ظاهرا او نمی خواهد فقط در فهرست روسای جمهور، 44 مین رییس جمهور امریکا باشد.
در نگاه اول به نظر می رسد که امریکا و کوبا در مسیر نزدیک شدن گام های هفت میلی برمی دارند. در ماه دسامبر باراک اوباما صحبت از تمایل امریکا به عادی سازی روابط با جزایر آزادی کرد. در آوریل همان سال پیامی در خصوص برداشتن کوبا از لیست دول حامی تروریسم بین المللی برای مجلس کنگره آماده کرد. و حال صحبت از این است که واشنگتن و هاوانا قصد تبادل سفیر دارند. اما نباید روی این برنامه طرح های بلند مدت بنا کرد، زیرا لغو همه تحریم ها و محدودیت ها و به عبارتی بازگشت از راهی که رفته اند بسیار دشوار است. سرگی میخایلوف کارشناس علمی بخش پژوهش های یوروآتلانتیک و دفاعی روسیه از انستیتوی تحقیقات استراتژیک می گوید: «واضح است که به انزوا کشاندن کوبا دیگر برای امریکا امتیازی به دنبال ندارد و حتی منفی نیز هست. در همین رابطه تصمیم گرفته شد که مناسبات را تسهیل کنند. اگر این تسهیلات ادامه پیدا کند، اگرچه شرایط مختلفی به وجود خواهد آمد و معلوم نیست نظر رییس جمهور بعدی چه باشد، اما عادی سازی این روابط پروسه ای بسیار طولانی دارد. امریکا در 50 سال چنان قوانینی تنظیم کرده که هرگونه تعاملات با کوبا را ممنوع ساخته و همین مساله باعث می شود که حتی اگر امریکا واقعا خواهان برقراری ارتباط باشد، لغو کردن این قوانین بسیار دشوار است و زمان زیادی می برد. فعلا این بیانیه درباره خواست امریکا روی کاغذ است و گام جدی برداشته نشده. برای برداشته شدن گام های اصلی باید خیلی انتظار کشید.
در هاوانا هم به این پروسه طولانی اشاره شده است. در وزارت خارجه کوبا می گویند که عادی سازی کامل روابط با امریکا زمان زیادی می برد. باید در وهله اول فضای مناسب را برای بحث و گفتگو روی مسایلی همچون برداشتن محاصره سیاسی جزیره و بازگرداندن پایگاه گوانتانامو توسط وزارت دفاع امریکا آماده کرد. کوبا اصرار دارد که پخش برنامه های غیرقانونی تلویزیونی و رادیو قطع شود. مسایل زیادی در پیش روی دو کشور قرار دارند که بسیاری از آنها به سادگی قابل حل نیستند. تاتیانا ماشکوا مدیر کل کمیته ملی همکاری های اقتصادی با کشورهای امریکای لاتین در این رابطه می گوید: «برای اینکه کوبا شریک جدی اقتصادی امریکا شود، باید تحریم های تجاری و اقتصادی لغو شوند. علاوه بر این، در بخش سیاسی نیز اختلاف نظرهای جدی میان کوبا و امریکا وجود دارد. ضمن اینکه اختلاف نظرات ریشه ای هستند. بحث در موضوعات کوچک نیست. به ویژه روی مسایل حقوق بشر اختلافات جدی وجود دارد.
نقش امریکا در نیم کرده غربی هر سال کمتر می شود. فشار نتیجه ای ندارد و برنامه ای هم برای اینده وجود ندارد. فعلا واشنگتن راه حل را در ایجاد برنامه های جدید شراکت می بیند و امریکا دوباره اولین نوازنده ویولون است. یکی از طرح ها، مشارکت ترانس اقیانوس آرام است. باریس مارتینوف مدیر برنامه های علمی انستیتوی امریکای لاتین می گوید: «کاهش شدید نفوذ در امریکا لاتین قابل توجه است. طبق نمودارهای اقتصادی، در بخش سیاسی نیز شاهد این سقوط هستیم دوره اول ریاست جمهوری باراک اوباما، دوره نادیده گرفتن منافع مردم این کشورها بود. امروز تلاش های جدیدی برای برقراری مجدد نفوذ امریکا تدوین می شوند. تلاش برای عادی سازی مناسبات امریکا و کوبا از این دست است. دوما، توسعه طرح مشارکت ترانس اقیانوس آرام بدون حضور چین و روسیه ایده ای است که امریکا و اوباما پیش می برند. اما امریکا جنوبی را که در حکم یک ائتلاف است، چطور می خواهد وارد ائتلاف اقیانوس آرام کند. »
به هر صورت این سازمان تجاری اقتصادی بین المللی قرار است بعدها با مشکل عدم فهم اعضا روبرو شود. زیرا ایده اصلی آن تشکیل سنگین تر کردن وزنه در مقابل چین و روسیه در حال رشد است. روشن است که کشورهای امریکای لاتین تمام منافع اقتصادی خود را می سنجند و طرحی که متحدین اصلی آنها را کنار بگذارد، دیر یا زود از طرف آنها رد می شود.
