میلانوف گفت: برای بسیاری از مردم ما استانبول بیشتر با تاریخ روم شرقی یا بیزانس در ارتباط است. در دوره ی پیش از انقلاب دولت ما، این شهر کنستانتینوپول (قسطنطنیه) نامیده می شد و در حال حاضر بسیاری از کشورهای ارتدوکس از جمله یونان، سنت سابق را ادامه می دهند.
وی افزود که نام قسطنطنیه باید کاربردی شود. این نماینده گفت: " نام تاریخی این مکان به یاد کشور ما و ملت ما از داستان تاریخی غم انگیز بیزانس است. ما نام امروزی را رد نمی کنیم اما عدالت تاریخی را حق خود می دانیم هر چند به شکل نمادین باشد."
در محافل کارشناسی و علمی ایران این درخواست برای تجدید نظر تاریخی را چطور بررسی می کنند؟ امید شکری کله سر، کارشناس و تحلیل گر مستقل ایرانی از ویرجینیا در مصاحبه ای با مارینا الشعلان خبرنگار اسپوتنیک فارسی شرح می دهد:
شهر استانبول قبل از آنکه در سال 1453 توسط سلطان عثمانی محمد فاتح فتح شود، اسم قسطنطينيه داشت و پایتخت امپراتوری بیزانس و شهر درخشان امپراتوری روم شرقی بود.
بعد از این که تنش در روابط بین روسیه و ترکیه اتفاق افتاد یعنی پس از سقوط هواپیمای روسیه توسط جنگنده های ترکیه در سال قبل، برخی از پیشنهادات از سوی برخی از نمایندگان از هر دو طرف که بیشتر ریشه ناسیونالیستی داشت، مطرح شد تا هر کشوری از این حادثه سوء استفاه کند و گریزی به تاریخ بزند. فکر نمی کنم که حتی اگر این نامه توسط دولت روسیه تصویب بشود، در جامعه جهانی عکس العمل خاصی برانگیزد ، چرا که اسم استانبول طی 600 سال بر روی این شهر از سوی جامعه جهانی قبول شده است. و اگر نماینده دولت یک کشور خاص می خواهد اسم یک شهر یا اسم یک منطقه یا یک کشور را تغییر دهد، فکر نمی کنم که از سوی جامعه جهانی این تغییر اسم پذیرفته شود. چنین درخواستهایی بیشتر احساسات ناسیونالیستی دارد و زیاد در عرصه روابط بین الملل منطقی نمی باشد.
تا آنجایی که من مطبوعات و رسانه ها و مجلات علمی ایران را رسیدگی کردم، چنین پیشنهادی مورد توجه قرار نگرافته است یعنی به این پیشنهاد از سوی جامعه علمی و سیاسی ایران و حتی رسانه های ایرانی چه در بعد رسمی و چه در بعد غیر رسمی توجهی نشان داده نشده است. تکرار می کنم که چون این اظهارات بعد ناسیونالیستی دارد و ارزش علمی ندارد، بسیار سخت است که چنین پیشنهادی از سوی جامعه علمی ایران یا کشور ثالثی مانند کشورهای اروپایی یا آمریکایی مورد توجه قرار بگیرد. اگر برای چنین پیشنهادی استدلال های تاریخی و علمی ارائه شود، شاید بتواند مورد توجه جامعه علمی و آکادمیک قرار بگیرد.
آقای شکری همچنین خاطر نشان نمود که در اوضاع دشوار سیاسی درحال حاضر بین روسیه و ترکیه نباید به تاریخ تکیه کرد بلکه باید در جستجوی راه های مصالحه بود. امید شکری کله سر توضیح داد:
ایران با توجه به برخی از جهت¬گیریهای ایدئولوژیک، اختلافاتی با ترکیه دارد، به ویژه در مسئله بحران سوریه. ولی با توجه به روابط خوب این دو کشور در چند صد سال اخیر ایران می تواند نقش میانجی را در بحران بین روسیه و ترکیه را به عهده بگیرد چرا که هم با روسیه و هم با ترکیه روابط خوبی دارد. اگر ایران بتواند چنین پیشنهادی را مطرح کند، می تواند هم نقش میانجی در عادیسازی روبط بین روسیه و ترکیه ایفا کند. تنش بین روسیه و ترکیه به صلاح منطقه و هر دو کشور نیست. اگر آنها بتوانند با میانجیگری ایران یا کشور ثالث یا به صورت مستقیم مشکلات خودشان را حل کنند — که در واقع قابل حل است — می توانند روابط ¬¬شان را نه در کوتاه مدت بلکه در میان مدت به سطح قبلی یا بیشتر از آن ارتقا بدهند.
تنش در روابط بین ترکیه و روسیه در بعد اول به صلاح دو کشور نیست و اگر به بعد منطقه نگاه کنیم، تنش در منطقه به صلاح هیچ کشور منطقهای نیست.
