غصه ها و افسانه های آسمان خراش های مسکویی

هفتم سپتامبر سال 1947 درست در ساعت یک بعدظهر به وقت مسکو سنگ بنای هشت ساختمان در مناطق مختلف پایتخت شوروی گذاشته شد.

در واقع در این مکان ها باید ساختمان های بلندی ساخته می شد و چهره ی مسکو را تغییر می داد. واقعا مشخص نیست که چرا برای ساختمان ها ، این نقاط انتخاب شدند. رهبر شوروی ژوزف استالین که این ایده را مطرح کرده بود ، محل های احداث را روی نقشه مشخص کرد و سپس سختگیرانه کار ساخت و ساز را دنبال نمود.
از 8 ساختمان بلند برنامه ریزی شده تنها 7 عدد ساخته شد. احداث بلندترین ساختمان در جهان ، کاخ 420 متری چند وجهی شوروی با ستون های متعدد و مجسمه ی بزرگ لنین در سال 1931 آغاز شد اما هیچ وقت به اتمام نرسید. در سال های جنگ جهانی دوم پایه های زیرین ساختمان ها احداث شدند و زیر ساخت های فلزی و سنگ ها مقاوم در مقابل تانک ها جمع آوری شد.
گزینه های متعددی وجود دارد که چرا استالین می خواست در مسکو ساختمان های بلندی بسازد. بر اساس یک گزینه رهبر شوروی سبک معماری گوتیک را دوست داشت و ساختمان ها این سبک هنری را به یاد می آورند. گزینه دیگر این است که او می خواست قدرت اتحاد جماهیر شوروی را نشان دهد. اما مشهورترین دلیل این است که می خواست از آمریکا پیشی بگیرد برای آنکه در اواخر قرن 19 در ایالات متحده آسمان خراش ها احداث شدند.
امرو هفت خواهر استالینی ، بخش لاینفک چهره ی معماری پایتخت روسیه محسوب می شوند. دانشگاه دولتی مسکو ، وزارت امور خارجه ، هتل های " هیلتون —لنینگراد" و " رادیسون رایال" و همچنین دو خانه ی مسکونی و یک ساختمان اداری مسکونی از مشخصه های شهر به حساب می آیند. درباره ی آنها ، کتاب ها نوشته شده ، فیلم ها ساخته شده ،گشت های تفریحی به آنها اختصاص داده و افسانه های فراوانی دارند.
در کنار رهبر ، سازمان اطلاعات برساخت ، بناهای مهم معماری کنترل و نظارت داشت. ممکن است به خاطر مداخله ی آنها درسرگذشت آسمان خراش های مسکویی اسرار و افسانه های ترسناک و فراوانی مدفون شده است.
می گویند ، در ساختمان اصلی دانشگاه دولتی مسکو ، زیر زمین ها چندین متر عمق دارند و در عمق زیر زمین یک ساختمان دیگر است که محل آن مشخص نیست. ضمنا مسیر سری زیر زمینی دانشگاه را به ویلای استالین و زیر زمین های مخفی شهر مرتبط می سازد. همچنین روایت است که به خاطر زمین مرطوب گودال زیربنای دانشگاه ، کارگران آنرا با ازت مایع پر کردند و سپس روی آن دستگاه خنک کننده قرار دادند. اگر این دستگاه را خاموش کنند ، ساختمان بعد از یک هفته به روی رودخانه مسکو شناور می شود. در واقع کارشناسان تاکید می کنند که این گزینه یک داستان است. ساختمان دانشگاه دولتی مسکو بر روی زمین مسطح و خشک قرار دارد که یخ زدن چیزی لازم نیست.
در سالهای " جنگ سرد" شایعاتی وجود داشت که در مناره ساختمان هتل " اکراین" دستگاه پرتاب هسته ای نصب شده است و در طبقات بالا، اتاق های سری وجود دارد که از آنجا کارمندان سازمان اطلاعات شوروی به طور شبانه روزی مکالمات ساکنین را گوش می کنند.
معلوم نیست که کدام یک از این داستان ها واقعی و کدام یک تخیلی است. در هر صورت این ساختمان های بلند همواره مورد توجه بوده اند. و حکایت های جالبی در این غول های بزرگ سلطنتی وجود دارد.
داشتن یک خانه در این آسمان خراش ها ، آرزوی دور از دسترس میلیون ها روس است. در دوره ی شوروی در این خانه ها تنها افراد مشهور شوروی زندگی می کردند: نظامیان برجسته ، دانشمندان و اعضای حزب. ضمنا هر چه مقام فرد ارجح تر بود در طبقات بالاتری زندگی می کرد. امروز در آسمان خراش های استالینی مسکویی های ثروتمند زندگی می کنند کسانی که قادرند بهای چنین خانه هایی را بپردازند.
در دید اول تمامی این هفت ساختمان شبیه یکدیگرند. اما آنها با هم فرق دارند. هم در ارتفاع و هم مساحت. و هر کدام غصه ای جداگانه دارند. اما یک چیز آنها را با هم متحد می سازد. هر " هفت خواهر" جزء دیدنی های معماری پایتخت بوده ، مایه افتخار و بخش لاینفک تاریخ شهر هستند.