از این سند پیدا است که مبتکران این تصمیمگیری وزارتخانه های دادگستری و امور خارجه و دیوان عالی و دادستانی روسیه بودند. رئیس جمهور دستور داد که دبیر کل سازمان ملل متحد «از تصمیم روسیه مبنی بر خروج از این دیوان در اساس نامه رم آگاه شود. کنفرانس دیپلماتیک به سرپرستی سازمان ملل این اساس نامه را 17 ژوئیه 1998 در رم پذیرفت و در تاریخ 13 سپتامبر 2000 روسیه سند مروبوطه را امضا کرد
وزارت خارجه روسیه اعلام کرد که این دیوان در 14 سال کار خود فقط 4 حکم صادر کرده و بیش از یک میلیارد دلار را مصرف نمود.
به عقیده ایگور کوروتچنکو، سردبیر مجله «دفاع ملی» مهمترین دلیل خروج روسیه از دیوان بین‌المللی کیفری — رهایی از تعهدات غیر ثمربخش بود و اینکه آن قرار های معدودی که این دیوان در طول کار خود پذیرفت جنبه آشکارا سیاسی داشتند. این کارشناس روس به رادیو اسپوتنیک گفت:
«تصمیم هایی که این ارگان می پذیرفت اغلب جنبه سیاسی و ضد روسیه داشتند. بعلاوه جنایات واقعی که اعضای ائتلاف غربی- آمرکایی در حین عملیات جنگی مرتکب می‌شدند اصلاً موضوع هیچ بررسی نمی شدند».
به عقیده این صاحبنظر، تعهداتی که روسیه به دنبال شرکت خود در این ارگان بایستی انجام بدهد با ثمربخشی واقعی و منافع روسیه مطابقت نداشت. کوروتچنکو گفت:
«از این رو علت واقعی این خروج رهایی از تعهدات بدرد نخور و غیر ثمربخش بود. برای اینکه ما خودمان در تصمیمگیری و اجرای این یا آن قرار استقلال مسلمی داشته باشیم».
