گزارش و تحلیل

تلاش های عجیب و غریب برای برهم زدن آستانه

© Sputnik / Sergey Pyatakovتلاش های عجیب و غریب برای برهم زدن آستانه
تلاش های عجیب و غریب برای برهم زدن آستانه - اسپوتنیک ایران
اشتراک
پنج سال پس از ناکامی های فراوان برای حل بحران سوریه این روزها مردم این کشور چشم امید به آستانه بسته اند تا بلکه روزنه ای برای خروج از جنگ برایشان ایجاد کند، اما بسیاری کشورها تلاش دارند این اجلاس را عقیم سازند، برخی حتی نه به دلیل حضور در سوریه.

بر اساس نوعی توافق نا نوشته چند قرن است که توافق های بین المللی باید در شهر های غربی خاصی مانند لوزان — ژنو — پاریس — لندن — وین و… برقرار شود و ندرتا پیش می آید که نام شهر های شرقی به عنوان محل توافق صلح جهانی شنیده شود.
شاید بتوان گفت تهران یک استثنا می باشد که یک اجلاس برای پایان جنگ جهانی دوم در آن برقرار شد و آن هم به دلایل خاص آن روزگار و نه به دلیل جایگاه تهران که در آن زمان اسما جزو خاک یک کشور مستقل به حساب می آمد اما عملا تحت اشغال متحدین بود. تهران از یک سو به دلایل امنیتی از شهرهای کشورهای اوروپای غربی امن تر به حساب می آمد و از سوی دیگر به دلیل سیاسی نوعی بی طرفی در آن وجود داشت.
انتخاب آستانه که پیشنهاد آقای پوتین بود به چندین دلیل انجام شد که مهم ترین آن را می توان برگزاری اجلاس در کشوری بی طرف که هیچ منافعی در جنگ سوریه ندارد به حساب آورد.
گو اینکه نمی توان انکار کرد یکی دیگر از دلایل انتخاب آستانه را می توان تغییر رویکرد انتخاب شهرهای واقع در کشورهای وابسته به بلوک غرب به حساب آورد.
همانگونه که در مذاکرات هسته ای نیز شاهد بودیم ایرانی ها هم تلاش کردند که مذاکرات هسته ای در آستانه انجام شود و به فرجام برسد اما در نهایت غربی ها هر آنچه در چنته داشتند را استفاده کردند تا توافق هسته ای در وین انجام شود.
این روزها مضاف بر تحرکات بدیهی که برخی کشورهای مخالف صلح در سوریه انجام می دهند نوعی تحرک وجود دارد که مذاکرات در آستانه به موفقیت نیانجامد و حتما در یکی از شهر های وابسته به بلوک غرب به فرجام برسد.
جای تعجب دارد، اما یک واقعیت است که برخی کشورها حتی در مورد مکانی که توافق و یا حتی اجلاس باید در آن انجام شود اینگونه رفتار می کنند و توجهی به محتوا و نتیجه اجلاس برای بشریت و صلح ندارند.
اگر از این ماجرا بگذریم، برخی کشورها هر آنچه در چنته دارند را وارد میدان در سوریه کرده اند تا این اجلاس را بر هم بزنند.
اینان مزدوران خود در سوریه را بسیج کرده اند تا به هر صورتی که ممکن است توافق توقف عملیات خصمانه را در این کشور بر هم بزنند.
انتخاب عنوان "توقف عملیات خصمانه" برای توقف درگیری ها در سوریه به این دلیل بود که بحث فقط آتش بس نظامی نبود بلکه هر گونه تحرکی که ممکن است منجر به درگیری گردد باید متوقف می شد از جمله آنها قطع آب شهر دمشق.
گو اینکه گروههای تعریف شده تروریستی در این ماجرا دخیل نبودند اما قرار بر این بود که در صورتی که اینان تحرکاتی که منجر به توقف اعمال خصمانه می گردد را انجام ندهند فعلا حد اقل تا اجلاس آستانه برخوردی حتی با اینها نشود اما همانگونه که از قبل هم پیش بینی می شد این گروه ها که نان شان با خون و جنگ و کشت و کشتار عجین شده از هیچ گونه تحرکی برای برهم زدن فضای تنفس در سوریه دریغ نکردند.
اگر دولت سوریه و متحدانش آب مصرفی فقط تروریست ها و نه آب شرب پنج ملیون نفر را برای چند لحظه قطع کرده بودند عالم و آدم برای حمایت از آنها بسیج می شد اما متاسفانه سازمان ملل بچه فروش حتی یک واکنش خجولانه هم در این مورد نشان نداده چه برسد تا رسانه های کذایی و کشورهای مدعی حمایت از حقوق بشر و حقوق انسان و…
در این راستا کشورهای حامی این تروریست ها به طرفند های مختلف تلاش دارند اجلاس آستانه را بر هم بزنند.
از بمباران فرودگاه مزه توسط اسرائیل در دمشق گرفته تا جمع کردن تروریست ها و وعده وعید های چندین ملیون دلاری کشورهای عرب حوزه خلیج فارس برای مخالفینی که در اجلاس شرکت نمی کنند همه و همه در این راستا می باشد.
مشکل کار اینان در این است که هنوز متوجه تغییر و تحولات روی زمین نشده اند و تشکیلات امنیتی و اطلاعاتی آنها هنوز در کما قرار دارند.
اگر ما تغییر شگرفی در رفتار بزرگترین متحد آنها در این ماجرا ، یعنی ترکیه، مشاهده می کنیم به این دلیل نیست که ترکیه استراتژی خود در منطقه را به دلخواه خود تغییر داده بلکه متوجه شده که ائتلاف مقابل یعنی روسیه — ایران — سوریه و مقاومت دیر یا زود میدان را تصرف خواهد کرد و دیگر جایی برای بازی آنها وجود نخواهد داشت.
یعنی کار تمام شده، جنگ سوریه باید تمام شود و مردم این کشور باید بار دیگر گرمای آفتاب صلح و ثبات و امنیت را احساس کنند، چه با مذاکره چه به زور.
اگر جبهه پیروز در میدان یعنی جبهه سوریه — ایران — روسیه و مقاومت مخالفین را به مذاکره دعوت کرده از روی بزرگواری است و نه ناچاری. به هر صورت این جبهه ترجیح می دهد تا بتواند ماجرا را با خونریزی کمتری به پایان برساند.
با توجه به این شرایط ترکیه تلاش دارد به همسایگان مخصوصا سوریه و عراق به زبان بی زبانی بگوید که در صدد جبران اشتباهات گذشته خود می باشد، چون در صورت پایان وجود تروریست ها در سوریه و عراق اولین جایی که مقصد اینها خواهد بود ترکیه می باشد.
ظاهرا شام سنگین کشورهای عرب حوزه خلیج فارس هنوز هضم نشده تا متوجه شوند که ایران — روسیه و ترکیه تصمیم خود را برای خاتمه دادن به ماجرای سوریه گرفته اند، چه با آنها چه بی آنها.
در صورتی که اینان همکاری کنند ممکن است بتوانند مقداری خود را از عواقب دخالت در امور کشورهای دیگر نجات دهند وگرنه قطعا عواقب این دخالت ها سر انجام مانند بومرنگ به سمت صاحبش باز خواهد گشت و آن زمان ممکن است دیگر خیلی دیر باشد.

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала