همانا در موقعی که دولت آمریکا در صدد بر آمده بود این سرمایه‌گذاری ها را انجام دهد بسیاری تحلیلگران اشاره کردند که مرگ رسانی فزاینده سیستم ایجاد موانع بویژه از طرف چین و نیز روسیه و ایران کاری کرده تا این ناوهواپیمابر کهنه شود. به نوشته نشریه آمریکایی «نشنال اینترست» اگر اینطور باشد تخصیص وجوه هنگفت برای ساخت کشتی‌هایی که بایستی 90 سال در تسلیح باشند ولخرجی پول است.
برای بحث‌های مشکل ما باید وقت داشته باشیم واژه‌ها و نرخ ها را مشخص کنیم. سیستم‌های ممانعت دسترسی و مسدود کردن منطقه (A2/AD) ساخت کشور های متفاوت در‌واقع قادر اند ثمربخشی ناوهای هواپیمابر کلاس فورد را کاهش دهند با این همه ایالات متحده خواهند توانست نحوه های کاربری این کشتی‌ها را پیدا کنند.
نبردناو USS New Jersey که در آخر جنگ جهانی دوم کهنه اعلام شد در نزدیکی سواحل کره، ویتنام و لبنان بکار برده می شد. هواگرد تهاجمی A-10 Warthog («گراز زگیل دار») را خیلی‌ها حتی قبل از تحویل به ارتش کهنه می‌دانستند ولی این هواپیما را باز هم در بسیاری اختلافات از سوی آمریکا بکار برده می شود. برای کشور هایی دارای رفاه کمتر از آمریکا این دلیل بیشتر مقنع به نظر خواهد رسید و همه ارتش هایی که امروز در سوریه یا لیبی می جنگند تجهیزاتی را بکار می‌برند که آمریکایی ها آنرا ده‌ها سال پیش کهنه دانستند.
مطلب سر آن است که هر چند که کشتی‌های کلاس سی وی ان — 78 نمی‌توانند به حوزه های بلوکه شده معاصر نفوذ کنند با این حال آن‌ها قادر اند دیگر وظایف مفید را انجام دهند. ناوهای هواپیمابر آمریکا از 1945 این‌گونه وظایف را انجام می‌دادند، آن‌ها به مناطق قابل دسترسی ضربه وارد کرده و قدرت آمریکا را نمایش می‌کردند و کمک‌های امدادی و نجات می رساندند. «کهنه بودن» برای اجرای این وظایف و دیگر وظایف دریایی نظامی به معنای بدرد نخور بودن نیست.
صحبت‌ها در باره کهنه بودن این ناوهای هواپیمابر از پایان جنگ جهانی دوم نا کنون جریان دارد. می‌گویند که شوروی سیستم مشکل زیردریایی ها و حسگرها و هواپیما ها را ساختند و هدفش ایراد ضربه به ناوهای هواپبمابر آمریکا بود. آمریکا وسایل پدافند از جمله شکاری رهگیر F-14 Tomcat را ساخت که هدفش خاموش کردن و فریب دادن سیستم‌های شوروی بود. ولی جنگ آغاز نشد و ما امکان نداشتیم امکانات بال های هوایی ناوهواپیمابر در دفع بمب افکن های توپولوف — 22 ام Backfire را چک کنیم. شوروی و آمریکا در رقابت با هم دیگر زیاد کار کردند و به هر نوآوری با سلاح جدید و تکمیل شده جواب می دادند. هر گام این نوع به تغییر چگونگی تسلیحات و تغییر نحوه ارزیابی گزندپذیری سلاح ها منجر می شد. در برخی دوره ها بمب افکن ها برتری داشند و با‌گذشت زمان ناو های هواپیمابر برتری پیدا کردند.
امکانات نسل بعدی سیستم‌های A2/AD نیز همین جنبه ناهموار را خواهند داشت. در حالی که موشک های چینی ظاهراً از برد عمل لازم و تحرک مربوطه در ناحیه کشف ناوهای هواپیمابر آمریکایی برخوردار باشند پدافند موشکی، این راکت ها را بی‌فایده خواهند و تکمیل فناوری های قابل استفاده در مبارزه با زیردیایی ها می‌توانند گزندپذیری ظاهر شونده در حین خطرات زیر سطح دریا را محدود یا نابود سازند. ناو های هواپیمابر «کهنه» شده احتمالاً کهنه نخواهند ماند.
سودمند بودن ناوجنگی در درجه اول با کلاس هواگردهایی مربوط است که این کشتی می‌توانند قبول کنند و به هوا پرتاب کنند. تا درجه بالا نظریه کاربرد ناوهای هواپیمابر به موجودیت خود ادامه می‌دهند زیرا از آن‌ها می‌توان نه تنها برای نفوذ به خوزه های خوب حمایت شده و مسدود استفاده کرد. در حقیقت امر پس از جنگ جهانی دوم هیچ یک از ناو های هواپیمابر آمریکا با چنین سیستمی روبرو نشده بودند، در عوض همانطوریکه قبلاً گفته شده بود این ناوجنگی ها در شرایط دیگری بکار برده شدند.
