهودی هر چه دشوارتر می شود. کارشناسان هنوز مسأله جمعیتی را با حل و فصل درگیری فلسطین — اسرائیل پیوند می دهند، اما در آینده، این دو عامل در کنار هم بررسی خواهند شد.
در سند مذکورکه « ایزوستیا» با آن آشنا شد، آمده است که تعداد یهودیان در اسرائیل و در ساحل غربی 59 درصد کل ساکنان را تشکیل می دهد. اما اگر ساکنان نوار غزه نیز به آنها اضافه شود ، پس تعداد اعراب بنا به برنامه جابجایی تل آیوو به تاریخ 2006 میلادی، از 50 درصد بیشتر خواهد بود. اما به عقیده چاک فریلیخ، مسأله اصلی، نه در افزایش تفاوت تعداد یهودیان و اعراب، بلکه افزایش تعداد ساکنان بطور کل نهفته است.
رسانه های عربی با استناد به گفته های محقق اسرائیلی گزارش دادند: « تا سال 2050 میلادی جمعیت اسرائیل و ساحل غربی به 18 میلیون نفر خواهد رسید. در نوار غزه 21 میلیون نفر — با توجه به کاهش تعداد متوسط تولد هر کودک در ازای هر زن فلسطینی. تعادل کنونی (بین تعداد یهودیان و اعراب) بطور کلی حفظ خواهد شد. با حفظ کنترل اسرائیل بر ساحل غربی حدود 43 درصد ساکنان، غیر یهودی خواهند بود».
چاک فریلیخ، در ادامه گفت با رد ادعای ارضی نسبت به اراضی فلسطین ، اسرائیل می تواند « دولت یهودی» را حفظ کند.
آویگادور اسکین کارشناس سیاسی اسرائیل در مصاحبه با « اسپوتنیک» گفت که مسأله جمعیتی رهبری کشور را نگران نمی کند. موضوع همزیستی یهودیان و اعراب مهم است که به موضع فلسطینی ها وابسته است.
کارشناس سیاسی گفت: « پس از آنکه اسرائیل نوار غزه را ترک کرد، وضعیت جمعیتی ما بهتر شد. بعلاوه از نظر زاد و ولد، ما از اعراب جلو زدیم. بطور متوسط هر خانواده یهودی ساکن در اراضی اسرائیلی بیش از 3 فرزند دارد. اما موضوع، با مسأله جمعیتی ارتباط ندارد. علت لاینحل ماندن مسأله اسرائیل — فلسطین آن است که فلسطینی ها خواهان آن هستند که بطور کامل ساحل غربی از شهرک های اسرائیلی پاک بشود و اسرائیل به عقیده آنها یک کشور دو ملیتی باشد که اعراب نیز در آنجا زندگی کنند».
مسائلی که اسرائیل و فلسطین در آینده نزدیک با آن ها روبرو خواهند شد، دلیل اصلی اختلاف نظر سیاسی بین آنهاست.
چاک فریلین در گزارش خود نوشت: « افزایش سریع جمعیت باید همه ما را نگران سازد. افزایش جمعیت به مسائل جدی در برنامه ریزی شهرها و حفاظت از محیط زیست و دیگر عرصه ها منجر خواهد شد».
هم اکنون جمعیت فلسطین بر طبق داده های دفتر مرکزی آمار کشور از 4 میلیون و 800 هزار نفر بیشتر است. این تعداد شامل حال اعرابی است که در ساحل غربی و نوار غزه بسر می برند.
در اسرائیل بر طبق اسناد رسمی بیش از 8 میلیون و 500 هزار نفر بسر می برند که 1 میلیون و 800 هزار نفر از آنها اعراب هستند.
محمد اسد العلوی استاد دانشگاه آزاد « القدس» در رام الله، معاون رئیس انجمن دوستی فلسطین — روسیه با این موضوع موافق نیست که جمعیت یهودی بیش از فلسطینی است.
وی در این خصوص گفت: « تعداد فرزندان هر زن عرب بیشتر است. از این رو جمعیت نیز بیشتر است. موضوع حل و فصل درگیری براحتی رفع می شد اگر موضع مقامات اسرائیل که بر « یهودی بودن» آن استوار شده است تا این حد وضع را حاد نمی کرد».
حل و فصل درگیری اسرائیل — فلسطین دهها سال است که ادامه دارد و حتی حالا هم نمی توان پیش شرطی برای تغییر ریشه ای این وضع عنوان کرد. در عین حال، تمام پایگاه حقوقی — قانونی برای دستیابی به توافق فرمولبندی شده است: مرکز آن را « وجود دو کشور برای دو ملت» تشکیل می دهد. این شِما در سطح شورای امنیت سازمان ملل متحد به تصویب رسید و در اسناد بین المللی قید شده است. اما فعلا، مقامات اسرائیل و فلسطین به متهم کردن یکدیگر در عدم تمایل برای رسیدن به توافق ادامه می دهند. وقتی عامل جمعیتی نیز به اختلافات سیاسی اضافه شود ، طرفین باید حسن نیت بیشتری از خود نشان بدهند.
