به نوشته فوربز «ترکیه و روسیه بوس و آشتی کردند یا حد اقل گام های دیپلماتیک برابر را برداشتند». رجب طیب اردوغان بابت هواپیمای ساقط شده روسیه عذزخواهی کرد، ولادیمیر پوتین به لغو مجازات های جوابیه پرداخت و طرفین موضوع همکاری‌های احتمالی در مورد سوریه را مطرح کردند
این مجله آمریکایی نوشت: «کاهش تنش‌ها میان مسکو و آنکارا نه تنها برای آن‌ها بلکه برای منطقه و آمریکا و ناتو مساعد است. اختلاف میان مسکو و آنکارا حول جنگ داخلی در سوریه جنون می‌بود و اگر آمریکا و ناتو به این منازعه کشانده می‌شدند به فاجعه واقعی تبدیل می‌شد. احیای روابط کاری میان روسیه و ایالات متحده باید گام بعدی شود».
فوربز سپس نوشت: آنکارا با نزاع کردن با مسکو از نظر ژئوپلیتیک مواضع خود را تسلیم کرد. واشنگتن و ناتو در قضیه هواپیمای سرنگون شده هر چند که از متحد خود جانبداری کرده ولی از عمل نابخردانه اردوغان ابراز نارضایتی کردند. در نتیجه مناسبات ترکیه و آمریکا بدتر شد. آمریکا بر مبارزه با داعش متمرکز شده و حتی بر خلاف غیظ اردوغان به همکاری با کرد ها تن داد.
رفع اختلاف نظر ها با مسکو به معنای بازگشت آنکارا به دکترین پیشین سیاست خارجی با عنوان «مسائل صفر با همسایگان» است. به مجرد ضعیف شدن نفوذ ترکیه در منطقه این خط سیاسی هم ضعیف می شد. این نشریه نوشت: «احیای روابط کاری با روسیه (و اسرائیل) باید کاری کند تا آنکارا بتواند حوادث را در مجرای لازم روانه کند و از جمله سیاست خود را در مورد سوریه و کرد ها تشکیل دهد».
به نوشته فوربز واشنگتن هم می‌تواند از نزدیکی روسیه — ترکیه نفع ببرد. آمریکا قادر نیست در حوادث در سوریه تأثیر چشمگیری بگذارد و پس از نزاع روسیه با ترکیه آن کشور به کشاندن آمریکا به جنگ جدید تهدید می کرد.
فوربز نوشت: «یک نوع همکاری که دارد بین آنکارا و مسکو برقرار می‌شود می تواند اختلافات روسیه و آمریکا در مورد سیاست منطقه ای را کاهش دهد. موافقت ترکیه با حفظ حکومت بشار اسد خواه با بی میلی آن باشد می‌تواند خواست های مصرانه واشنگتن در مورد رفتن وی را نرم تر کند. مساعی ترکیه در مبارزه با تروریست های داعش می‌توانند آمریکا را با کاهش پشتیبانی از دسته های کرد ها قانع کند. اگر شکاف میان ترکیه و روسیه در مورد اختلاف سوریه کمتر شود همین چیز هم می‌تواند میان واشنگتن و مسکو رخ دهد. آشتی مسکو و آنکارا نمونه آن است که کشورهای موجود در لبه اختلاف می‌توانند بر خلاف احتلاف نظر های سیاسی خود لا اقل به «صلح سرد» برسند.
