این روزها ولادیمیر پوتین به ایجاد ائتلاف منطقه ای و بین‌المللی گسترده جهت مبارزه با تروریسم که کشور های اسلامی عضو اصلی آن باشند فرا خواند. بشار جعفری در خصوص این فراخوان چنین گفت:
«برخوردی که رئیس جمهور روسیه در باره آن صحبت کرد معقولانه است. پرزیدنت تأکید کرد که شرکت کشور های اسلامی از «کنفرانس اسلامی» در مبارزه با تروریسم ضرورت دارد زیرا علل و ریشه‌های تروریسم در اراضی آن‌ها قرار دارد. به عبارت دیگر این بحران از همان ابتدا جنبه عربی و اسلامی داشت».
به عقیده جعفری ولادیمیر پوتین با تجزیه و تحلیل توانسته است توازن نیرو های شاغل در مبارزه با تروریسم را مشخص کند.
به گفته جعفری «کشور های اسلامی و عربی و دیگران فقط وظیفه دارند قطعنامه هایی را اجرا کنند که شورای امنیت سازمان ملل متحد به اتفاق آرا پذیرفته است. مساله این است که برخی کشور های عضو دائمی و غیر دائمی شورای امنیت از تروریسم در سوریه و عراق حمایت کرده و آنرا از نظر پولی تأمین می کنند».
دیپلمات سوریه در این باره که چرا ممکن نیست بدون شرکت بشار اسد داعش را مغلوب کرد چنین گفت:
«چطور می‌توان با تروریست ها در خاک سوریه بدون ارتش این کشور مبارزه کرد؟ امروز یگانه ساختار نظامی مورد هدایت در منطقه — ارتش به رهبری دولت کنونی و رئیس جمهور عامل است. اسد از طرف ملت این کشور انتخاب شده و نه اوباما و نه اولاند حق ندارند علیه قانونی بودن وی سخنی بگویند.
سیاست غرب در مورد بشار اسد و مبارزه وی با تروریسم در منطقه برای دیپلمات سوریه بسیار سؤال بر انگیز است. نماینده دائم سوریه در سازمان ملل متحد چنین گفت:
اگر شما هر نشریه غربی را بگیرید در هیچ یک از روزنامه های عمده‌ای مانند واشنگتن پست، نیو یورک تایمز و یا وال استریت ژورنال نخواهید دید که داعش سازمان تروریستی است. آن‌ها تروریست ها را خلافت اسلامی، قیام کننده، مجاهد و گروهک مسلح می نامند. که به معنای آن است که برایشان تروریسم قابل قبول و غیر قابل قبول وجود دارد.
جعفری بر آن است که مرکز اطلاع رسانی جهت هماهنگی اعمال در مبارزه با داعش که روسیه، ایران، عراق و سوریه آن را چندی پیش باز کردند می‌تواند برای حل اختلاف کمک کند. وی به کمک‌های سازمان ملل هم امید بسته ولی اطمینان زیادی ندارد که کار آن ثمربخش باشد. جعفری گفت:
«سازمان ملل متحد قادر نیست همه چیز را انجام دهد. مسایل متعددی هست که سازمان ملل موفق نشد آن‌ها را حل کند: آخ ها موضوع های عربی- اسرائیلی و فلسطین، آزادی بلندی های جولان و سرزمین های آشغال شده لبنان است. ما سوری ها به این یا آن کانال امید زیادی نداریم. برای ما این ام اهمیت دارد که با هم بنشینیم و به گفت و گو با سوری های میهن پرست نه با ماموران اطلاعاتی و جاسوسان بپردازیم. تا چه رسد به کسانی که در خارج زندگی می‌کند و از آن‌ها در آزمایشگاه‌های سیاسی اروپایی استفاده می‌شود».
