ناحقی هایی که با خدمت سربازی شروع می شود

مجلس شورای اسلامی طی هفته گذشته چندین مصوبه جنجالی داشت که از بحث حذف یارانه و پلکانی کردن قیمت سوخت گرفته تا بحث خرید خدمت سربازی همه مصوبه هایی بحث بر انگیزی بودند و هستند که هر کدام احساس بی عدالتی به برخی اقشار جامعه می دهند، احساسی که برخی قطعا احساس جوانان به وجود عدالت در جامعه را کمرنگ می کند.

با اینکه دولت آقای روحانی خود علم دار قطع یارانه ها بوده و هست اما مصوبه اخیر مجلس در مورد بحث یارانه های دولتی و یارانه سوخت را به چالش کشیده چرا که این مصوبه ها بیش از اینکه راهگشای مشکلات دولت باشد برای دولتی که حدود یک سال و نیم دیگر به عمرش باقی است چالش ساز خواهد بود، و قطعا دولت در این شرایط خواهان ریزش رای های خود نمی باشد.
البته مجلس بلا فاصله متوجه اشکالات تصویب قانون مربوط به پلکانی کردن قیمت سوخت شد و آن را پس گرفت و دولت در مورد بحث حذف 24 ملیون نفر از دریافت یارانه هم توسط سخنگوی خود اعلام کرد که این عمل امکان پذیر نمی باشد.
طبق قانون قبلی قیمت بنزین می بایست معادل 5% زیر قیمت فوب خلیج فارس باشد وبر اساس همین قانون قیمت سوخت در ایران به دلیل سقوط قیمت جهانی نفت اگر نخواهد کمتر از قیمت فعلی باشد حتی با قیمت فعلی هم بالاتر از فوب خلیج فارس است.
شاید اگر مجلس توقف پرداخت کل یارانه ها را برای کل جامعه تصویب می کرد بهتر از آن بود که حذف برخی و نگاه داشتن برخی دیگر را تصویب می کرد چرا که به این شکل و با توجه به اینکه امکان تشخیص دارا از ندار وجود ندارد نوعی برخورد دوگانه با مردم بوجود می آید و مصطلحا حق و نا حق می شود.
این مصوبه مجلس در شرایطی تصویب شده که مخالفین دولت آقای روحانی مدعی هستند در صورت انتخاب در دور بعدی به جای مبلغ 450 هزار ریال دو ملیون و پانصد هزار ریال باید یارانه پرداخت نمایند و همه می دانند این ادعا تاثیر بسزایی بر عوام در جامعه دارد و با این شرایط اینان در دور بعدی انتخابات ریاست جمهوری قطعا این مساله را مد نظر قرار خواهند داد و حذف یارانه خود را از چشم دولت آقای روحانی خواهند دید.
شاید بتوان گفت مصوبه ای که کمترین بحث در مورد آن شد اما بیشترین حساسیت را برای جوانان دارد مصوبه خرید خدمت سربازی بود. جوانانی که امروزه انواع و اقسام فشار های روحی و روانی و اقتصادی بر آنها وجود دارد و این مصوبه احساس بدی به بخش عمده ای از آنها می دهد.
بزرگترین دغدغه ومشکل همه پسران جوان ایرانی بحث خدمت سربازی است. خدمتی که در شرایط جنگی یک وظیفه مقدس به حساب می آید اما در دوران صلح فقط دو سه سال بهترین دوران طلایی جوانان را تلف می کند.
دو مورد در این مصوبه هست که احساس حق و نا حق به جوانان می دهد:
1 — در این مصوبه و البته مصوبه های مشابه قبلی جوانانی که بیش از هشت سال غیبت داشتند می توانند اقدام به خرید سربازی کنند، به این معنا که جوانانی که قانونمند رفتار کرده اند و فراری نبودند تنبیه می شوند و باید به سربازی بروند در حالی که فراری ها می توانند با پرداخت پول از خدمت سربازی معاف شوند. خودتان را جای آن جوان قانونمند بگذارید تا حس وی را درک کنید. آیا در آینده می توانید از وی توقع داشته باشید که وقتی در ابتدای جوانی با این بی عدالتی نسبت به قانونمندی خود مواجه می گردد حاضر است در آینده قانونمند باشد.
2- مورد دیگری که در این قانون وجود دارد بحث دارا و ندار است. در حالی که نظام جمهوری اسلامی ایران بر اساس حمایت از مظلومین و مستضعفین بنا نهاده شده این مصوبه مجلس به جوانان مستضعف احساس مظلومیت بیشتر می دهد چرا که جوان ثروتنمندی که دارا است می تواند هم به راحتی از انجام خدمت سربازی فرار کند و هم با پرداخت پولی از سربازی معاف شود در حالی که جوان ندار نه فقط نمی تواند از این قانون استفاده کند بلکه در صورت تصمیم به انجام خدمت باید به دلیل فقیر بودن و دیرکرد جریمه هم شود و بیشتر خدمت کند. باید توجه داشته باشیم که عمده جوانان فقیر جامعه به دلیل شرایط بد اقتصادی مجبور هستند کار کنند و کمک خانواده باشند و چون شرایط معافیت از خدمت با شرایط آنها همخوانی ندارد مجبور هستند غیبت کنند و فراری به حساب می آیند و نه اینکه مثل جوانان ثروتمند به دلیل خوشگذرانی و لا ابالی گری از سربازی فرار می کنند و منتظر می مانند چنین قانونی تصویب شود و هزینه یکی از تفریح های خود را برای خرید خدمت پرداخت می کنند. نکته دیگری که وجود دارد این است که در حین خدمت سربازی هم در آمدی برای این جوانان ندار غایب وجود ندارد که کفاف حتی هزینه رفت و آمد آنها به پادگان را بدهد چه رسد به کمک خرج زندگی.
به دلیل نا کارآمدی منفی بر اشتغال جوانان (چون آن جوان در اوج زمان زندگی خود برای انجام خدمت سربازی از درس و کار دور می شود و پس از بازگشت مصطلحا پشتشان باد خورده و مدت ها طول می کشد که مجددا به جامعه برگردد) اکثر کشورهای جهان خدمت سربازی را از سیستم خود حذف کرده اند، اما در ایران هنوز این مساله که مربوط به قرن ها پیش و زمانی است که کشورها به سیاهی لشکر احتیاج داشتند، یک دغدغه برای جوانان می باشد.
اکثر کشورهای قدرتمند جهان امروزه به این نتیجه رسیده اند که برای دارا بودن یک ارتش توانمند باید بر نیروهای کادر نظامی خود سرمایه گذاری بیشتر کنند و امکانات بهتر برای آنها فراهم کنند چون در نهایت اینها هستند که مدافع امنیت کشور می باشند ، به این معنا که امروزه کیفیت بسیار مهم تر از کمیت است، و در صورت بروز هرگونه خطر و نیاز به سرباز گیری در همان زمان می توانند اقدام به سرباز گیری کنند نه اینکه سالها دغدغه برای جوانان مملکت خود ایجاد کنند و یک ایست در زندگی جوانان خود ایجاد کنند.
شاید بهتر می بود که مجلس شورای اسلامی مصوبه ای برای حل این معضل برای جوانان مملکت تصویب می کرد و اگر هم قرار بر خرید خدمت می بود همه جوانان را مختار به خرید خدمت می کرد (نه فقط فراری ها) و مصوب می کردند که این مبالغ برای ارتقای حقوق و مزایای نیروهای کادر و آنهایی که انجام وظیفه سربازی را انتخاب می کنند تقسیم گردد بگونه ای که جوان نداری که توانایی خرید سربازی ندارد زمان خدمت حقوق و مزایایی معادل حقوق متعارف در جامعه یا حتی بیشتر دریافت کند و احساس کند که به جای کار کردن در جای دیگر می تواند هم خدمت سربازی خود را انجام دهد و هم درآمد کسب کند. قطعا با این شرایط بسیاری از جوانان خود راغب می شدند که به سربازی بروند و یا حتی کادر رسمی نیروهای مسلح شوند و بزرگترین معضل و دغدغه جوانان حل می شد و احساس مظلومیت نمی کردند.