یکی از محله های اسرارآمیز مسکو را « برکه های اسقفی» می نامند. برکه ها عنوان خود را مدیون افسانه های بیشمار شهری و رمان « مرشد و مارگاریتا» نوشته میخائیل بولگاکوف هستند. همانا در « برکه های اسقفی» قهرمان رمان برای اولین بار با شیطان — جنتلمن محترمی به نام « ولاند» ملاقات کرد. این محل در ساحل برکه برای تمام خوانندگان رمان بولگاکوف آشناست که تابلویی با نوشته « صحبت با غریبه ها ممنوع است» عابران را به خنده می اندازد.
اگر به افسانه ها باور کنیم، پادشاه تاریکی ا قبل از بولگاکوف در این حوالی دیده شده بود. قبلا باتلاق بزرگی در جای «برکه های اسقفی» قرار داشت که در ساحل آن گله گاو ها چرا می کردند. هرازگاهی، چوپانان بز عظیم الجثه سیاهی را در آنجا می دیدند. به محض ظاهر شدن بز سیاه، گاوها و بزها شیر خود را از دست می دادند و اگر بز سیاه در حیاط خانه کسی ظاهر می شد یکی از اهالی خانه می مرد. دهقانان فکر می کردند که شیطان به شکل بز ظاهر می شود و از اسقف — رئیس کلیسای ارتدکس روسیه کمک خواستند. پس از دعای اسقف، این جانور دیگر در آنجا ظاهر نشد. از آن زمان به بعد برکه هایی که به جای باتلاق درست شدند را «اسقفی» نامیدند.
اما در اسناد تاریخی خبری در باره نیروهای شیطانی در آن محل نوشته نشده است. اوایل قرن 17 از ساخت محل سکونت اسقف های روس در ساحل باتلاق بزی خبر می دهند. در سال 1683 میلادی اسقف « یوآکیم» دستور داد سه برکه برای پرورش ماهی بسازند و این ماهی ها را برای آشپزخانه اسقفی صید کنند. بدین ترتیب « برکه های اسقفی» ظاهر شدند. بمرور زمان آنها فراموش شدند و فقط در قرن 19 دوباره به یاد آنها افتادند. دو تا از برکه ها را که مبدل به باتلاق شده بودند پر کردند و برکه باقیمانده را تمیز کردند و سرو سامان دادند و در پیرامون آن پارک زیبایی بنا شد. فقط یک آبگیر باقی مانده بود، اما مسکویی ها بنا به عادت آن را بصورت جمع « برکه های اسقفی» می نامند. در روزهای حاضر نام محله مسکونی در حول آبگیر نیز « برکه های اسقفی » نامیده می شود.
سحر و جادوی برکه های اسقفی توجه هنرمندان زیادی — شاعران، نویسندگان و نقاشان — را بخود جلب کرد. ایوان کریلوف ترانه سرای قرن 18 روسیه دوست داشت در آنجا گردش کند. پس از گذشت دو قرن اخلاف دوستدار او مجسمه یادبود او را در ساحل برکه بنا کردند: کریلوف در احاطه پرسوناژهای ترانه های خود نشسته است.
زمستان ها برکه یخ می زد و اهالی مسکو روی آن اسکیت بازی می کردند. لف تولستوی نویسنده کبیر روس نیز اغلب همراه فرزندان خود روی یخ اسکیت بازی می کرد. آلکسی تولستوی نویسنده کلاسیک شوروی و خویشاوند وی ترجیح می داد تابستان ها در ساحل برکه های اسقفی گردش کند و از شنیدن آواز بلبل ها لذت ببرد.
اما برای اکثر مسکویی ها، این محل قبل از هر چیز با نویسنده میخائیل بولگاکوف ارتباط دارد. او در نزدیکی برکه ها به آدرس: خیابان « بولشایا سادووایا» ، ساختمان شماره 10، آپارتمان 50 زندگی می کرد. شیطان و قدیس در رمان « مرشد و مارگاریتا» همانا در این آپارتمان ساکن شدند. در سال 1970 میلادی پس از انتشار کتاب بولگاکوف، « آپارتمان ناپسند» در خیابان « بولشایا سادووایا» مبدل به یک محل زیارتی شد. روی دیوارهای ورودی ساختمان، نقاشی ها و گرافیتی که به رمان و نویسنده رمان اختصاص داشت ظاهر شد. روی آنها رنگ می زدند ولی آنها دوباره خود بخود ظاهر می شدند. بالاخره گرافیتی های خانه واقع در « سادووی» را بخشی از فضای هنری شهر نامیدند و در سال 2007 میلادی در « آپارتمان ناپسند» شماره 50 موزه میخائیل بولگاکوف ایجاد شد. چند سال پیش ایده برپایی مجسمه یادبود نویسنده و قهرمانان رمان او در « برکه های اسقفی» مطرح شد، اما طرح ارائه شده مورد پسند ساکنان محل و طرفداران بولگاکوف قرار نگرفت.
در سال 2003 میلادی « برکه های اسقفی» بازسازی شد: بستر برکه ها از گل و لای و لجن پاکسازی شد و در ساحل آن درخت کاشتند و پیاده روها ترو تمیز شدند. زمستان ها برکه یخ می زند و مانند دهه های گذشته صدهانفر روی آن اسکیت بازی می کنند. تابستان ها، مسکویی ها روی نیمکت ها در سایه درختان استراحت می کنند و به قوها و اردک ها غذا می دهند. می گویند هرازگاهی در غروب در آنجا می توان سایه ناروشن جنتلمن قد بلندی در لباس مد قدیم را دید. طرفداران بولگاکوف هشدار می دهند: به او نزدیک نشوید و سعی نکنید با او حرف بزنید. به عقیده آنها « برکه های اسقفی» جایی نیست که در آنجا بتوان با غریبه ها حرف زد.
