البته بماند که این تصمیم آقای ترامپ جزو صحیح ترین تصمیماتی می باشد که ایشان از زمان زمامداری کاخ سفید اتخاذ کرده اما مساله ای که امروزه مطرح است این می باشد که سرنوشت همپیمانان آمریکا چه خواهد شد.
تصور اشتباهی که بسیاری در جهان دائما نسبت به حمایت ایالات متحده دارند و همیشه همین اتفاق تکرار شده آن است که می توان روی ایالات متحده به عنوان یک حامی و یا پشتیبان و یا متحد حساب باز کرد در حالی که بر اساس منطق آمریکایی فقط منافع آمریکا مطرح است و تا وقتی آمریکا با فرد و یا گروه و یا کشوری دوست ویا متحد می باشد که منافع این کشور اقتضا کند.
....almost 3 years, but it is time for us to get out of these ridiculous Endless Wars, many of them tribal, and bring our soldiers home. WE WILL FIGHT WHERE IT IS TO OUR BENEFIT, AND ONLY FIGHT TO WIN. Turkey, Europe, Syria, Iran, Iraq, Russia and the Kurds will now have to.....
— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) 7 октября 2019 г.
هر لحظه که آمریکایی ها احساس کنند که منافع شان جای دیگر بهتر تامین می گردد و یا در جای دیگری می توانند سود بیشتری به دست آورند بدون لحظه ای درنگ به آن سمت و سو می روند.
شاید تکراری باشد اما در همین چند دهه اخیر کافی است به سرنوشت شاه ایران نگاه کنید.
وقتی که انقلاب شد و وی از قدرت برکنار شد حتی برای درمان هم آمریکایی ها حاضر نشدند به وی ویزا بدهند.
القاعده توسط آمریکا و عربستان تشکیل شد و سالها جنگجویان آن برای منافع آمریکا جنگیدند اما وقتی سیاست های آمریکا اقتضا می کرد آنها به یکباره به دشمن تبدیل شدند و تروریست تلقی گردیدند و آمریکایی ها حتی به جنگ آنها رفتند.
بسیاری تحلیل گران باور دارند که ماجرای برج های دوقلو و حمله آمریکا به افغانستان همه یک نقشه طراحی شده توسط سازمان های اطلاعاتی غربی بوده تا زمینه حضور فیزیکی آمریکا در میان ایران و چین و هند و روسیه فراهم شود.
عاقبت صدام حسین عراق و یا حسنی مبارک مصر و یا علی عبد الله صالح یمن و یا زین العابدین بن علی تونس ویا معمر القذافی لیبی را مشاهده کنید.
اینها یا مستقیما توسط ایالات متحده حمایت شدند تا به قدرت برسند و یا اینکه در برهه ای از زمان ایدئولوژی و استراتژی های قبلی خود را کنار گذاشتند و به سمت دوستی با آمریکا رفتند وتصور می کردند که دوستی با آمریکا می تواند به نفع کشورهای آنها باشد.
به هر حال امروزه کردها هم با همین رویکرد آمریکا مواجه می باشند.
البته قبلا نیز چند بار این مساله مطرح شد اما برخی رهبران کردهای سوریه باور داشتند که می توانند آمریکایی ها را در کنار خود نگاه دارند.
حال مشخص است پشت پرده آمریکا با ترکیه به توافق رسیده و کردها را قربانی این توافق کرده.
احتمالا بلا فاصله پس از خروج نیروهای آمریکا از شمال سوریه ترکیه حمله خود به این منطقه را شروع خواهد کرد و قطعا شروع این حمله می تواند هم فجایع بسیار اسف باری را به بار آورد وهم اینکه منجر تغییر ساختار دموگرافیک این منطقه خواهد شد.
طبق نقشه ای که ترکیه از قبل اعلام کرده هدف ترکیه این است که یک کمربند امنیتی در این منطقه برای خود ایجاد کند و سپس چند ملیون آواره عرب سوری که در ترکیه به سر می برند را به این منطقه منتقل کند تا ساختار دموگرافیک منطقه را تغییر دهد و کردها را از آنجا آواره نماید.
جالب اینکه ترکیه پذیرفته که چندین هزار جنگجوی خارجی داعش را که اسیر کردها و آمریکایی ها بودند را بپذیرد اما مشخص نشده که می خواهد با آنها چه کار کند.
با توجه به اینکه کشورهای این جنگجویان حاضر به پذیرش آنها نیستند و بعید به نظر می آید ترکیه حاضر باشد برای طولانی مدت اینها را در بند نگه دارد و هزینه های آنها را بپردازد خیلی احتمال دارد اینها را آزاد کنند و بعد اینها مجددا در سوریه و عراق و یا جای دیگری از جهان دور هم گرد آیند.
به هر صورت به نظر می رسد امروزه کردها هیچ راهکاری جز اینکه با دولت مرکزی سوریه مصالحه کنند و از ارتش کشور خود بخواهند که امنیت مناطق آنها را تامین کند هیچ راه دیگری ندارند و بزرگترین اشتباه آنها در این خواهد بود که بخواهند باز هم امیدوار باشند بتوانند آمریکایی ها را متقاعد کنند تا از آنها حمایت کنند، وگرنه آنها عاقبتی بهتر از دیگر متحدان آمریکا نخواهند داشت.
