عروسک های اولگا پاگوژِوا

© Photo / MGOMZ/Aleksey Moschenkovنمایشگاه عروسک در موزه - پارک «کولومونسکویه» مسکو
نمایشگاه عروسک در موزه - پارک «کولومونسکویه» مسکو - اسپوتنیک ایران
اشتراک
عروسک ها وقتی تنها هستند راه می روند تا رازشان برملا نشود.

 عنوان  نمایشگاهی  که در  تالار  کاخ  تزار  آکسی  میخائیلوویچ  در  موزه — پارک « کالومنسکویه» گشایش یافت چنین است: « عروسک اسباب بازی نیست، بازی در فضای جدی است».

این نمایشگاه بینندگان را با  روند ساخت  عروسک ها به عنوان  یک اثر هنر تجسمی آشنا می کند.  اولگا پاگوژِوا  هنرمند مشهور روسیه  در رشته  منظره نویسی  و  سرامیک تزیینی  خالق اشیاء نمایشی است. طی 25 سال گذشته  هنر او  در سیمای  عروسک ها  خودنمایی می کند که در  سبک دوران مختلف با تمام خصوصیات و خودویژگی های  مد آن زمان ، جزئیات  معیشتی  و گاهی حتی با استفده از  پارچه ها و مواد  اصل  ساخته شده اند. هم  اکنون در  کارگاه  اولگا پاگوژِوا  حدود 110  عروسک  وجود دارد.

 واژه « عروسک»  تجسم گر  اسباب بازی است که  پس از مدتی از بین می رود. اما با رجوع به  تاریخ این هنر کاربردی،  به انواع مختلف عروسک ها برمی خوریم: اسباب بازی، تئاتری ، عروسک های  انیمیشنی و تلویزیونی، مدل،  سوغاتی و  تالاری و  کلکسیونی، عروسک های ملی،  عروسک های حافظ و یا  آیینی.  کلا نام یکی است  اما معنا و مفهوم  کاملا متفاوت است.

 عروسک های  اولگا پاگوژِوا اسباب بازی نیستند  و   به هیچ یک از انواع فوق الذکر  تعلق ندارند.  این پرسوناژ ها نمایانگر نوع خاص   هنر هستند  که شبیه مجسمه  و یا پرتره است  و در مواردی  می توانند تجسم گر  مجموعه تئاتری باشند.  هر یک از  سیما های مشخص  بیانگر  گامای کامل احساسات، دنیای  کاملا جدید  و عجیب و بی نظیر است که بیننده  در عمق آن فرو می رود  و خود را در میان این عروسک های  ساکت  اما فوق العاده  رسا و پرمعنا  می یابد.

باید توجه خاصی به لباس های  آنها شود که  گویای زیبایی  دوران  مشخصی است.  عروسک های  پیراهن  پوش  ما را به  دوران و سبک های گذشته می برد — از دوره رنسانس ایتالیایی   تا انحطاطا در روسیه.  هنرمند هیچگاه از پارچه  و وسایل تزیینی   تولید سریال استفاده نمی کند.  هنرمند  همه  اجزاء عروسک — از مو تا  نقاشی صورت  و کفش  و لباس را از پارچه های  قدیمی  می دوزد و انگشتر های عتیقه در انگشت دست عروسک — را  فقط با دستان خود  می سازد. سوزن و رنگ  و فانتزی هنری.  نتیجه —  عروسک های  فوق العاده  زیبایی  که خیلی « زنده» به نظر می آیند. به نظر می رسد  که  فرانسیس  الیزا  بورنِت، نویسنده و نمایشنامه نویس   انگلو — آمریکایی در رمان خود  « پرنسس کوولو» همانا از این عروسک ها تعریف کرده است:

«  عروسک ها خیلی کارها بلد هستند، اما ما از آن بی خبریم.  من  مطئمنم که عروسک ها از عهده انجام خیلی کارها برمی آیند —  شاید هم  خواندن  و  حرف زدن،  راه رفتن ، اما این کار ها را وقتی که  تنها هستند انجام می دهند تا رازشان برملا نشود…»

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала