تمرینات نظامی مشترک هند و چین حادثه کوچکی نیست، زیرا صحبت از دو کشور بزرگ در میان است که اگر پیش بینی ها صحیح باشند، قدرت های اقتصادی اول و دوم جهان خواهند شد (امریکا در رتبه سوم قرار خواهد گرفت). دیمیتری کاسیرِف تحلیل گر سیاسی «راسیا سیوودنیا» می نویسد که تمرینات نظامی مشترک هند و چین یک رویداد بزرگ برای آن کشورهایی است که برای اختلاف افکنی بین چین و هند تلاش زیادی می کنند. این کشورها می خواهند هند و چین را با هم دشمن سازند. تمام تلاش ها برای ممانعت از قدرت گرفتن دو کشور است.
مجله «فارین افیر» چاپ امریکا مقاله بزرگی درباره اقیانوس هند نوشته است. طرح مساله در مقاله به این صورت است: آیا واقعیت دارد که اقیانوس هند به هندی ها تعلق دارد یا تا حدی به چینی ها هم تعلق دارد؟ صحبت از این است که کنگره ملی هند سیاست خارجی ضعیفی را پی گرفته و اقیانوس هند را به چین واگذار کرده بود. اما پس از روی کار آمدن نارندرا مودی نخست وزیر جدید کشور، اوضاع تغییر کرد.
این مجله می نویسد: تا پیش از مودی، چین مساله راه های آبی در غرب را حل کرده بود. تنها مسیر، آبراهه مالاکا بود. چین اعتبارات خوبی به بنگلادش، پاکستان، میانمار و سریلانکا می داد. تمام این اقدامات بخشی از استراتژی چین برای تشکیل «راه دریایی ابریشم» بود که هدفش وابسته کردن کشورهای خلیج بنگال و اقیانوس هند به اقتصاد چین و ایجاد مسیرهای تجاری از طریق قلمروی این کشورها به سوی غرب بود. چنین سیاستی به چین کمک می کرد تا از شر تنگه مالاکا خلاص شود».
مجله امریکایی می نویسد: «از زمانی که مودی بر سر کار آمده، هند اعتباراتی تخصیص می دهد و با تنگ کردن عرصه بر چینی ها، نفوذ خود را بیشتر می کند. هند مواضعی را در منطقه خود اتخاذ کرده که متناسب با وزن جدید اوست. اما به گفته تحلیل گر امریکایی، مساله اینجاست که هند در جبهه مقابل چین قرار گرفته است. این کار به شیوه امریکایی انجام می گیرد. امریکا می خواهد مانع از دوستی بین چین و هند شود. این اتفاقات در سال های 90 و پیش از آن هم رخ داده و امروز تکرار می شود. در آن زمان روسیه و چین ارتباط خوبی با هم نداشتند.
روشن است که تمرینات نظامی مشترک چین و هند با برنامه های آمریکا همخوانی ندارند. امریکا به این می اندیشد که تمرینات مذکور چه ویژگی دارند و هدف از انجامشان چیست؟ مقابله با حملات تروریستی امری روشن است. در برنامه مشترک نظامی دو کشور از هر طرف 175 سرباز حضور دارد. اما این سربازان در محل تلاقی مرزهای چین و هند و در جنوب تبت مستقر شده اند. تمام کریدورها به سوی میانمار و دیگر کشورها از این مسیر عبور می کنند.
لازم به یادآوری است که چین و هند نقطه مرزی به صورت چین و روسیه با هم ندارند. علاوه بر این، اوایل سال های 60 این دو کشور درگیری نه چندان بزرگی در نقاط مرزی داشتند که با پیروزی چین به پایان رسید. شرایط برای تحریک دو کشور و ایجاد خصومت کاملا آماده بود. اما در سال های گذشته تلاش برای این کار بی فایده است.
تمرینات نظامی دو کشور برای پنجمین بار برگزار می شود. محل برگزاری آن گاهی در هند و گاهی در چین است، در فاصله نه چندان دور از مرزها. تروریست ها همیشه هستند، اما قضیه فقط به تروریست ها ختم نمی شود. دو کشور می خواهند که مرزبانان دو کشور با یکدیگر دوست بوده و بین آنها ارتباطات دایمی و تفاهم برقرار باشد.
روابط امروز هند و چین با وجود نخست وزیر مودی چگونه است؟ در واقع حضور نارندرا مودی یکی از عواملی است که بر دنیای جدید شرق تاثیر می گذارد. خیلی خلاصه می توان گفت که دنیای شرق سریعتر از قبل به هم نزدیک می شود و نخست وزیر مودی مایل است که در این فرایند موضع قوی تری اتخاذ کند، به ویژه اگر مساله به کشورهای اقیانوس هند مربوط باشد.
