در ابتدای انقلاب اسلامی ایران ، انقلابیون برای نمایش خشم خود از سیاست های کشورهای دیگر نسبت که کشور خود اقدام به فریاد شعارهای مرگ بر کشورهای دیگر نمودند که این شعارها در ابتدا به عنوان استکبار ستیزی و کم و بیش بتأسی ازانقلابیون در کشورهای دیگر جهان بر پنج کشور دارای عضویت دائم در شورای امنیت و اسرائیل متمرکز بود. و در برخی شرایط بنا به خصومت های سیاسی فیما بین ایران و کشورهای دیگر نام این کشورها مثل مثلا عربستان سعودی و یا… نیز به لیست "مرگ بر" اضافه می شد در مواردی هم گروه ها به آن اضافه شدند مثل مثلا سازمان مجاهدین خلق معروف به منافقین و یا طالبان در مواردی دیگر افراد هم به این لیست اضافه شدند مثل مثلا صدام حسین و یا سلمان رشدی.
در دهه های اول انقلاب می توانستید نوشت و نویس های این شعارها را تقریبا بر در و دیوارها همه شهرها مشاهده کنید اما امروزه بیشتر این شعارها را در مراسم می شنوید و شهرداری تهران و دیگر شهرها تلاش دارند با استفاده از نمادهای گرافیکی هم زیبایی شهر را حفظ کنند و هم اینکه در برخی موارد پایبندی خود به این شعارها و سیاست های کلی را نمایش دهند.
به این ترتیب می توان گفت این شعار یعنی "مرگ بر…" نمایانگر انزجار ملت ایران از یک سیاست و یا رفتار خصمانه بوده و نه آرزوی نابودی ملت ها کما اینکه شاهد آن بودیم که پس از بهبود و عادی سازی روابط ایران با کشورهای دیگر شعارهای مرتبط با آن کشورها هم ناپدید شد.
در حالی که برخی سیاست مداران در ایران تلاش دارند به سمت عادی سازی روابط ایران وایالات متحده پیش بروند و تابوی گفتگو میان سیاست مداران عالیرتبه ایرانی و آمریکایی را شکسته اند برخی دیگر به شدت نسبت به رابطه با ایالات متحده و تاثیرات احتمالی آن بر ایران بدگمان هستند و با تلاش دارند شدت با آن مقابله کنند.
طرفداران عادی سازی رابطه با ایالات متحده و غرب معتقد هستند تمام مشکلات سیاسی و اقتصادی و فشار هایی که ایران در سطح بین المللی با آن مواجه می باشد از خصومت فیما بین ایران و ایالات متحده نشات گرفته و در صورت عادی سازی رابطه ایران با ایالات متحده خود به خود این مشکلات هم حل و فصل می گردد. برخی از این افراد معتقد هستند که ایالات متحده فعلا کدخدای جهان است و به جای اینکه ایران وقت خود را صرف جدل با نوچه های آن در منطقه نماید بهتر است سراغ ارباب برود.
مخالفین این دیدگاه معتقد هستند که سیاست مداران ایالات متحده هیچ وقت نیت خوبی نسبت به رابطه با ایران در پستوهای ذهنی خود ندارند و فقط در تلاش هستند از راه ایجاد رابطه با ایران زمینه های نفوذ — نزدیکی و سپس خنجر زدن به ایرانی ها را فراهم کنند. این سیاستمداران که می توان گفت در ایران با نفوذ و مقتدر هم هستند معتقد می باشند طی چند دهه اخیر هیچ کشوری با بهبود رابطه خود با ایالات متحده نتیجه مثبتی دریافت نکرده و بر عکس تصور آنهایی که معتقد هستند رابطه با آمریکا می تواند به حل و فصل مشکلات سیاسی و اقتصادی بین المللی ایران بیانجامد چنین چیزی محال است. این افراد نمونه هایی از گفتار های مقامات سیاسی آمریکایی در رابطه با هدف خود در برقراری رابطه با ایران به میان می آورند و اعتقاد دارند هدف نهایی آمریکا سرنگونی نظام — ایجاد بی ثباتی و تفرقه میان ایرانی ها و در نهایت بوجود آوردن شرایط مشابه عراق و سوریه و لیبی و… برای ایران می باشد.
طرفداران ایجاد رابطه با آمریکا معتقد هستند توافق هسته ای پله اول در شکستن یخ رابطه با غرب وایالات متحده می باشد و باید از همین روش در برخی شرایط با احتیاط به سمت ایالات متحده و غرب پیش رفت در حالی که مخالفین ایجاد رابطه با آمریکا معتقد هستند نمونه تعهد ایالات متحده و غرب به وعده هایشان را می توان در جای جای جهان مشاهده کرد و نمونه بارز آن هم تعهدات ایالات متحده و غرب به روسیه و چین مبنی بر رعایت خطوط قرمز این کشورها در جاهای دیگر جهان می باشد در صورت عادی سازی روابط بود که غربی ها به هیچ وجه رعایت نکردند و امروزه شاهد بحران های اکراین و سوریه و شرق آسیا… می باشیم.
در پایان می توان گفت شعارهای "مرگ بر آمریکا" — "مرگ بر آل سعود" و "مرگ بر انگلیس" در مراسم 13 آبان امسال نشان دهنده مخالفت بخش گسترده ای از ایرانیان با عادی سازی رابطه ایران و آمریکا و انگلیس از یکسو و خشم و انزجار ایرانی ها از خاندان حاکم بر عربستان سعودی به دلیل ماجرای اخیر در مکه و رفتارهای خصومت بار این کشور بر علیه ایران و شیعیان در کشورهای مختلف منطقه بوده و قطعا تا زمانی که رفتارهای دشمنانه این کشورها بر علیه ایرانی ها ادامه یابد این شعارها هم ادامه خواهد یافت، فقط شعار "مرگ بر اسرائیل" است که نمی توان افقی برای از میان رفتن آن را متصور شد.
