فهیمه محمدی قبل از این که توسط فهیمه دانشگر دفن شود، خود را آماده ساخته و می داند که او در کدام قسمت از گورستان عمومی در دامنه‌ی تپه ناهمواری در غرب شهر کابل به خاک سپرده می‌شود. او لباس سفید برتن کرده و بر کار کندن قبر خود نظارت می‌کند. فهیمه حتی کسانی را که در کندن قبرش شرکت دارند می‌شناسد و به آنها دستور میدهد، جایی که قرار است دفن شود چگونه باشد. او همچنین اندازه سنگ قبرش را می داند و نوشته‌های روی آن را نیز می‌خواند. این دختر جوان حتا قبل از این که دفن شود، در سنگ قبرش تاریخ فوت‌اش را نوشته و شایدهم بارها به سازنده این سنگ دستور داده باشد که با چه رنگ‌هایی نوشته‌های روی آنرا تزیین کند.
جای پاهای برهنه فهیمه نیز در نزدیکی قبرستانش بجا می‌ماند و از فاصله‌های هرقدم به نظر می‌رسد که او در رسیدن به جایی که قرار است دفن شود، خیلی هم باشتاب و بلند گام برداشته است.
فهیمه دانشگر دختر جوان نوزده ساله ای است که در یک اقدام نمادین، در اعتراض به تبعیض جنسیتی علیه زنان و دختران در افغانستان، تمام خاطره‌ها و داشته‌های نوزده سال گذشته‌اش را در یک گورستان عمومی در شهر کابل دفن کرد. این دختر معترض که قبل از دفن هویت‌اش فهیمه محمدی بود، حالا به فهیمه دانشگر تغییر نام داده است. او با دستان خود تمام نوشته‌ها و یاداشت خاطره‌های غم‌انگیزش را مانند یک جسد واقعی در داخل قبر می‌گذارد و بعد با خاک ریختن روی قبر هویتش سنگ قبری را که در آن شعارهایی در ابزار و جنس دوم نبودن زن نوشته شده است، قرار میدهد.
فهیمه دانشگر که دانشجوی ریشه مدیریت در دانشگاه امریکایی افغانستان و رشته کامپیوتر در دانشگاه خصوصی گوهرشاد است، می‌گوید: «من اینجا جنیست را در هویت فهمیه دفن می‌کنم. فهیمه کسی بوده که در قالب جنسیت زنانه شکل گرفته بود. دوست دارم این هویت را همین‌جا دفن کنم تا همه چیز براساس سیاسر بودن یا بدشگون بودن خلاصه نشود.»
فهیمه دانشگر می‌افزاید که باید به تمام آدم‌ها نه عنوان جنس بلکه به عنوان انسان نگاه شود. او می‌گوید که به زن بودنش افتخار می‌کند، از این که زنان به عنوان جنس دوم در جامعه افغانستان مطرح هستند، رنج می‌برد. خانم دانشگر که در مراسم تدفین هویت خانم محمدی مورد پرسش‌های معتدد چند مرد در گورستان قرار می‌گیرد، می‌گوید: «جنسیت من زن هست و هرگز تغییر نمی‌کند و وقتی که همه چیز در وجودم انسان گونه باشد، اما جنسیت من قابل پذیرش نباشد نمی‌توانم بگویم که به جنسیت من احترام می گذارند. من به جنسیت زن اهانت نمی‌کنم اما افکار موجود در باره زنان را دفن می‌کنم.»
این مردان از او در مورد انتخاب اسم «دانشگر» سوال می پرسند و تاکید دارند که این اسم مردانه است. اما پاسخ‌های مکرر فهمیه به این مردان چیز دیگری است و می‌گوید که او می‌خواهد چیزهایی که مختص مردان شمرده می‌شود برای زنان نیز باشد.
بگو و مگوی فهیمه با این مردان، یک خانم دیگر را که در مراسم تدفین هویت فهیمه محمدی برسر قبرستان هویت او حاضر شده، مجبور می‌کند تا به دفاع از فهیمه برخواسته و مردان را قانع سازد. این خانم جوان گفت: «دانشگر رسیدن به مرحله از علم و آگاهی است و این اسم ویژه جنس خاص نیست.»
