در این تیم از 5 تا ده نفر عضویت دارند و به گفته ی توماس باخ ریاست کمیته ی بین المللی المپیک ، یکی از آنها جزء افرادی خواهد بود که مشعل المپیک را در مسیرش حمل خواهد کرد.
شور و هیجان داستان های مربوط به پناهجویانی که به اروپا سرازیر شده اند به المپیک هم کشیده شده است. توماس باخ رئیس کمیته ی بین المللی المپیک پس از بازدید از اردوگاه پناهجویان در الئوناس نزدیک آتن که در واقع نزدیک مکان آتش زدن مشعل است، تصمیم گرفت که آنها را به مهم ترین اتفاق ورزشی سال جذب کند. باخ گفت: " آنها پرچم ندارند ، کشوری هم پشت سرشان نیست ، ما می خواهیم به این افراد شانسی بدهیم که به مشکلاتشان توجه شود." کمیته ی بین المللی المپیک برای برنامه ی حمایت از پناهجویان ورزشکاری که با پرچم المپیک در ریو دوژانیرو خواهند بود ، دو میلیون یورو اختصاص داده است.
در تاریخ بازی های المپیک دوره هایی بودند که ورزشکاران با پرچم المپیک شرکت کردند. پس از تحریم علیه یوگوسلاوی برخی از ورزشکاران این کشور از این امکان در سال 1992 استفاده کردند. در سال 2000 و 2012 نمایندگان آنزمان تیمور شرقی و سودان جنوبی که هنوز به طور کامل رسمی نشده بودند با پرچم المپیک شرکت کردند. اما تیم های پناهجویان در بازهای المپیک هیچ وقت حضور نداشتند. ضمن آنکه چنین اوضاعی هم هیچ وقت وجود نداشته است.
باخ برای اولین بار این موضوع را در اکتبر سال گذشته مطرح کرد وقتی که در مجمع عمومی سازمان ملل متحد حضور داشت. در آنزمان کارگزاران کمیته ی بین المللی المپیک جستجو برای ورزشکاران احتمالی این تیم غیر معمولی را آغاز کردند. در دسامبرنماینده ی دبیر کل کمیته بین المللی المپیک پیر میرو شرح داد: " برنامه در مراحل اولیه است اما ما آماده ایم که از این ورزشکاران با کمک های مالی و آموزش حمایت کرده و امیدواریم که آنها بتوانند در مسابقه شرکت کرده و سطح بالایی کسب نمایند. " در آن زمان اطلاعاتی نیز در خصوص سه نامزد بالقوه منتشر شد ، شناگر سوری که در آلمان زندگی می کند ، تکواندوکار ایرانی از بلژیک و جودو کار کنگویی از برزیل.
پس از دیدار باخ از اردوگاه پناهجویان در یونان این لیست با مهاجری از ایران با نام فرهاد تکلو کامل شد کسی که خود را قهرمان تیراندازی نامید و از باخ خواست که او را از یونان به آلمان ببرد. این مسئله که او یک تیرانداز است (در میان پناهجویانی که اکثرشان ورزشکار نیستند) ، به اندازه ی اینکه تکلو پناهجویی از ایران است، نگران کننده نیست. از این کشور سیل عظیمی که از سوریه و عراق می گریزند وجود ندارد و در واقع تقریبا تعداد زیادی از پناهجویان از افغانستان به این کشور می روند. در کمیته بین المللی المپیک تاکید کردند که قصد دارند به طور جدی توانایی های نامزدها برای شرکت در بازی های المپیک را آزمایش کنند. اما در هر صورت این حس وجود دارد که افرادی به طور تصادفی می توانند به این بازیها بروند.
بدیهی است که کمیته بین المللی المپیک سازمانی کاملا ورزشی نیست و سیاسی هم هست. از طریق این سازمان، افکار لازم شکل گرفته و به مردم ارسال می شود. اما آیا بیش از حد با صبر و تحمل بازی نمی کنند؟ در هر صورت ورزش به خود ی خود ، حرفه ای رقابتی است و جذب ورزشکارانی که در واقع سرنوشت دشواری داشته اند عجیب به نظر می رسد. البته اگر تکلو ی تیرانداز و سایر نامزدهای نامبرده نشده در تیم پناهجویان حتی اگر ورزشکاران سطح متوسط باشند این ایده ممکن است حمایت شود. اگر آنها به عنوان توریست به ریودوژانیرو می روند آنوقت دو میلیون یورو و تلاش های کمیته ی بین المللی المپیک ممکن است بیهوده بوده و همه ی این فعالیت ها به سمبل دورویی تبدیل خواهد شد نه حمایت از افراد نیازمند.
