آیا روسیه سلاح سایبری دارد؟

شورای امنیت ملی و دفاع اوکراین اعلام کرد ، مسکو " سلاح سایبرنتیک" دارد که تهدیدی برای کشورهای غربی است. این بیانیه در سایت سازمان مذکور منتشر شد.

در این اطلاعیه خاطر نشان می شود که رئیس سازمان مسائل اطلاعات امنیتی شورای امنیت ملی و دفاع اوکراین ، والنتین پتروف در مصاحبه ای با شبکه ی خبری آلمانی ZDF در خصوص تهدید از جانب روسیه صحبت کرده است.
موضوع این برنامه به حوادث دسامبر سال 2015 مربوط می شد زمانی که یکی از شرکت های انرژی استان ایوانو-فرانکوف ، درخصوص حمله سایبری اطلاع داد و به خاطر آن برق در منطقه قطع شد. متعاقبا کیف هکر های روسی را در این حادثه متهم کرد.
به گفته ی پتروف ، حمله ی روسی طی شش ماه آماده شده است و نشان دهنده ی وجود اسلحه سایبرنتیک در روسیه است که تهدید امنیتی برای کشورهای غربی محسوب می شود. وی آنرا " زنگ خطر" برای کشورهایی با توسعه فن آوری اطلاعات نامید.
در مسکو نیز به نوبه ی خود در خصوص بیانیه ی مربوط به حضور روسیه در حمله ی سایبری به اوکراین پرسیدند. دیمیتری پسکوف، سخنگوی مطبوعاتی رئیس جمهور روسیه به تمایل برای اتهام زدن به روسیه در تمامی گناهان مرگ باری که اکنون در کیف اتفاق می افتد اشاره کرد.
آناتولی لبدوف، معاون گروه امنیت اطلاعاتی دانشگاه دولتی فن آوری مسکو با نام بااومان معتقد است که این بیانیه ی مقامات کیف تبلیغاتی بیش نیست.
وی در برنامه ی رادیو اسپوتنیک گفت: اولا این موضوعی است که مد شده و ثانیا ساختن لولو ترسناک از ما کار ساده و راحتی است. ما باید با آرامش با آن برخورد کنیم. هر کس حرفی می زند و علایق خود را مطرح می کند. چنین بیانیه هایی ، درواقع دو سومش حدس و گمان و تنها یک سومش حقیقت است. واقعا سازمان های ویژه ی دولتی می توانند به این مسائل بپردازند. تلاش ها برای تولید اسلحه ی سایبرنتیک در همه کشورهای برجسته ی دنیا وجود دارد.
به گفته ی وی ، عموم مردم تنها موفقیت های هکر ها و یا گروه هکر ها را می فهمند. اما در ارتباطات بین دولتی موضوع اسلحه سایبرنتیک به عنوان هدف سیاسی استفاده می شود.
آناتولی لبدوف خاتمه داد: در واقع سروصدا هکرهای جوان و گروه های کوچک هکر ها ادامه دارد کسانی که از طریق ابزار ساده اینترنت حتی به سرور های جدی نفوذ می کنند. موفقیت های آنها برای عموم مردم آشکار می شود. آنچه که در ارتباطات بین دولتی استفاده می شود ، نقش تبلیغات داشته و تلاش برای نشان دادن دشمن است. ارتباطات بین المللی همواره در سطح درگیری های سطحی باقی مانده و در این مورد هیچ کس آنرا در بوق و کرنا نمی کند. بدون شک به همدیگر فشار آورده و می آورند.