جستجوی انواع گنج ها و ارزش های فرهنگی مثل آهنربا خیلی ها را بسوی خود جلب می کند. این جستجوها همه را در همه دوران بسوی خود می کشاند. به عنوان مثال، در روسیه تا کنون جستجوی کتابخانه مشهور تزار ایوان گروزنی ادامه دارد، ولی متأسفانه بدون نتیجه. در لهستان هم باصطلاح بدنبال « قطار طلا» با گنج نازی ها می گشتند. اما آن را پیدا نکردند. در این روزها در رسانه های گروهی لهستان نوشته شده است: در « مامِرکا » کنار دریاچه « مازور» شانس پیدا کردن اتاق مشهور کهربا وجود دارد! اتاق کهربا، شاهکار هنر قرن 18 است که آندرآس شلوتِر استاد آلمانی به سفارش پادشاه فردریک اول، آن را ساخت. پسر او ویلهلم اول اتاق کهربا را به پطر اول امپراطور روسیه هدیه کرد. پطر اول پانلهای زیبای کهربایی را که دیوارهای اتاق را تزیین کرده بودند و مبلمان اتاق با تزیینات کهربا را مورد ارزیابی عالی قرار داد. دیرتر به دستور امپراطریس الیزابت، دختر پطر، اتاق کهربا با کنده کاری های طلایی روی چوب ، آینه ها و پانلهای موزائیکی از یشم و عقیق تزیین شدند. دکور جدید اتاق کهربا ساخته دست الکساندر مارتِللی بود. این شاهکار در کاخ « قصبه تزار» در حومه سنت پطربورگ نگهداری می شد. در سالهای جنگ جهانی دوم ، قصبه تزار توسط نیروهای رایش محاصره شد و گنجینه کهربایی به « کونیگسبرگ» برده شد و دیگر اثری از آن یافت نشد. اما نظریه های گوناگونی در این خصوص ابراز شد: گویی کاخ »کونیگسبرگ» که اتاق کهربا در آنجا نگهداری می شد در زمان بمباران « پروسی» توسط هواپیماهای آمریکایی در پایان جنگ از بین رفت و این گنج در آتش سوخت. بر طبق یک نظریه دیگر، گویی در کوه های چک شمالی باید بدنبال رد اتاق کهربا گشت که به فرمان ریاست « رایش» آن را در آنجا پنهان کردند. در آنجا جستجوی اتاق کهربا آغاز شد ولی آن را پیدا نکردند. حالا خبر دیگری پخش شده است که گویا اتاق کهربا در یکی از پناه گاه های لهستان در جایی به نام «مامِرکا» کنار « مازور» پنهان شده است. چه چیزی جستجوگران را امیدوار می کند؟
بارتلومی پلِبانچیک مدیر موزه جنگ جهانی دوم در «مامِرکا» در مصاحبه با ایرینا چایکو خبرنگار « سپوتنیک» در این خصوص توضیح داد.
پرسش: شما هم مدیر موزه و هم صاحب آن هستید. خبری پخش شده است که گویی در آن نواحی با کمک ردیاب اتاق کهربایی در زیر زمین پیدا شده است آیا این خبر صحت دارد؟
پاسخ: در « مامِرکا» بیشترین پناهگاه های « مازور» قرار دارد که در سالهای جنگ جهانی دوم مقر «ورماخت» در آنجا مستقر بود و دستورات حمله آلمان هیتلری به اتحاد شوروی از آنجا صادر شد. فون پائولوس، گودِریان و ژنرال شتائوفِنبِرگ در آنجا مستقر بودند. وقتی در پایان جنگ ، آلمانی ها این محل را ترک کردند، پناهگاه ها ویران نشدند. افسانه ای رواج یافت که گویا اتاق کهربا در آنجا پنهان شده است. اتاقی که سر و راز ناپدید شدن آن را می خواهیم کشف کنیم. در سال 1950 گروهی از نقب زنان نظامی لهستان سعی کرد بفهمد در پناهگاه بزرگ شماره 31 چه چیزی پنهان شده است. سرباز سابق ورماخت این محل در نزدیکی دریاچه « مازور» را به آنها نشان داده بود. اواخر جنگ او به آلمان فرار نکرد و در آنجا باقی ماند و پستچی شد. او از پناهگاهی محافظت می کرد که نظامیان هیتلر یک چیز خیلی با ارزش را زیر زمین پنهان کرده بودند. سربازان لهستانی در زیر پناهگان بوتنی شماره 31 نقب زدند تا بتوانند راهی برای ورود به زیر پناهگاه درست کنند. اما موفق نشدند. پس از گذشت 10 سال، در سال 1960 میلادی ریچارد کخ را به آنجا بردند. او یکی از کارمندان نزدیک هیتلر بود که در زمان جنگ جهانی دوم مسئول تخلیه ارزشی های دفن شده در زیر زمین بود و گویا او آخرین شخصی بود که با چشم خود اتاق کهربا را دیده بود و گفت که اتاق کهربا در آنجا بوده است. دوباره زدن نقب در زیر پناهگاه شماره 31 شروع شد. اما تلاش ها باز هم بی نتیجه بود. در سال 2015 میلادی مرد مسنی به موزه رفت که در زمان خود فرمانده دسته نقب زن های نظامی بود. او گفت که آنها کارهای حفاری در زیر زمین انجام می دادند. بعد به فکرم رسید که ما در قرن 20 زندگی می کنیم. باید دستگاه های مدرنی برای اسکن داخل پناهگاه وجود داشته باشد. ردیاب زمینی اختراع شده بود. یک شرکت به درخواست ما با کمک این ردیاب به کارهای جستجو پرداخت. معلوم شد که پناهگاه شماره 31 در واقع در عمق زمین فضای خالی بزرگی دارد. پس از گذشت 3 ماه دوباره تأیید این موضوع را دریافت کردیم. حال منتظر آن هستیم که مقامات محلی اجازه آغاز کارهای حفاری در آن محل را صادر کنند. از طریق چاهی که حفر خواهیم کرد می توان دوربین را وارد آنجا کرد تا ببینیم چه چیزی در آنجا پنهان شده است؟ اگر اتاق کهربا پیدا شود، این یک خبر جنجالی بزرگ خواهد بود! برای موزه ما کشف آن یک رویداد بزرگ خواهد بود و شاید تأثیر مثبتی بر مناسبات لهستان — روسیه بگذارد و باعث عادی سازی بهتر روابط دو کشور بشود. آری، من در آرزوی پیدا کردن این گنج هستم تا با شکوه تمام آن را به روسیه برگردانیم و موزه ما مشهورتر بشود.
