زندان آمریکایی در « گوآنتانامو» در واقع یک زندان روانی است که فقط از یک هدف پیروی می کند — نابودی کرامت و علو طبع انسان. شاکر عامر زندانی سابق « گوآنتانامو» در مصاحبه با شبکه تلویزیونی « ار.ت» در این باره تعریف کرد. او 13 سال را در زندان گذراند و اکتبر سال 2015 آزاد شد.
به گفته عامر، در آن زندان ، فشار فیزیکی و روانی حاکم است و کارمندان زندان فقط به تحقیر احساسات دینی انسان کفایت نمی کنند.
« گوآنتاناما فقط بر اساس یک اصل کار می کند: نابودی کرامت و بلند همتی انسان. روانشناسان و روانکاوان زندان را اداره می کنند. آنها می دانند که هیچ چیز به اندازه تحقیر دینی روی ما تأثیر نمی گذارد. هیچ چیزی نمی تواند به اندازه بررسی قرآن مقدس به شکلی که گویا ما چیزی در آن پنهان کرده ایم، باعث شکست روحی ما شود.
تمام سناتورها و نمایندگان کنگره آمریکا در اعلام اینگونه تحقیر ها به عنوان شکنجه، شتاب بخرج نمی دهند. به جای آن از اصطلاح « گسترش روش بازجویی» صحبت می کنند. بیایید از همین روش ها روی خود شما — سیاستمداران امتحان کنیم! خواهیم دید آنها اینگونه اعمال را شکنجه خواهند نامید یا نه. منظورم این است که وقتی طی 9 شبانه روز اجازه خواب به زندانی نمی دهند و یا او را روی کف یخ زده می خوابانند، این شکنجه نیست؟ و یا دستها و پاهای زندانی را می بندند. تمام این کارها، شکنجه نیست؟ »
زندانی سابق گفت، وسایلی که هنگام آزادی از زندان به او داده شد، وسایل شخصی او نیست. به عامر لباس جدید زندان را دادند که مطابقتی با لباسی که او در زندان می پوشید ندارد.
« اینها وسایل تازه ای بودند که در کیف من گذاشته بودند تا به جهانیان نشان بدهند که زندانیان چه لباسی تنشان می کنند. بعضی از برادران از سرما می لرزند ولی به آنها چنین لباسی نمی دهند ولی توی کیف من یکی را جا دادند. خودتان ببینید کار آنها تا چه حد پوچ و مزخرف است و من کفش شماره 11 می پوشم و آنها کفش شماره 8 را توی کیف گذاشتند.
من می خواهم همه بدانند که « گوآنتانامو» چه جایی وحشتناکی است».
عامر متولد عربستان سعودی است که توسط مزدوران در سال 2001 در کابل گرفتار شد. او را به همکاری با اوسامه بن لادن متهم کردند و در سال 2002 میلادی سر از زندان گوآنتانامو درآورد. در سال 2007 حکم آزادی او صادر شد اما فرایند آزادی اش هشت سال طول کشید.
