همانگونه که همه می دانند آتش بس مذکور شامل داعش و جبهه النصره (فتح الشام) نمی شود و عمده تروریست ها و جنگجویان مخالف دولت سوریه زیر پرچم این گروه جمع شده اند.
کشورهایی که بر داعش و جبهه النصره تاثیر گذار می باشند نیز از توافق بی بهره بوده اند و متوجه هستند که این توافق بیشتر به نفع دولت سوریه و همپیمانانش می باشد تا مخالفان آن.
بر اساس این توافق همه مواضع فعلی تثبیت خواهد شد و در صورت موفقیت آمیز بودن آن هم روند صلح در سوریه شروع می شود و هم اینکه ایالات متحده روسیه را در هدف قراردادن تروریست ها در سوریه همراهی خواهد کرد.
در واقع چون ایالات متحده، مخصوصا پس از لشکر کشی ترکیه بر علیه کردها، همه برگه های خود را روی زمین در سوریه از دست داده ظاهرا این کشور تمایل دارد در ماجرای سوریه تغییر موضع دهد و با ایران و روسیه همراه گردد. از سوی دیگر ترکیه نیز تاکتیک و استراتژی خود در سوریه را تغییر داده.
با این شرایط کشورهای عرب حوزه خلیج فارس که بیشترین سرمایه گذاری را در ماجراجویی در سوریه انجام داده اند از گردانه خارج می مانند و در واقع روند اتفاقات سوریه نشان می دهد تصمیم نهایی مبنی بر آن است که ترکیه به نمایندگی از غرب و ناتو و ایران و ارتش سوریه و حزب الله به نمایندگی از جبهه مقاومت روی زمین وارد عمل شوند و روسیه و ایالات متحده از هوا اقدام به نابودی مواضع همه گروه هایی که توسط کشورهای عرب حوزه خلیج فارس حمایت می شوند گردند و در کنار آن گفتگو میان دولت سوریه و مخالفین سوری خود انجام گردد تا یک دولت ائتلافی، یا اگر بنا باشد نام دیگر آن انتقالی باشد فرقی ندارد، تا شرایط سوریه را از شرایط فعلی به شرایطی با ثبات تر پیش ببرد.
در توافق روسیه با ایالات متحده همه شرط هایی که قبلا از طرف کشورهای عرب حوزه خلیج فارس تحمیل می شده، مثل نبود بشار الاسد و یا همپیمانان وی در حکومت آتی، دیگر وجود ندارد و آینده سوریه به مردم آن سپرده شده.
به قول آقای جان کری همان طرح صلحی که ایران در ابتدای جنگ سوریه مطرح کرد با آرایشی دیگر پیاده می شود.
بدیهی است که تنها راه حل بحران سوریه همین است یعنی آتش بس — رساندن کمک های انسان دوستانه به مردم — گفتگوی دولت ومخالفان خود — تشکیل یک دولت ائتلافی یا انتقالی که زمینه را برای تصمیم گیری آتی مردم سوریه فراهم می نماید.
نکته ای که اینجا مطرح است همکاری کشورهای عرب حوزه خلیج فارس و مخصوصا عربستان سعودی با این ماجرا می باشد.
بدیهی است عربستان سعودی در حال حاضر بسیار از روند اتفاقات سوریه ناراحت می باشد چون که جریانات کاملا مخالفت خواسته های این کشور می باشد، اما آیا این کشور هنوز هم حاضر به ادامه روند جنگ ستیزی خود در منطقه و مخصوصا سوریه باشد یا نه سوال اصلی ای است که باید مطرح گردد.
در واقع چون ایالات متحده، مخصوصا پس از لشکر کشی ترکیه بر علیه کردها، همه برگه های خود را روی زمین در سوریه از دست داده ظاهرا این کشور تمایل دارد در ماجرای سوریه تغییر موضع دهد و با ایران و روسیه همراه گردد. از سوی دیگر ترکیه نیز تاکتیک و استراتژی خود در سوریه را تغییر داده.
با این شرایط کشورهای عرب حوزه خلیج فارس که بیشترین سرمایه گذاری را در ماجراجویی در سوریه انجام داده اند از گردانه خارج می مانند و در واقع روند اتفاقات سوریه نشان می دهد تصمیم نهایی مبنی بر آن است که ترکیه به نمایندگی از غرب و ناتو و ایران و ارتش سوریه و حزب الله به نمایندگی از جبهه مقاومت روی زمین وارد عمل شوند و روسیه و ایالات متحده از هوا اقدام به نابودی مواضع همه گروه هایی که توسط کشورهای عرب حوزه خلیج فارس حمایت می شوند گردند و در کنار آن گفتگو میان دولت سوریه و مخالفین سوری خود انجام گردد تا یک دولت ائتلافی، یا اگر بنا باشد نام دیگر آن انتقالی باشد فرقی ندارد، تا شرایط سوریه را از شرایط فعلی به شرایطی با ثبات تر پیش ببرد.
در توافق روسیه با ایالات متحده همه شرط هایی که قبلا از طرف کشورهای عرب حوزه خلیج فارس تحمیل می شده، مثل نبود بشار الاسد و یا همپیمانان وی در حکومت آتی، دیگر وجود ندارد و آینده سوریه به مردم آن سپرده شده.
به قول آقای جان کری همان طرح صلحی که ایران در ابتدای جنگ سوریه مطرح کرد با آرایشی دیگر پیاده می شود.
بدیهی است که تنها راه حل بحران سوریه همین است یعنی آتش بس — رساندن کمک های انسان دوستانه به مردم — گفتگوی دولت ومخالفان خود — تشکیل یک دولت ائتلافی یا انتقالی که زمینه را برای تصمیم گیری آتی مردم سوریه فراهم می نماید.
نکته ای که اینجا مطرح است همکاری کشورهای عرب حوزه خلیج فارس و مخصوصا عربستان سعودی با این ماجرا می باشد.
بدیهی است عربستان سعودی در حال حاضر بسیار از روند اتفاقات سوریه ناراحت می باشد چون که جریانات کاملا مخالفت خواسته های این کشور می باشد، اما آیا این کشور هنوز هم حاضر به ادامه روند جنگ ستیزی خود در منطقه و مخصوصا سوریه باشد یا نه سوال اصلی ای است که باید مطرح گردد.
علیرغم همه شاخ و شانه ها و تهدید های وزیر امور خارجه عربستان سعودی و سران این کشور برای ایالات متحده هفته گذشته شاهد اجماع کنگره ایالات متحده در تصویب قانون پیگیری قضایی عربستان سعودی در مورد ماجرای 11 سپتامبر بودیم.
با اینکه بسیاری متصور هستند که به دلیل تفاوت سیاست های کاخ سفید و کنگره این تصمیم نمی تواند عمدی باشد اما آنهایی که در جریان امور سیاست خارجی ایالات متحده هستند می دانند که چنین تصمیمی در پس نوعی اجماع در سیاست خارجی آمریکا است که کاخ سفید به کنگره پاس می دهد و کنگره به کاخ سفید.
همین تصمیم می تواند تلنگری برای سیاستمداران عربستان سعودی باشد تا متوجه شوند که روند جریان ها در حال تغییر است و آنها نیز باید با روند جریان های سیاسی بین المللی همراه شوند واگر بخواهند بر عکس جریان شنا کنند غرق خواهند شد.
با اینکه احتمال ادامه آتش بس به دلیل کارشکنی های احتمالی داعش و جبهه النصره که شامل بسیاری گروه های کوچک تر می شوند بعید به نظر می آید اما روند فعلی اتفاقات در سوریه نشان می دهد که یک عزم جدی برای پایان دادن به این ماجرا در حال شکل گیری است.
با اینکه بسیاری متصور هستند که به دلیل تفاوت سیاست های کاخ سفید و کنگره این تصمیم نمی تواند عمدی باشد اما آنهایی که در جریان امور سیاست خارجی ایالات متحده هستند می دانند که چنین تصمیمی در پس نوعی اجماع در سیاست خارجی آمریکا است که کاخ سفید به کنگره پاس می دهد و کنگره به کاخ سفید.
همین تصمیم می تواند تلنگری برای سیاستمداران عربستان سعودی باشد تا متوجه شوند که روند جریان ها در حال تغییر است و آنها نیز باید با روند جریان های سیاسی بین المللی همراه شوند واگر بخواهند بر عکس جریان شنا کنند غرق خواهند شد.
با اینکه احتمال ادامه آتش بس به دلیل کارشکنی های احتمالی داعش و جبهه النصره که شامل بسیاری گروه های کوچک تر می شوند بعید به نظر می آید اما روند فعلی اتفاقات در سوریه نشان می دهد که یک عزم جدی برای پایان دادن به این ماجرا در حال شکل گیری است.
