فرصت طلایی برقراری روابط تهران – قاهره

"اگر بخواهید لج عربستان را در بیاورید باید به ایران سفر کنید و اگر بخواهید لج مصر را در بیاورید باید به اتیوپی سفر کنید و به سدی که روی مجرای رود نیل ساخته بازدید کنید" .

مصطلحی که امروزه میان دیپلمات های عالیرتبه جهان متداول شده و همه می دانند که علاوه بر آن اگر بخواهند به خزانه عربستان سعودی دستبرد بزنند باید مقداری هم بر علیه ایران بد و بیراه بگویند.
ماجرا آنقدر لوث شده که موجب تهوء بسیاری از کارشناسان است که چگونه سعودی ها درک نمی کنند مقامات و شخصیت های کشورهای دیگر ، مانند انگلیس، که می آیند و به ایران بد و بیراه می گویند فقط به دنبال تیغ زدن آنها هستند.
دیگر بر کسی پوشیده نیست که روابط مصر و عربستان سعودی این روزها به تیرگی شدید گرویده و به همین مناسبت روابط مصر با دیگر کشورهای عرب حوزه خلیج فارس هم شکرآب شده. بماند که روابط مصر با قطر از مدتها قبل خصومت وار بوده و این دو کشور فقط در یک دوره کوتاه زمان به قدرت رسیدن محمد مرسی در مصر رابطه خوبی با هم پیدا کردند.
اخیرا هیات های عربستانی و اماراتی و قطری نه فقط از اتیوپی بازدید کرده اند بلکه وعده داده اند که در پروژه های اقتصادی اتیوپی مخصوصا سد سازی و پروژه های آبی سرمایه گذاری کنند. مساله ای که خشم مصر را بر انگیخته چرا که همه می دانند مصر نگین انگشتری رود نیل است و اگر رود نیل نباشد این نگین می افتد.
با توجه به این شرایط زمزمه دیدار مقامات مصری از ایران و بازگشت روابط دو کشور بالا گرفته و این روزها پشت پرده صحبت های زیادی در مورد سفر یک مقام عالیرتبه مصری به تهران و همچنین ارتقای سطح روابط دو کشور مطرح است.
به دلیل همین مشکلات بود که الجزایر دیگر کشور بزرگ عربی شمال آفریقا نیز به سمت تحکیم روابط خود با ایران گروید و همچنین مراکش نیز پس از سالها سفیر به تهران اعزام کرد.
علیرغم اینکه پس از انقلاب اسلامی در ایران عربستان سعودی در ایران سفیر داشت و ارتباط خود را در برهه های مختلف در سطوح عالی برقرار کرد اما به اذعان خود دیپلمات های مصری همیشه از ارتقای روابط میان ایران و مصر ممانعت به عمل می آورد و در این مسیر سنگ اندازی می نمود.
وقتی که عربستان تصمیم گرفت نفت مصر را قطع کند ایران به این کشور پیشنهاد تامین نفت داد و برای اینکه مصر وارد اختلافات میان ایران و عربستان سعودی نشود مسئولین این کشور ترجیح دادند نفت خود را از کانال عراق تامین کنند.
علیرغم حمایت صریح عربستان سعودی از مخالفین دولت سوریه مصر نه فقط از حکومت شرعی و قانونی بشار الاسد حمایت نکرد بلکه حتی بر اساس برخی شایعات تعدادی نیروی خبره آموزشی برای کمک به ارتش سوریه اعزام کرد.
برخی معتقد بودند این به دلیل روابط صمیمی مصر با روسیه است اما واقعیت امر این است که مصری ها خود را یک طرف رهبری کشورهای عربی و پرچم دار پان عربیسم می دانند و از طرف دیگر منافع سیاسی آنها اقتضا نمی کند گروه های اسلامگرا در سوریه به قدرت برسند چون این ماجرا منجر به تقویت اسلامگراها در مصر خواهد شد.
با توجه به این شرایط فضا مهیا است تا روابط ایران و مصر مجددا به سطح سفیر ارتقا یابد و دو کشور در حل مشکلات منطقه با یکدیگر همکاری کنند.
فراموش نکنیم که ترکیه نیز اخیرا از جرگه همکاری با عربستان سعودی در منطقه خارج شده وبه جبهه ایران و روسیه پیوسته.
با پیوستن مصر به این جرگه عملا همه کشورهای قدر منطقه در مقابل عربستان سعودی قرار خواهند داشت و سران این کشور در شرایطی خواهند بود تا یا رویکرد و سیاست خود را تغییر دهند و به سمت مصالحه با همسایگان خود پیش بروند یا با همه کشورهای قدر منطقه رو در رو قرار بگیرند، رفتاری که فقط از یک قهرمان پنبه ای نادان می توان توقع داشت.