متخصصان با توجه به نتایج پژوهش های بزرگی که بیش از 15 هزار نفر از سن 18 تا 28 سال در آن شرکت داشتند قوانین جالبی را کشف کردند که دو قانون نظر آنها را جلب کرد — افراد شرکت کننده در نظر سنجی اگر در محل های کم جمعیت ساکن بودند و وقت زیادی را با دوستان خود گذراندند، خود را خوشبخت تر احساس می کردند.
متخصصان نتیجه تحقیقات خود را در نشریه British Journal of Psychology منتشر کردند.
آنها با مطالعه نتایج تحقیقات به این نکته توجه نشان دادند که هر دو گرایش وابسته به سطح IQ پرسش شدگان بود. افرادی که شاخص آنها بالا بود در شهرهای پر جمعیت احساس ناراحتی نمی کردند و معاشرت زیاده از حد با دوستان برای بسیاری از آنها ناراحت کننده بود. محققان علت این فقدان تطابق را یافتند.
کنه « نظریه ساوانا» در آن است که افراد دارای IQ پایین تا حد زیادی قادرند به « صدای اجداد» گوش فرا بدهند که اولویت های ساکنان ماقبل تاریخ « ساوانا های افریقایی» را دیکته می کند. در دوران باستان، شکارچیان بصورت گروهی زندگی می کردند که جمعیت آن بندرت از 150 نفر تجاوز می کرد. در عین حال متحدانی که امکان اتحاد با آنها وجود داشت ارزش زیادی داشتند و افراد از دیگر قبایل رقیب به حساب می آمدند. در جامعه معاصر این امر بصورت دوری از محل های پر جمعیت و تلاش برای دوست یابی نمایان می شود. بدین ترتیب هر چه IQ شخص بالاتر باشد او براحتی می تواند بر تأثیر « صدای درون» غلبه کند که ایده آل های « ساوانا» را به انسان منتقل می کند.
