این افراد در ذهن و شناخت خود، فردی را از جنس دیگری می بینند و معتقدند زنان یا مردانی هستند که به اشتباه در قالب مرد یا زن متولد شده اند. طبیعتا این افراد در زندگی خود با تجارب تلخی روبه رو می شوند، مانند جمله ستاره (سعید) بیست ساله و دانشجوی معماری که به خبرگزاری اسپوتنیک از زندگی شخصی خود می گوید:
- زندگی من به عنوان یک فرد ترنس سکشوال
سعید با یک لبخند تلخ حرفهایش را شروع کرد: هرچه درباره زندگی یک فرد TS بگویم، کم است، چراکه ما از هر نظر تحت فشار هستیم، که خانواده مهم ترین آنها است. من از زندگی خودم برای شما می گویم، پنج یا شش ساله بود که فهمیدم با بقیه دخترها فرق دارم، از پوشیدن لباس های دخترانه، نوع رفتار و حتی سبک حرف زدنشان برای من نامطلوب بود. از همان موقع ها خانواده خیلی سعی کرد تا دختر بودن را به من آموزش بدهند، اما نتیجه ای نداشت تا اینکه وارد مدرسه شدم. در مدرسه هم دیدم که من از جنس این دخترها نبودم و تمایلی هم برای ایجاد رابطه دوستانه با همکلاسی هایم نداشتم، هر روز تنها و تنهاتر می شدم.
در آن روزها تنها دلخوشی من شاید پوشیدن لباس های اسپرتی بود که خواهرم برایم می خرید. هرروزی که سنم بالاتر می رفت دردهایم نیز بزرگتر می شد، تا اینکه به سن بلوغ رسیدم. هر کاری می کردم تا جلوی تغییرات ظاهری خود را بگیرم، اما بلوغ با نهایت تنفری که از آن داشتم برای من جالب هم بود، بدون نگاه کردن به صورت خود، از بدن زنانه ام لذت می بردم. فشار خانواده خیلی بیشتر شده بود، چراکه خانواده ما هم مانند بیشتر خانواده های ایرانی هم مدهبی و هم سنتی هستند، طبیعی است، قبول اختلالات جنسی و روانی من برای آنها حکم بی آبرویی و رسوایی را دارد. روزها می گذشت و مشکلات من فاحش تر می شود، کم کم حرف و حدیث های فامیل به گوشم می رسد. یک روز خاله ام گفت: دوره آخرالزمان شده، زنان خودشان را به شکل مردان و بالعکس مردان خودشان را به شکل زنان در می آورند. من نمی دانم چه کسی به مردم این اجازه را داده است که خیلی راحت ما را قضاوت کنند،در صورتیکه حتی لحظه ای نمی توانند خود را جای یک فرد تراجنسی بگذارند و از درد ما خبر ندارند، این مسئله ما را آزرده خاطر می کند.
با تمام این سختی ها، هنوز امید دارم که روزی پدر و مادرم، مرا بفهمند و به جای توهین، تحقیر و کتک زدنم، روش صحبت و همدلی را انتخاب نمایند، حق زندگی کردن به من داده و کمک کنند تا من بتوانم با کمترین آسیب مشکل خود را حل نمایم. از سعید خواستیم از آینده بگوید با لبخند ادامه داد: فقط به آینده امیدوار هستم و قرار است بعد از اتمام درس و تحصیل، سرکار بروم تا هزینه عمل را تامین کرده و برای همیشه دور از خانواده، یک زندگی جدید را آغاز نمایم.
تولد دوباره، آغازی دیگر
«مریم» سابق «دانیال» امروز که با تمام سختی ها بالاخره موفق به گرفتن رضایت پدر و مادر خود شد و اقدام به عمل تغییر جنسیت نموده، ازشرایط بعد از عمل و زندگی جدید می گوید. قبل از هر چیزی می خواهم بگویم که حال من خیلی خوب است. تولد دوباره و زندگی جدید خود را خیلی دوست دارم. روزی که پدر و مادرم به من اجازه عمل دادند تا یک هفته توی شوک بودم و نمی توانستم باور کنم. دروغ چرا؟ حتی چندباری هم ترسیدم ولی خوب من تصمیم خود را گرفته بودم. خدارا شکر، همه مراحل عمل به خوبی طی شد، البته آخرین عمل هنوز مانده که قطعا با توجه به این که ما در ایران بهترین پزشک ها را در این رابطه داریم، آن را هم پشت سر می گذارم. من از پدر و مادرم ممنون هستم که مرا قبول کردند و به من اجازه زندگی متناسب با شرایط خاص من را دادند. خدا را شکر، رفتار مردم نیز این روزها با ترنس ها کمی بهتر شده است و امید دارم روزی برسد تا مردم بجای تمسخر افراد تراجنسی، پذیرای آنها باشند.
تراجنسیت اختلال جنسی یا انحراف جنسی!
نکته قابل ذکر این است که یک فرد تراجنسی مبتلا به اختلال جنسی است که از انحرافات در رفتارهای جنسی یا همجنس گرا متمایز است. متاسفانه در ایران نیز افرادی با اختلالات جنسی وجود دارند، که مانند اغلب جوامع امروزی درگیر مشکلات خاص خود هستند،
فشار، تمسخر و طعنه از سوی خانواده و جامعه و گاهی حتی تجاوز این افراد را به شدت سرخورده کرده ، و متاسفانه اغلب به دام اعتیاد گرفتار شده، کارتن خواب می شوند و یا حتی راهی جز خود کشی پیش پای خود نمی بینند. برخی از این افراد نیزحتی از سوی خانواده های خود تهدید به مرگ می شوند. این در حالی است که اکنون ایران، جز کشورهایی است که بیشترین عمل تغییر جنسیت در آن انجام می شود و حتی دولت نیمی از هزینه درمانی افرادی را که به کمک مالی نیاز دارند، تامین کرده و بعد از عمل تغییر جنسیت برای این افراد شناسنامه جدید صادر می کند.
افراد مبتلا به انحراف جنسی بیشتر از هرچیز به حمایت های قانونی نیاز دارند. کارشناسان معتقدند که تنها راه غلبه بر مشکلات افراد تراجنسی، وضع قانون است و برای این قبیل مشکلات باید قانونی وضع شود که تمام وجوه زندگی، کار، درمان، تحصیل، برخورد قانونی، شناسنامه و هویت اجتماعی این افراد را دربر بگیرد. ایجاد ساز و کارهای قانونی برای حمایت از این افراد ضروری و غیر قابل انکار است و باید توجه داشته باشیم که این افراد نیز مانند سایر افراد طبیعی، یک شهروند هستند که نیازمند برخورد انسانی می باشند.
محیا پسندیده
