حدود یک سوم جمعیت زمین از سوء تغذیه رنج می برد. کارمندان موسسه بین المللی تحقیقات سیاست غذایی گزارشی حاوی اطلاعات نگران کننده ای را معرفی کردند: یک نفر از هر سه نفر ساکن دنیا گرسنگی می کشد. چنین وضعی در جهان به مسائل جهانی منجر خواهد شد. بچه های گرسنه با مشکلات زیاد تکامل عقلی مواجه می شوند. قد حدود 160 میلیون کودک کمتر از سطح متناسب با سن آنهاست و حدود 50 میلیون کودک با کمبود وزن مواجه هستند.
با وجود افزایش تعداد افراد گرسنه، تعداد افرادی که از چاقی مفرط رنج می برند بیشتر می شود. در جهان مقدار مواد غذایی برای تأمین نیازهای مصرف کنندگان کافی است. مسأله در توزیع نابرار آن است. اما به جای آنکه به توزیع عاقلانه مواد غذایی فکر شود، کشورهای پیشرفته سعی می کنند این مسأله را به ضرر کشورهای در حال رشد حل و فصل کنند. حتی گاهی ابتدایی ترین نکته امنیتی نادیده گرفته می شود.
رومان پوک آلوف مدیر برنامه حفاظت از طبیعت سازمان اجتماعی « گشت سبز» در این خصوص گفت: بیش از 7 میلیون نفر از ساکنان زمین زندگی نسبتا مرفهی دارند. سهم ساکنان کشورهای آفریقایی و اقیانوس آرام که زیر خط فقر است و از سوء تغذیه رنج می برند در سطح بالایی قرار دارد. حداقل نیمی از ساکنان جهان در مرز بحران غذایی قرار دارند. راه خروجی که اکنون شرکت فرا ملی پیشنهاد می کند و با افزایش محصول دهی بذر و ارگانیزم های متنوع ژنتیک مرتبط است، نمی تواند پاسخی برای رفع علت اصلی باشد. آنچه پس از سالهای طولانی مصرف مواد غذایی ژنتیک ممکن است به نابودی بشریت بیانجامد امن بودن اینگونه مواد غذایی را نفی می کند.
تمایل کشورهای پیشرفته به برقراری کنترل خود بر کشورهای در حال رشد، دلیل کمبود مواد غذایی است. بدین ترتیب باید اعتراف کرد که کشورهای بزرگ اقتصادی کنونی به مقیاس فاجعه ای که چنین سیاستی می تواند موجب شود توجه نمی کنند.
ایگور آباکوموف دانشیار آکادمی کشاورزی « تیمیریازوف» در این خصوص گفت: موضوع کمبود و کفایت مواد غذایی — مسأله سیاست بزرگ جهانی است و نه مسأله اقتصادی. از نقطه نظر اقتصادی، تولید مواد غذایی در جهان کافیست. هر چند معتقدند که تعداد زیادی از میلیارد ساکن زمین با گرسنگی و سوء تغذیه مواجه هستند. دشواری این مسأله در آن است که گرسنگی و یا ریسک گرسنگی باعث مهاجرت طبیعی ساکنان می شود. هم اکنون مهاجران نه تنها از جنگ بلکه از خطر گرسنگی است که فرار می کنند. آنها با به خطرانداختن جان خود، از اقیانوس عبور می کنند. این فقط اولین مرحله خطر بزرگ است. زیرا اگر مسأله گرسنگی مصنوعی در کشورهای آفریقای شمالی، مرکزی و جنوب — شرق آسیا رفع نشود، این افراد پای پیاده، سوار بر هر چه که دم دستشان باشد برای سیر کردن شکم خود راهی اروپا و کشورهای دیگر خواهند شد. آنها سوار بر اسب، شتر راه خواهند افتاد، در اینصورت هیچ اسلحه ای جلودار آنها نخواهد بود. اروپا را خواهند بلعید. از این رو کشورهای پیشرفته قبل از استفاده از مواد غذایی به عنوان سلاح، باید فکر کنند.
کم غذایی نه فقط جان کسانی را که نمی توانند غذای کاملی بخورند تهدید می کند بلکه بر رشد اقتصادی و رشد پایدار کشور تأثیر می گذارد. کشورهایی که در این اواخر شاخص کم غذایی در آنجا کاهش یافته است از دورنمای خوبی برخوردارند. مطابق با اطلاعات موجود، چین رشد خوبی در رفع کم غذایی در کشور نشان داده است. سرمایه گذاری در بهبود تغذیه می تواند سود اقتصادی داشته باشد. به عقیده متخصصان دولت باید نقش مهمی در این فرایند بازی کند و تلاش ها در نظارت بر رفاه شهروندان را هماهنگ سازد.
