«پال سائوندرز» مدیر عامل آن مرکز تأکید کرد این نوشته‌ها «پیشبینی نیست» بلکه فقط حدسیات در این باره است که روابط دو کشور در دو — سه سال آینده به چه ترتیبی پیشرفت خواهند کرد.
«ساموئل شرپ» کارشناس در امور روسیه و اورآسیا یک سناریوی از همه خوش‌بینانه تر با عنوان «مناسبات عملگرایانه را معرفی کرده و در یک زمان افزود که اجرایی آن بسیار بعید است ولی با این حال روسیه و آمریکا می‌توانند روابط خود را در رشته‌های مرتبط به منافع مشترک را روبراه کنند. به عقیده شرف نتیجه شبیه به روابط کنونی آمریکا و چین خواهد بود که با همدیگر رقابت می‌کنند ولی در عین حال در مورد بسیاری مسایل همکاری می کنند.
این محقق می‌نویسد: مسایل مهم مربوط به ثبات دوجانبه استراتژیک که در جریان بحران اوکراینی وجود داشت از بین نخواهند رفت و رقابت ژئوپلیتیک روسیه و آمریکا ادامه خواهد یافت ولی ابعاد آن کمتر از آن خواهد بود که در دوره بجران وجود داشت. دو کشور در جلسات شورای امنیت سازمان ملل متحد مواضع متضادی داشته ولی به عقیده «شرپ» این «بحث های داغ» پایه‌های عملیاتی مناسبات فی مابین را متزلز نخواهند کرد.
«نیکلاس گووزدف» کارشناس امنیت ملی، سناریوی دوم را با عنوان «اتحادیه تجزیه شده» مطرح کرد و در آن اختلافات ممکنه آمریکا و اروپا در خصوص برخورد به روسیه را توصیف نمود. در سناریو وی مطلب سر آن است که برخی کشورهایی که علاقه خود را به اوکراین از دست دادند و بر خطراتی پیش رو ایی مانند تروریسم و سیل آوارگان از سوریه متمرکز شدند احتمالاً به این درک و فهم خواهند رسید که همکاری با روسیه ضرورت دارد.
«گووزدف» نوشت: کمتر کسی در اروپا آماده است با روسیه بطور دائم در حال اختلاف باشد و از این رو بسیاری دولت های اروپایی آتشبس و «آغاز روند سیاسی» در آن کشور را برایی خود کافی دانسته و آهسته آهسته به برقراری مجدد روابط با روسیه خواهند پرداخت. به عقیده «گووزدف» این فرایند بر خلاف نارضایتی آمریکا و برخی اروپاییان از اینکه کریمه و استان های دونتسک و لوگانسک خارج از کنترل کی یف باقی خواهند ماند جریان خواهد یافت. این تحلیلگر نوشت: «تا اواسط 2016 این دولت ها حاضر خواهند شد صلح مقدماتی در اوکراین را بعنوان پیروزی پذیرفته و به پیش قدم خواهند زد».
به عقیده «گووزدف» بر اثر «تلاشی وحدت» اروپا در مورد مناسبات با روسیه پندول به سوی مسکو حرکت خواهد کرد و در نتیجه «نقل و انتقالات مجدد نیروها» در اروپا،برای سیاست خارجی آمریکا مشکلاتی بوجود خواهد آمد.
دولت جدید آمریکا به ناچار در مقابل این تصمیمگیری قرار خواهد گرفت که آیا واشنگتن باید سیاست در جهت بازدارندگی روسیه را از اولویت های سیاست خارجی خود بداند حتی در صورتی که این سیاست موجب تیرگی مناسبات با کشور های کلیدی اروپا گردد و یا بر چین متمرگز شود. گووزدف می‌گوید که آمریکا مجبور است یکی از یکی از این دو زاستا ها را انتخاب خواهد کند.
سناریو ی سوم بدست «ماتیو روجانسکی» محقق مناسبات آمریکا با کشورهای شوروی سابق با عنوان «رویارویی طولانی» تهیه شده است. در صورت این رویارویی مناسبات در زمینه یک نوع «اختلاف در حال انجماد» با اوکراین بر قرار می‌شوند و اوکراین در حالتی قرار می‌گیرد که برای تغییرات نیرویی نخواهد داشت. مطابق سناریوی «روجانسکی» روسیه از غرب فاصله بیشتری گرفته و برای توسعه نظامی پول تخصیص می دهد و نامزد های ریاست جمهوری آمریکا باز هم با انتقاد شدید از روسیه به آسانی امتیاز های سیاسی بیشتری کسب می کنند. رفع اختلاف و برقراری ثبات نسبی در دونباس باعث عادی شدن مناسبات میان شرق و غرب نشده، بر عکس گرایش ها به سوی تنش‌های جهانی از قبیل «جنگ سرد» تقویت خواهند شد.
این تحلیلگر تأکید می‌کند: عصر همکاری آمریکا و روسیه در مورد امنیت در صحنه بین‌المللی در 2015 پایان یافت. هر دو قدرت هنوز هم کشور های مهم حاضر در خاور نزدیک، آسیای مرکز و دیگر مناطق هستند ولی از هماهنگی اعمال خود و یا بررسی منافع مشترک خودداری می کنند. به نوشته «ماتیو روجانسکی» این کار بویژه در مورد قضیه سوریه خطرناک است.
