با این همه اتفاق غربی ها هنوز در مبارزه با داعش جدی نیستند

داعش چقدر قدرت دارد که شصت و چهار کشور جهان در راس آنها قدرتمند ترین ارتش های تاریخ بشریت یک سال و نیم است نه فقط هنوز نتوانسته اند این گروه را شکست دهند بلکه این گروه امروزه آنقدر در سطح بین المللی قدرتمند شده که تعداد عملیات پر سر و صدای آن به تعداد روزهای سال رسیده.

زمانی که این گروه شروع به گسترش فعالیت های خود در سوریه و عراق نمود و تعداد زیادی اتباع غیر سوری یاعراقی جذب این گروه شدند اکثر کشورها با تصور اینکه فرصت خوبی برای رهایی از این تندروها پیش آمده حتی زمینه پیوستن این افراد به داعش را فراهم کردند.
تروریست های خارجی به سوریه آمدند تا مردم سوریه را از شر رئیس جمهوری که خودشان انتخاب کرده اند رها کنند!
سیاستمداران برخی کشورها همچون فرانسه تصور می کردند اگر این افراد کشته شوند که به نفع آنها است و اگر هم موفق شوند پرزیدنت بشار الاسد را سرنگون کنند و سوریه را به یک لیبی دیگر تبدیل کنند باز هم به اهداف خود رسیده اند.
این سیاست مداران تصور می کردند چون خودشان داعش را ساخته اند پس کنترل آن نیز در اختیارشان می باشد. اگر ماجرای حمله های 11 سپتامبر را توطئه سیاست مداران و لابی های تسلیحانی و امنیتی نباشد عملا باید شک کرد که چگونه است که سیاست مداران اوروپا از ماجرای القاعده و ایالات متحده پند نگرفتند. مگر خود ایالات متحده القاعده را برای جنگ با شوروی سابق نساخت و پرورش نداد و بعد متحمل عملیات تروریستی این گروه شد.

 گروه تروریستی داعش نیز با انواع و اقسام حمایت های غرب و همپیمانان آن به چنین گروه مخوفی تبدیل شد. چه از نظر ایدئولوژیکی که مشخص است با دیدگاه های سلفی تکفیری معمول به در عربستان عمل می کند چه از نظر لژستیکی که با تسلیحات آمریکایی و اوروپایی و اطلاعات ماهواره های غربی می جنگد. راههای تغذیه آن نیز که معلوم است یا از ترکیه و یا از اردن که هر دو همپیمان غرب در منطقه هستند تغذیه می گردد.
در صورتی که عملیات پاریس توسط سیستم های امنیتی فرانسوی و غربی تدارک دیده نشده بود باید گفت ساختن این گروه تروریستی اشتباه بزرگی به شمار می آید که به نظر می رسد می بایست در تاریخ سیاسی جهان به نام "گاف بزرگ" این سیاست مداران غربی به ثبت برسد.
دلیل اصلی پیوستن این افراط گراها (بنده در مورد تندروهای اوروپایی صحبت می کنم) این بود که این افراد نمیتوانستند در جوامع اوروپایی که بصورت تبعیض آمیز با آنها برخورد می کرد ذوب شوند و همیشه با فشارهای تبعیض نژادی مواجه بودند و به این دلیل با امید تشکیل یک کشور مستقل که تابع افکار و عقاید آنها باشد به داعش و گروه های تکفیری پیوستند و نه به دلیل علاقه به کمک به مردم سوریه یا عراق.
اگر این افراد در کشورهای خود باقی می ماندند تعداد کثیری از آنها حتی توانایی کشتن یک مرغ را نداشتند چه رسد به انسان، اما پس از سفر به سوریه و عراق و کسب توانایی در کشتن انسان ها از یک سو و شستشوی مغزی از سوی دیگر به تروریست ها یا شاید بهتر است بگوییم بمب های ساعتی ای تبدیل شدند که ردیابی آنها بسیار سخت می باشد.
زمانی که این گروه شروع به فعالیت کرد اولین کشوری که در مقابل آن ایستاد ایران بود که با حمایت از دولت های سوریه و عراق و نیروهای مردمی آنها زمینه مبارزه با این گروه تروریستی را فراهم کرد. در همان زمان هم آیت الله خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی چندین بار به همه مقامات غربی گوشزد کرد که دست از کمک به این گروه تروریستی بردارند چرا که به زودی مثل یک سگ هار پاچه آنها را نیز می گیرد.

 اصلی ترین دلیل ورود روسیه به جنگ با تروریست ها در سوریه نیز احساس تهدید موسکو از طرف تروریست ها بود و آقای پوتین تصمیم گرفت تا قبل از اینکه اینها آماده شوند نقشه های تروریستی خود در روسیه را جامه عمل بپوشانند باید آنها را در سوریه نابود کرد.توقع آن بود که در جلسه گروه 20 یک تصمیم مشترک جهانی برای نابود کردن این گروه تروریستی گرفته شود اما ظاهرا کشورهای غربی هنوز تصمیم دارند به حمایت خود از این گروه ادامه دهند و توجهی به عواقب قویتر شدن این گروه ندارند. عربستان سعودی و ترکیه نیز با اصرار بر مواضع خود جهت بهم ریختن سوریه عملا نشان داده اند که هنوز حامی این تروریست ها هستند و عملا این سیاست مداران به مردم می گویند که عملیات تروریستی این گروه توسط تشکیلات اطلاعاتی و امنیتی هماهنگ شده بود و نیازی به برخورد با این گروه نمی باشد. وگر نه مگر می شود سعودی ها از حمله تروریستی داعش بر علیه مساجد عربستان و یا حمله اخیر داعش به تجمع کنندگان در ترکیه چشم پوشی کنند. مگر می شود که صدها تن در پاریس کشته شده اند و پاریس فقط با بمباران هوایی رقه از چندصد کیلومتر آنطرف تر و آن هم با بیست بمب جواب دهد. مگر 20 بمب برای شهری که روزانه چند هزار بمب در آن سقوط می کند عددی به حساب می آید؟
به این دلیل می توان گفت علیرغم عملیات تروریستی فجیع داعش بر علیه شهروندان فرانسوی و غربی ها هنوز این کشورها بصورت جدی تصمیم ندارند این گروه را نابود کنند و متصور هستند که وجود این گروه به نفع آنها است.
در نهایت فقط می شود برای همه کشته شدگان عملیات تروریستی این گروه تاسف خورد و برایشان طلب آمرزش نمود و گفت همه اینها قربانی ندانم کاری سیاست مداران کشورهای خود شده اند.