سرگی شویگو، وزیر دفاع روسیه تشکیل گروهبندی کاملا جدید قطبی روسیه را در سال های آینده اعلام نمود. وی از مدرنیزه کردن پایگاه های قدیمی و ایجاد پایگاه های جدید در جزایر قطبی اقیانوس منجمد شمالی و سواحل « چوکوتکا» صحبت کرد.
هزینه های زیاد روسیه در مدرنیزه کردن زیر ساخت نظامی در ماورای قطب تا چه حد قابل توجیه است؟ الکساندر خرولِنکو مفسر « راسیا سوودنیا» سعی می کند به این سوال و سوالات دیگر مرتبط با پیشرفت اوضاع در قطب پاسخ بدهد.
الکساندر خرولنکو گفت: در واقع، وزارت دفاع روسیه تأسیساتی در سواحل جزایر قطبی از « زمین فرانتس — یوسف » تا خلیج « برینگ» می سازد. طی سال های 2017-2016 میلادی مدرنیزه کردن 6 فرودگاه قطبی به پایان خواهد رسید. در دو فرودگاه هواپیماهای جنگی مستقر خواهند شد از جمله « میگ —31» ایستگاه رادار « پود سولنوخ» تأمین کننده دفاع راداری قطب خواهد بود. این ایستگاه قادر است تا 300 هدف دریایی و 100 هدف هوایی را کشف، همراهی و طبقه بندی کند و اطلاعات مربوط به اهداف را برای مجموعه های موشکی ساحلی و کشتی ها ارسال کند. از سال 2012 میلادی کشتی های نیروی دریایی شمال — قوی ترین جزء نیروی دریایی روسیه مدام به شناوری در مسیر دریای شمال می پردازند و امنیت بخش روسی قطب شمال را تأمین می کنند. تا سال 2020 بخش نظامی ناوگان شمال کشتی های جدید دریافت خواهد کرد: 6 زیر دریایی چند منظوره اتمی و غیر اتمی و 13 کشتی برای اهداف مختلف.
نیازی به صحبت در باره ثروت های قطب و اهمیت راه دریای شمال نیست. راه از اروپا به آسیا از طریق راه شمال بمراتب کوتاهتر از کانال سوئز و یا « پاناما» ست. به ارزیابی کارشناسان خارجی ، در قطب حدود 15 درصد ذخیره نفت جهان و تا 30 درصد گاز طبیعی در آنجا وجود دارد که باعث جلب توجه بسیاری از کشورهای جهان و به ویژه آمریکا می شود. آمریکا بطور سنتی با توجه به منشور برتری نظامی دسترسی به منابع طبیعی منطقه را بررسی می کند.
در سال 2009 میلادی توجه آمریکا به قطب شدت گرفت. جرج بوش رئیس جمهور آمریکا در آن زمان بخشنامه دوگانه تحت عنوان « سیاست در منطقه قطب» را به امضا رساند. در این سند آمده بود که « آمریکا از منافع گسترده بنیادی در قطب جهت تأمین امنیت ملی برخوردار است». در سال 2013 میلادی باراک اوباما « استراتژی ملی در قطب شمال» را به امضا رساند که تحکیم امنیت ملی در منطقه، ایجاد زیر ساخت دفاعی را در نظر می گرفت. در سال 2014 میلادی نهاد نظامی — دریایی آمریکا « نقشه راه قطبی نیروی دریایی 2030-2014 » را طراحی کرد که در آن امکان درگیری های نظامی در قطب و اهداف مشخص نیروی دریایی برای تأمین برتری آمریکا بازتاب یافته است. بعلاوه پنتاگن فعالیت فعالیت وسایل نظارت بر گشت زنی هواپیماهای استراتژیکی روسیه در قطب را گسترش خواهد داد. قرار است حضور ناوگان زیردریایی های اتمی آمریکا در دریای « بارنتس» گسترش یابد. گروهبندی ماهواره های تجسسی که شمال را تحت کنترل قرار می دهند افزایش می یابد. تا سال 2020 قرار است نیروهای آمریکا برای استقرار در قطب آماده شوند.
کانادا، نروژ و دانمارک — کشورهای قطبی دیگر — همراه یکدیگر و به تنهایی در دفاع از منافع ملی خود در قطب با روسیه رقابت می کنند و امکانات نظامی خود را افزایش می دهند. ژاپن و چین و هند از منافع اقتصادی در آنجا برخوردارند.
با گرم شدن اقلیم کشتیرانی در تمام فصول سال در مسیر دریای شمال به واقعیت مبدل خواهد شد. به نوشته نشریه ژاپنی « یومیوری» « از سال 2014 میلادی سازمان بین المللی دریایی روی تهیه قوانین کشتیرانی در مسیر دریای شمال کار می کند. این سازمان قصد دارد این مسیر را بین المللی کند. هم اکنون در این منطقه مقررات دیگری که روسیه وضع کرده است اجرا می شود.
شرکای دیگر از این موضوع خوششان نمی آید. اما بخش اعظم مسیر دریایی شمال از آبهای ارضی روسیه می گذرد و یک بخش آن — ناحیه 200 کیلومتر ی اقتصادی است. همانا در این بخش مقررات شناوری و امنیت برای مهمانان ترانزیتی وضع خواهد شد.
فعلا معلوم نیست پایان تلاش های آمریکا جهت دسترسی و یا (تصرف) ذخایر ناحیه قطبی چگونه باشد. اما مشخص است که تلاش های دفاعی روسیه در منطقه کاملا با اساس است.
