در دمشق ضمن ارزیابی موقعیت پدید آمده در شمال سوریه به این نکته عطف توجه می کنند: ترکیه حتی از سال 2011 با بهانه‌های گوناگون تلاش می‌کرد به سوریه مداخله نظامی انجام دهد. مطلت حتی سر این بود که ناتو هم به این روند شرکت داده شود. امروزه دمشق شاید برای خود برخوردی انتخاب کرده باشد که آنرا می‌توان بطور ساده چنین فرمولبندی کرد:
«اگر مشتاق وارد شدن به خاک سوریه هستی، بیا، وارد شو». لیکن این موقعیت خیلی خطرناک برای ترکیه است زیرا یگان های ترکیه و دسته های اپوزسیون با حرکت به عمق کشور وارد «باطلاق» زد و خورد های داخلی آن خواهند شد. در این موقعیت آنکارا از کی کمک خواهد خواست؟ از روسیه؟ از دمشق؟ در هر صورت این وضع امور ایجاب خواهد کرد که ترکیه در مساله سوریه با یک سلسله گذشت ها موافقت کند. یک تعداد منابع نزدیک به رهبری مرکزی سوریه در این باره صحبت می کند».
این روزنامه‌نگار در رابطه با خبری در باره آغاز مذاکرات ترکیه و سوریه راجعبه ازسرگیری مناسبات فی ما بین چنین گفت:
«این وضع تازگی ندارد و در سابق هم این‌گونه تماس ها در الجزایر و اردن بر قرار شده بودند. کلاً دمشق این دیدار ها را نشانه برقراری مناسبات دوجانبه میان ترکیه و سوریه تلقی نمی کند. هیات های آنکارا و دمشق یا با میانجیگری روسیه و یا از طربق دیگر مجاری دیپلماتیک دیدار ها را ترتیب می دهند. بعلاوه در طول 5 سال چنین تعداد اختلافات و رنجش های متقابلی انباشته شده که رفع آن‌ها در مدت کوتاه امکان‌پذیر به نظر نمی رسد. رهبری ترکیه در اعلامیه های رسمی خود اشاره می کند که سیاست آنکارا نسبت به سوریه عوض شده ولی کلاً زیاد روشن نیست که مشخصات این تغییرات چگونه است. لا اقل عجالتاً حرکت به پیش در این راستا دیده نمی شود».
هدیه لونت معتقد است که در اوضاع و احوالی کنونی که در داخل ترکیه مساله افراطگرایی و تروریسم به شدت مطرح است حمایت آنکارا از دیگر گروه‌های جهادیون مستقر در سوریه حتی در چارچوب مبارزه با داعش می‌تواند تشکیلات تروریستی و طرفداران آن‌ها را تشویق کند. این روزنامه‌نگار از دمشق می‌گوید: اگر آنکارا قصد دارد وقت مدیدی در سوریه بماند نخواهد توانست از زد و خورد با ارتش سوریه اجتناب ورزد.
