تلاش عربستان برای جدایی ایران و روسیه

موفقیت های چشم گیر ائتلاف ایران و روسیه در سوریه منجر به آن شده که برخی کشورها در راس آن عربستان سعودی به فکر راه و چاره ای جهت شکستن این ائتلاف بیافتند.

در این راستا عربستان سعودی اقدام به پیشنهاد طرح تثبیت صادرات نفت نمود چرا که می دانست ایران به هیچ وجه با این طرح موافقت نخواهد کرد و روسیه تمایل دارد بازار نفت از این بی سر و سامانی در آید و قیمت ها افزایش یابد.
قبل از تحریم های بین المللی بر علیه ایران صادرات این کشور طبق سهمیه اوپک حدود 4.5 ملیون بشکه در روز بود که به دلیل تحریم ها به حدود یک ملیون بشکه سقوط کرد و عربستان سعودی جهت فشار بر علیه ایران و روسیه که در آن زمان به دلیل مساله اوکراین با غرب دچار اختلاف شده بود بازار را با نفت ارزان قیمت غرق کرد و صادرات خود را رسما 3.5 ملیون بشکه ولی عملا به مراتب بیشتر افزایش داد. این عملکرد عربستان سعودی منجر به آن شد که تحریم ایران و اختلافات روسیه و غرب بر سر اوکراین نه فقط منجر به افزایش قیمت نفت نشود بلکه منجر به سقوط قیمت نفت گردد.
این تصمیم عربستان سعودی نه فقط ضررهای هنگفتی را به سرمایه های ملی این کشور وارد کرد بلکه ضررهای سنگینی را به دیگر کشورهای صادر کننده نفت هم وارد کرد و نه فقط ایران و روسیه متضرر شدند بلکه همه کشورهای صادر کننده نفت از جمله همپیمانان عربستان سعودی متضرر شدند.
حال که بحث رفع تحریم های ایران مطرح شده و ایران خواهان بازگشت به سهمیه قبلی خود در اوپک می باشد عربستان سعودی به جای کاهش صادرات نفت خود و بازگشت به سهمیه رسمی خود در اوپک متقاضی تثبیت صادرات کشورهای نفتی بر اساس سقف فعلی می باشد به این معنا که ایران هم باید به همان سقف یک و نیم تا دو ملیون بشکه اکتفا کند. عربستان سعودی می داند که ایرانی ها به هیچ وجه با این مساله موافقت نخواهند کرد و به همین دلیل وارد مذاکرات با روسیه شده اند تا ایران در فشار قرار گیرد.
با این نقشه سعودی ها دو هدف را دنبال می کنند.
1 — ایران را به عنوان مقصر کاهش قیمت نفت جلوه دهد در حالی که خود عربستان سعودی با غرق کردن بازار مقصر اصلی سقوط قیمت نفت بوده.
2 — روزنه ای برای ایجاد اختلاف میان ایران و روسیه پیدا کنند تا بلکه بتوانند از این روزنه ورود کنند و ائتلاف میان ایران و روسیه که در حال بر هم زدن همه نقشه های آنها در خاورمیانه است را به هم بزنند.
اشتباه عربستان سعودی در این است که هنوز نتوانسته متوجه شود ائتلاف میان ایران و روسیه یک استراتژی بر اساس منافع ملی دو کشور می باشد و تا وقتی منافع دو کشور اقتضا کند این ائتلاف به قوت خود باقی خواهد ماند، و باید گوشزد کرد که شرایط فعلی بین المللی بگونه ای است که فعلا هیچ سوی امیدی برای دشمنان ایران و روسیه وجود ندارد تا بتوانند این ائتلاف را بشکنند. در حالی که توافق روسیه با عربستان سعودی و دیگر کشورها برای تثبیت صادرات نفت و یا حتی فروش تسلیحات و… نوعی تاکتیک موردی به حساب می آید که روسیه انجام می دهد و این تاکتیکها تاثیری بر استراتژی کلی روسیه مخصوصا در زمینه موارد مربوط به همکاری خود با ایران نخواهد داشت. و در این راستا می توان مشاهده کرد که پس از اجلاس دوحه (قطر) و توافق بر سر تثبیت سقف تولید نه فقط همکاری های ایران و روسیه کمتر نشده بلکه بیشتر هم شده و از بحث کشیدن کانال دریای خزر به خلیج فارس و تحویل موشک های اس 300 تا عملیات تدمر در سوریه و… همه در این مدت بوجود آمد و نه فقط همکاری های ایران و روسیه تضعیف نشده بلکه به مراتب بیشتر هم شده.