بریتانیا سعی کرد راه بسوی زندگی اشرافی را به روی پناهجویان ببندد. وزیر کشور توصیه کرد کالاهای در جه «لوکس» در اختیار پناهجویان سوری گذاشته نشود. در فهرست این نوع کالاها — یخچال، اجاق گاز، کامپیوتر و دیگر وسایلی است که هیچ یک از خانه های اروپا را نمی توان بدون وجود این وسایل تصور کرد.
کارمندان سازمان های خیریه نسبت به این ابتکار ابراز نارضایتی کردند. به عقیده آنها برعکس باید تمام شرایط لازم برای زندگی پناهجویان فراهم شود. زیرا این افراد برای زندگی امن و نه دریافت خدمات به آنجا آمده اند. شایان ذکر است که این اولین ابتکار مقامات بریتانیا نیست که سوال برانگیز است. اگر اوایل پاییز، دیوید کمرون قول داد که بریتانیا طی 5 سال، 20 هزار پناهجو سوریه را خواهد پذیرفت ، در ماه اکتبر تِرِزا می وزیر کشور اعتراف کرد که « مهاجرت جمعی به نفع منافع ملی کشور نیست». ناظران شاهد اینگونه تغییر جهت در کشورهای مختلف اروپایی هستند.
ولادیمیر براوتر کارشناس انستیتوی بین المللی پژوهش های انسانی- سیاسی در این خصوص گفت: وقتی نشئه در اروپای غربی به پایان رسید معلوم شد چیزی از برخورد خوب به پناهجویان باقی نمانده است. رفتاری مثل زندانیان نسبت به آنها اعمال خواهد شد. مقامات توجه ناچیزی به تضاد اقدامات خود با موازین اتحادیه اروپا در رابطه با مهاجران اجباری می کنند.
شایان ذکر است که اطلاعات در باره وجود کسانی در بین پناهجویان که تا دیروز در عملیات جنگی شرکت فعالی داشتند باعث تغییر برخورد نسبت به پناهجویان می شود. اما امکان بررسی گفته ها و یا مدارک تک تک کسانی که توانستند به اروپا برسند وجود ندارد.
احتمال آن وجود دارد که بخشی از مهاجران اجباری، مجبور نبودند خانه زاد و بومی خود را ترک کنند و شرکت کنندگان عملیات جنگی به نفع نیروهای رادیکال هستند. در اینجا مسأله این است که در شرایط نرمال، در رابطه با هر کسی که خود را پناهجو و یا مهاجر اجباری می نامد باید بررسی کامل صورت گیرد. در مورد کنونی و با توجه به شرایط دشوار، کشورهای ترانزیت از عهده بررسی تمام مدارک آنها برنیامدند. این امر بار دیگر نشان می دهد که عملیات کشورهای اروپایی در چارچوب همکاری و یا هماهنگی مناسبات با آمریکا در آفریقای شمالی و خاور نزدیک به چه بحرانی می انجامد.
نباید فراموش کرد که مقامات همیشه نمی توانند واکنش یکسان و سریعی نسبت به بی نظمی و هرج و مرجی نشان بدهند که پناهجویان در آنها دخالت دارند. نهایتا نارضایتی ساکنان محلی افزایش می یابد و به این ترتیب کانون های جدید تشنج در جاهایی به وجود می آید که قبلا نمایندگان فرهنگ های مختلف در کنارهم زندگی مسالمت آمیزی داشتند.
دمیتری سالونیکوف رئیس انستیتو رشد معاصر دولتی در این خصوص گفت: جوامع مسلمانان و جوامع نمایندگان اقوام مختلف که به تازگی در آن کشورها شکل گرفته اند برخورد خشنی نسبت به ساکنان اروپا نشان می دهند. به نظر من مقامات باید منتها تلاش خود را بکار ببرند تا مهاجران نتوانند بر فضای خبری و فرهنگی مسلط شوند و اخلاقیات و رفتار خود را در آن کشورهایی که بالاجبار در آنجا مستقر شده اند گسترش بدهند، واکنش جوابیه از سوی ساکنان بومی کمتر خواهد بود و آنها کمتر بر علیه مهاجران جدید اعتراض خواهند کرد.
هم اکنون بر اساس اطلاعات رسمی 18 میلیون و 500 هزار نفر مهاجر در اروپا زندگی می کنند. این رقم بر طبق اطلاعات غیر رسمی نزدیک به 30 میلیون نفر است. کارشناسانی که با رادیو « سپوتنیک» به گفتگو نشستند اظهار داشتند که با توجه به شرایط کنونی این تعداد می تواند افزایش سریعی داشته باشد. بدین ترتیب مذاکرات طولانی در باره یافتن راه حل این مسأله، معنای خود را از دست خواهد داد.
