تفاوت تلویزیون روسیه و آمریکا

© Fotolia / IvicaNSاستودیوی تلویزیون
استودیوی تلویزیون - اسپوتنیک ایران
اشتراک
تلویزیون روسیه را می توان بازار ایده ها نامید.

گیلبرت دکتورو  مسئول امور اروپا و هماهنگ کننده « کمیته آمریکایی در حمایت از توافق  بین شرق و غرب» در مقاله خود برای Consortium News نوشت: «  با وجود آنکه در آمریکا، رسانه های روسیه را « تبلیغات کامل کرملینی»  می نامند، در روسیه  شوهای گفتگوی  جالب زیادی  وجود دارد  که گویای تنوع  دیدگاه هاست که  در تلویزیون آمریکا  چنین برنامه هایی بندرت  پخش می شوند».

 به گفته کارشناس آمریکایی، اینگونه شوها  میلیون  ها بیننده جمع می کند. یکی از اینگونه شوهای گفتگو، برنامه  ولادیمیر  سالویوف  و برنامه «  خبرنگار ویژه» یوگنی پاپوف است.

 گیلبرت اوایل ماه مه در برنامه  پاپوف شرکت داشت  و به گفته خودش احساس او از  شرکت در  این برنامه « تأییدی بر  نظر او  به عنوان بیننده تلویزیون» بود:  تلویزیون روسیه  را می توان بازار ایده ها  نامید  که وجه تمایز آن  « تبلیغ پلورالیزم ایده هاست».

 روس ها و خارجیان مهمانان  شو گفتگو روسیه هستند.   افرادی  که از سیاست  کرملین حمایت می کنند و مخالف آن هستند.  تقریبا در تمام برنامه ها می توان  یک آمریکایی  را دید که نقطه نظر واشنگتن را بیان  می کند.  در برنامه های سیاسی از اسرائیلی ها زیاد دعوت می شود  تا بینندگان با عقیده  نتانیاهو آشنا بشوند.  شرکت کنندگان  لهستانی و اوکراینی  بحث ها در خصوص حوادث « میدان»  و رژیم کنونی کی یف» را خیلی داغ می کنند.

به عقیده  گیلبرت کارشناس آمریکایی،  تنها  گروهی  که محروم از  اعتبار  شده است،  اپوزیسیون  خارج از سیستم است  که نتوانست  مقدار کافی آراء را برای  ورود به پارلمان به دست بیاورد. این وضعیت قابل توضیح است:  مقامات کشور  بعید است  خواهان  شرکت دادن اینگونه سیاستمداران  در برنامه های تلویزیونی  باشند که به تبلیغ روحیات ضد روسیه می پردازند و  با نمایندگان دولت آمریکا، به عنوان مثال  جون مک کین  دیدار کردند که  از تحریم های ضد روسیه حمایت کرد.

 روس ها — طرفداران  بازی بدون قانون هستند و  شو گفتگو  روسیه اغلب در فرمات  بحث آزاد برگزار می شود ، به ویژه وقتی  سیاستمداران عالیرتبه در بین شرکت کنندگان حضور ندارد.  وی متذکر شد که  شرکت کنندگان اغلب یادآور  گلادیاتورهای  روم باستان اند  و نظرات داغ  و تند آنها  اغلب  مورد تحسین   تماشاچیان قرار می گیرد.

 با وجوداین، مجری  قادر است نظم را در استودیو برقرار کند:  به گفته گیلبرت دوکتورو  در جریان شرکت در برنامه تلویزیونی  « خبرنگار ویژه»،  او حتی یکبار هم مجبور نشد  صدایش را برای گفتن حرف های خود بلند کند.  قبل از آغاز برنامه به او گفتند که  فقط کافیست  او بشکلی نشان بدهد مایل به ابراز نظر خود است، بلافاصله  فرصت  به وی داده خواهد شد.

در آن برنامه سه بار  نظر خود را  بیان کرد و در بحث ها شرکت نمود.  در عین حال وی نظر خوانندگان را به  یک  واقعیت مهم (به نظر خودش) جلب می کند:  یوگنی پاپوف  بخوبی از نظر  مهمان آمریکایی باخبر بود.  (  پاپوف  گفته بود  که کنسرت چندی پیش  ارکستر روسیه  در پالمیرا  با استقبال گرم جامعه جهانی روبرو شد، درحالی که  دوکتورو   معتقد بود  که واکنش  خبرنگاران خارجی به این  کنسرت منفی بود) — با وجود این  مجری هر بار به او اجازه داد تا  آخر حرف خود را بزند  و مانع از فوران  احساسات  دیگر شرکت کنندگان  برنامه شد.

گیلبرت دوکتورو  در پایان  مقاله خود نوشت: «  چقدر خوب می بود  اگر  برنامه های مشابه —  بحث در باره  سیاستی  که در رابطه با روسیه  و دیگر کشورها اجرا می شود  از تلویزیون  آمریکا  پخش می شدند».

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала