هند سلفی را ممنوع می کند. در 16 محل مومبای (بمبئی) سلفی ممنوع شده است. به دلایل امنیتی چنین تصمیمی اتخاذ شده است. سلفی برای بسیاری از گردشگران به مرگ منجر شد. هند در بین کشورهای دیگر از نظر اینگونه حوادث غم انگیز در صدر فهرست مرگ بر اثر سلفی قرار دارد. در سال 2014 میلادی 49 نفر به خاطر سلفی جان خود را از دست دادند. سن متوسط در بین کشته شدگان 21 سال است. اکثر آنها مرد بودند. همانا مردان برای گرفتن عکس های عجیب و غریب و بی نظیر دست به ریسک می زنند: از طبقه 9 ساختمان آویزان می شوند، از ارتفاع زیاد می پرند و روی قطار برقی از خود سلفی می گیرند.
اما فقط جاهای خطرناک باعث مرگ کسانی نمی شود که از خود عکس می گیرند. دنی بائومن نوجوان بریتانیایی بیش از شش ماه خود را در خانه حبس کرد تا بتواند یک عکس خوب از خود بگیرد. او روزانه 200 عکس از خود می گرفت. پس از یک سلفی نافرجام دیگر او دست به خودکشی زد. اما بموقع به بیمارستان رسانده شد. چنین رویدادهایی انسان را به فکر می اندازد که سلفی چیست؟ دستیابی به شکوه و جلال ؟ خودپرستی؟ یا پاتالوژی روانی؟
متخصصان به این نتیجه رسیدند که آن را می توان بیماری روانی نامید. آنها عنوانی نیز برای آن اخترع کرده اند — سلفیتیس Selfitis. این بیماری سه نوع است. عکس گرفتن از خود 3-2 بار در روز بدون تمایل به درج آن در شبکه اجتماعی. مرحله شدیدتر — تمام عکس ها سر از شبکه اجتماعی درمی آورند. مزمن — شخص حدود 6 بار در روز از خود عکس می گیرد و همه آنها را در شبکه اجتماعی منتشر می کند. سلفیتیس گریبانگیر همه می شود — روسای جمهور، پاپ روم، ملکه انگلیس و شخصیت های مشهور. عکس های آنها در اینترنت منتشر می شوند. اما همیشه این عکس ها شایسته نیستند ، مانند عکس باراک اوباما در مراسم بخاکسپاری نلسون ماندلا. پیداست این سیاستمدار برای دریافت « لایک» های هر چه بیشتر یادش رفته بود که لبخند او در آن مراسم بیجاست.
متأسفانه هنوز علاج این بیماری یافت نشده است. ویروس «سلفیتیس» دنیا را فرا گرفته است و سریعتر از « ابولا» و دیگر ویروس های مهلک عفونی گسترش می یابد.
