روس ها از ترس پوتین آثار کلاسیک را می خوانند. یک خبرنگار بریتانیایی پس از آشنایی با نتیجه نظرسنجی « مرکز لوادا» به چنین نتیجه ای رسید.
به عقیده این خانم خبرنگار، روس ها به دلیل عجیبی آثار تولستوی ، داستایوسکی ، چخوف و پوشکین را می خوانند و نویسندگان اولیتسکایا و آلکسیویچ را نویسندگان بزرگ به حساب نمی آورند. برای روس ها این یک کشف خاص نیست، ولی خبرنگار روزنامه « گاردین» از کشف این موضوع شوکه شد.
آیا آنها بهترین آثار ادبی روسی هستند؟ نویسندگان معاصر کجا هستند؟ نویسندگان زن کجا هستند؟ اینها سوالاتی هستند که فیبی تاپلین در مقاله خود تحت عنوان « نویسندگانی که آثار آنها در روسیه خوانده نمی شوند — جای تأسف است» مطرح کرده است.
می توان در پاسخ به این خانم خبرنگار گفت که دهها داستان پلیسی نویسندگان معاصر را اگر جمع کنیم نمی توانند با اثر « جنایت و مکافات» قابل مقایسه باشند. داستان « کازوس کوکوتسکی» لودمیلا اولیتسکایا هر چند جایزه « بوکر روسی» را دریافت کرد ولی خیلی از « یادداشت های پزشک» و « مرشد و مارگاریت» عقب می ماند.
احساس می شود که در بریتانیا با صحبت در باره روسیه ابتدا نتیجه را می نویسند و بعد باقی مقاله در باره هر چه باشد نوشته می شود. نتیجه یکی است: در روسیه وضع خیلی خراب است، مردم در ترس و هراس بسر می برند و همه زومبی شده اند. مردم فقط آثاری را می خوانند که با موضع دولت یکسان باشد. در لندن احتمالا این عقیده رایج است که اهالی روسیه قبل از انتخاب کتاب ابتدا از نظر « لوبیانکی» آگاه می شوند — می توان این کتاب را خواند یا نه. پوشکین را یک نابغه می دانند — پس دیدگاه های او به شکل عجیبی با موضع کرملین همخوان است.
خوانندگانی که علاقه شدیدی به آثار معاصر دارند ، داستان های سوتلانا آلکسیویچ را رونویسی می کنند و شبها دور از چشم « ک.گ.ب» آنها را می خوانند…
احتمالا نویسندگان غربی از دانستن اینکه روسیه نیز در قرن21 بسر می برد و در اینجا اینترنت و کانال های خارجی نیز وجود دارد متعجب خواهند شد. در قفسه های کتابفروشی ها تنوع کتاب ها آنقدر زیاد است که بسختی می توان کتاب مورد نظر خود را پیدا کرد. فهرست پرخواننده ترین کتاب ها حتی به مذاق فمینیست بریتانیایی خوش می آید- آثار گریگوی دیوید، آکونین، پریلِپین، جوجومویِس، گوزل یاخینا. کتاب او در باره آن است که رژیم خونین چطور با کشاورز تاتار رفتار کرد — این اثر باید برلیان فهرست فیبی تاپلین، خبرنگار بریتانیا باشد که تا این حد از روحیات مخالف زنان طرفداری می کند.
اما نظرسنجی مرکز « لوادا» که این موضوع از آن شروع شد در باره این موضوع نبود. در نظرسنجی پرسیده شده بود: نویسندگان کبیری که آثار آنها را می خوانند نام برده شوند و نه آثاری که برای گذران وقت در مترو مناسب است. این ها دو چیز کاملا متفاوت هستند. پوشکین نیز واقعا خاص ترین جا را در زندگی روس ها دارد.
