اما چگونه مى توان به تعهدات كشورها نسبت به رعايت كنوانسيون، مطمئن بود. آخر زمانى، رونالد ريگان، چهلمين رئيس جمهور آمريكا، به اين ضرب المثل روسى — "بشنو و باور نكن" (به روسى: "باور كن اما حتما مطالعه و بررسى كن")، اشاره كرده بود. اما به نظر مى رسد كه واشنگتن فقط براى ديگران از اين قاعده استفاده مى كند و هر زمانى كه مربوط به خود ايالات متحده مى شود، بايد آنها را چشم بسته باور كرد.
كشورهاى عضو كنوانسيون، در سال هاى ١٩٩٠ ميلادى گروه ويژه اى را براى تنظيم اسناد حقوقى الزام آور، تشكيل دادند. اما مواضع واشنگتن مانع از پيشرفت آن مى شد. در سال ٢٠٠١ ايالات متحده آمريكا بصورت يك طرفه، ادامه مذاكرات را متوقف كرده و تا كنون موضع آنها تغيير نكرده است. واشنگتن مخالف تنظيم و تصويب اسناد الزام آور حقوقى براى كنترل رعايت این كنوانسيون می باشد. اين رفتار آمريكايى ها بسيار تعجب آور و شك برانداز است.
چندى پيش سرگى لاوروف، وزير امور خارجه روسيه عنوان داشت كه "ما مى دانيم كه آمريكاهايى با تعدادى از همسايگانمان، در حال انجام يكسرى برنامه هاى تحقيقاتى در بخش بيولوژى است. مخالفات آنها براى ايجاد مكانيزم كنترل رعايت تعهدات كنوانسيون تسليحات بيولوژيكى و توكسينى، ما را به اين سمت سوق مى دهد كه اين تحقيقات كاملا صلح جويانه نباشند".
به عنوان مثال، همانطور که در رسانه ها اشاره شد، فعالیت های مرکز تحقیقات ریچارد لوگار در نزدیکی تفلیس، باعث طرح سوالات بسیاری شده است. در ابتدا، وقتی که این مرکز توسط میخائیل ساکاشویلی در سال 2011 افتتاح شد، آزمایشگاه آن تحت مدیریت وزارت دفاع گرجستان قرار گرفت. سپس، آن را به یک سازمان غیرنظامی واگذار کردند. اما باز هم شفافیت فعالیت های آن، بیشتر نشد. وزارت امور خارجه روسیه از آمریکا خواسته تا از برداشتن گام های غیر شفاف در ایجاد چنین آزمایشگاه های بیولوژیکی در مجاورت مرزهای روسیه خود داری کند. وزارت امور خارجه آمریکا نیز در پاسخ می گوید که هیچ دلیلی برای نگرانی وجود ندارد چرا که او مسئولیت حفاظت از عوامل خطرناک بیماری زا را در این مراکز، به عهده دارد.
اما اگر چنین است، پس چرا این "حفاظت" را برای بازدید کارشناسان بین المللی بسته نگه داشته است؟ و چرا اصولا با پیشنهاد کنترل این موضوعات، مخالف است؟ پاسخ به این سوالات، وجود ندارد. و واشنگتن به سیاست "نگه داشتن و به کسی نشان ندادن" ادامه می دهد. آمریکایی ها امکانات تحقیقاتی میکروبیولوژی خود را دارا می باشند و به کسی اجازه بازدید نمی دهند. و از همه می خواهد که به حرف های آنها اعتماد کنند. یعنی بشنوید و باور کنید. اما چه کسی می تواند به این حرف ها اعتماد کند، مخصوصا که این مراکز در مجاورت و نزدیکی مرزهای او قرار گرفته است؟
