سال 2016 میلادی در روسیه 125 — مین سالگرد سرگی پروکوفیف آهنگساز کلاسیک قرن 20 جشن گرفته می شود. ابتکار مطرح شده از طرف ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه از استقبال و حمایت تئاتر مارینسکی سنت پطربورگ برخوردار شد که کاملا طبیعی است: تئاتر مارینسکی به رهبری والری گرگییف بیش از هر تئاتر دیگری برای رواج آثار پروکوفیف و آشنایی جهانیان با این آهنگساز روس تلاش ورزیده است. شش از هشت اوپرا و سه باله پروکوفیف روی صحنه تئاتر مارینسکی اجرا می شوند. در برنامه ارکستر تئاتر تمام سمفونی های آهنگساز شامل شده است. آلبوم ضبط شده موسیقی پروکوفیف با اجرای خاص گرگییف جوایز عالی بین المللی را دریافت کرده است.
فهرست برنامه سالگرد هنوز کامل نشده است و اوج جشن روز 23 آوریل — روز تولد سرگی پروکوفیف خواهد بود. دیدار کارشناسان موسیقی ، ناشران و معرفی کتب جدید در باره آهنگساز و کنسرت ها و نمایشنامه ها در انتظار علاقمندان است. در کتب جدید از صحنه های زندگی آهنگساز تعریف می شود که برای خوانندگان جالب است. دوستداران لهستانی کتابی تحت عنوان « مرسی به خاطر لیست زیبا» توسط انتشاراتی « پی. دبلیو. ام» به چاپ رساندند.
در باره پروکوفیف به عنوان آهنگساز خوش برخورد و زنده دل شوروی تعریف می شود که موسیقی فیلم سرگی ایزنشتین به نام « ایوان مخوف» و « الکساندر نفسکی» را ساخت. اما آهنگساز همیشه چنین شهروند خوب « پیرو قانون» نبود. در دوران جوانی با « فوتوریست» ها نشست و برخاست می کرد. هنرنمایی های او اغلب با جنجال های پر سرو صدا همراه بود. در سال 1918 میلادی، پروکوفیوف به آمریکا رفت و 18 سال را در مهاجرت گذراند. همیشه نظر منفی نسبت به انقلاب سال 1917 ابراز می کرد: او معتقد بود که فاجعه ای در مقیاس فضایی رخ داده است. حتی اثر موزیکالی نوشت و این انقلاب را به شکل نیروی طلسم شده ای تفسیر کرد که از کنترل خارج شده است.
بدین ترتیب پروکوفیف می توانست راه کاملا دیگری را انتخاب کند و او را نمی شد آهنگساز ایده آل شوروی نامید.
ایگور ویشنِوِتسکی کارشناس فرهنگی نویسنده کتاب جدید در باره پروکوفیف گفت:سند جالبی وجود دارد که هیچ کس قبل از من به آن توجه نکرده بود، هر چند آهنگساز حدود سال 1950 آن را به آرشیو دولتی ادبیات و هنر داده بود. این سند حاوی مصاحبه او با یکی از روزنامه های آمریکایی هنگام ورود به آمریکا بود. پروکوفیوف در آن مصاحبه گفته بود که برای برقراری نظم در روسیه، یک ارتش خوب 50 هزار نفری لازم است. او در واقع از جنبش سفید و دخالت نیروی خارجی صحبت کرده است. دانستن این حقیقت تصورات زیادی در باره پروکوفیف را از بین می برد.
با وجود این، در سال 1936 میلادی آهنگساز به روسیه برگشت. وطن در بازگشت او ذینفع بود، زیرا شهرت آهنگساز در خارج از کشور خیلی زیاد بود. او آگاهانه شرایط احیای شهروندی را پذیرفت و هر گونه مسئولیتی در ازای حرف ها و اعمال او در دوره جنگ داخلی از وی سلب شد. یعنی در واقع او از عفو رسمی برخوردار شد. آسمان زندگی او صاف و بی ابر در گذر بود که در سال 1948 به پایان رسید. در آن زمان فرمان مبارزه با باصطلاح آهنگسازان — فرمالیست به پایان رسید. به غیر از او، این فرمان شامل حال شوستاکوویچ و دیگر آهنگسازان نیز شد و آثار موسیقی آنها برای اجرا ممنوع شد. بعلاوه در همان سال مادر فرزندان او — لینا زن اولش — به زندان افتاد که نام دختری اش کارولینا لیوبر بود. جای بسی تعجب است که پس از تمام این وقایع، پروکوفیف توانست اثر موزیکال روشنی مانند سمفونی هفتم را بسازد.
سالگرد آهنگساز امکان شنیدن آثار دیگر پروکوفیف را برای علاقمندان فراهم می کند که برای تکامل هنر موزیکال قرن بیستم بطور کلی و درک شخصیت سرگی پروکوفیف اهمیت زیادی دارند.
