به گزارش اسپوتنیک، اعتراضات خودجوش هزاران نفری مردم عراق در تاریخ اول اکتبر به خیابان های بغداد و چند شهر دیگر در استان های جنوبی کشیده شد.
هنوز مشخص نیست چه کسی پشت سازمان دهی این اقدامات گسترده است، نیروهای سیاسی هیچ عجله ای برای پذیرش مسئولیت ندارند.
انفجار خود به خودی به دلیل مشکلات اقتصادی و اجتماعی انباشته شده می باشد.
مقامات تقریباً بلافاصله به منظور متوقف کردن فعالیت معترضین در اینترنت، شبکه های اجتماعی فیسبوک و واتس اپ را مسدود کردند و یک کارآزمایی را معرفی کردند.
با این حال، ارزیابی تاثیرهای چنین اعتراضاتی دشوار است. این تظاهرات ها ادامه یافت.
عامل اصلی اعتراضات جوانان عدم تحقق حقوق اساسی، مبارزه با بیکاری و فساد است.
صد کشته و هزاران زخمی
در روز چهارم تظاهرات، پلیس از گاز اشک آور، گلوله های پلاستیکی استفاده کرد و طبق برخی گزارش ها، آتش بدون هشدار قبلی به روی معترضین گشود.
شاهدان عینی ادعا کردند که تک تیراندازها شلیک می کنند. دولت چنین گزارش هایی را تکذیب می کند.
با این وجود، این تظاهرات فروکش نکرد؛ خیلی زود آمار در مورد قربانیان و زخمیان منتشر شد.
براساس منابع مختلف از تعداد کشته شدگان 10 نفر روز جمعه 4 اکتبر، به 44 تا 65 نفر رسید.
سه روز بعد، بیش از صد نفر کشته شدند. در میان آنها، هشت افسر امنیتی نیز کشته شدند. درمجموع، حدود شش هزار نفر زخمی شدند.
چرا مردم به خیابان ها رفتند؟
یکی از تظاهرکنندگان برای خبرنگاران محلی توضیح داد که مردم گرسنه هستند، بنابراین ما اعتراض می کنیم، ما نفت زیادی داریم اما این ثروت را نمی بینیم.
عراق یکی از کشورهای دارنده ذخایر نفتی در جهان است. اما این کشور سالهاست که توسط درگیری هایی که زیرساخت ها را نابود کرده است متزلزل شده است.
براساس اعلام بانک جهانی، از 40 میلیون عراقی، حدود هشت درصد در روز با کمتر از سه دلار زندگی می کنند و 57 درصد دیگر با پنج دلار به زندگی ادامه می دهند.
بیکاری یک دردسر جدی برای مسئولان است. به طور رسمی، کمتر از نیمی از شهروندان توانمند کشور کار می کنند. اما مقیاس سرقت و رشوه گرفتن چشمگیر است.
در لیست فاسدترین کشورها، عراق در جایگاه 168 از 175 قرار دارد.
عراقی ها فاقد نیازهای اساسی آب، برق، مدارس خوب و بیمارستان ها هستند.
افراد عادی احساس امنیت نمی کنند و به ویژه به خدمات حمایت اجتماعی متکی نیستند.
براساس اعلام بانک جهانی، فقط یک سوم از شهروندان معتقدند که دسترسی کامل به آموزش و پرورش دارند، تنها 20 درصد از سیستم مراقبت های بهداشتی راضی هستند و کمتر از 15 درصد محل زندگی خود را امن می نامند.
در ابتدا، معترضین به این مسائل فشرده توجه کردند.
سپس شعارهای سیاسی در مورد عزل عادل عبدالمهدی از سمت نخست وزیر ظاهر شد. یکی از فعالان معترض گفت: ما می خواهیم یک کودتای تمام عیار داشته باشیم.
ما می خواهیم کسانی که در قدرت هستند محاکمه شوند، ما می خواهیم از میان افراد جدیدی که به احزاب سنتی مربوط نیستند کسانی را انتخاب کنیم که خون روی دستشان نباشد، انتخاب می کنیم.
مقامات چگونه واکنش نشان دادند
عبدالمهدی در اوایل ناآرامی در تلویزیون ظاهر شد و از مردم خواست که قانون را رعایت کند و در خانه بماند.
وی محدودیت دسترسی به اینترنت و سرپناه را یک داروی تلخ دانست که باید استفاده شود.
وی گفت که تظاهرات می تواند پایه های کل کشور را تضعیف کند.
وی اطمینان داد که بر روی مشکلات کار خواهد کرد و هوا را با وعده های خالی لرزاند.
از سوی دیگر، رئیس جمهور برهم صالح، خشونت علیه کسانی را که به خیابان ها راه یافته بودند، محکوم کرد و خواستار رعایت حق قانون اساسی شهروندان در اعتراض شد.
آیت الله علی سیتانی، رهبر معنوی شیعیان عراق، خواستار پایان یافتن تشدید درگیری قبل از اینکه خیلی دیر شود شد.
